Wyniki wyszukiwania dla frazy:

Paulina Jaksim – tancerka. Edukację w zakresie tańca rozpoczęła w Ogólnokształcącej Szkole Baletowej im. Romana Turczynowicza w Warszawie, gdzie miała okazję zdobywać swoje pierwsze doświadczenie sceniczne na deskach Teatru Wielkiego w Warszawie w takich spektaklach, jak Jezioro Łabędzie, Śpiąca Królewna, Dziadek do Orzechów czy La Dolce Vita. Występowała w Ogólnopolskim Konkursie Baletowym w Gdańsku, do którego była przygotowywana pod okiem Ewy Głowackiej oraz Zofii Rudnickiej. W 2012 roku ukończyła CODARTS, University of Arts w Rotterdamie w Holandii na wydziale tańca współczesnego,  gdzie prezentowała  repertuar takich choreografów takich, jak: Natcho Duato, Regina van Berkel, Jerome Mayer oraz Isabelle Chaffaud, Mauro Bigonzetti,...

Mrowisko to teatralny spektakl utrzymany w stylistyce tańca współczesnego prezentowany w trzech częściach. Dwóch choreografów młodego pokolenia: Paulina Jaksim oraz Jakub Mędrzycki, skupili wokół siebie tancerzy z różnych części Europy ze względu na uniwersalizm poruszanego problemu. W wyniku dyskusji dotyczącej metafory mrowiska we współczesnym świecie, autorzy skoncentrowali się na dwóch zagadnieniach: kondycji dzisiejszego życia w sferze korporacji i agresywnego kapitalizmu oraz hierarchizacji relacji między ludzkich. Zadali sobie również pytanie o granice wytrzymałości ludzkiej psychiki, której załamanie prowadzi do odskoczni w uzależnienia. Twórcy znaleźli wiele podobieństw między światem ludzi, a mrówek znajdując dużo wspólnych elementów na płaszczyźnie stadnej organizacji pracy, jak ...

Festiwal Atelier to święto tańca, podczas którego prezentowane są publiczności premierowe spektakle młodych artystów Polskiego Teatru Tańca. W programie pierwszego dnia VIII Festiwalu Atelier znajdą się m.in. premierowe pokazy przedstawień Persona (chor. Agnieszka Fertała), Hello. And Goodbye (chor. Paweł Malicki) i eXordial (chor. Paulina Jaksim i Katarzyna Kulmińska). Gościnnie wystąpi również Hanna Szychowicz, uczennica Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Feliksa Parnella w Łodzi, laureatka I miejsca w kategorii tańca współczesnego (grupa młodsza) XIX Ogólnopolskiego Konkursu Tańca im. Wojciecha Wiesiołłowskiego w Gdańsku. Jej występ jest formą nagrody przyznanej na tym konkursie przez  Dyrektora Polskiego Teatru Tańca. Hanna Szychowicz (uczennica klasy VI Ogólnokształcącej...

KoczkodanSe to pierwszy za nowej dyrekcji spektakl Polskiego Teatru Tańca przygotowany z myślą o najmłodszych[1]. Reżyserii podjęła się Iwona Pasińska, a libretto i dramaturgię opracował Radosław Wysocki. W założeniach twórców leżało połączenie edukacji teatralnej z rozwojem empatii i krytycznej refleksji nad przedmiotowym stosunkiem do innych czujących istot, zgodnie z tegorocznym idiomem programu: „człowiek – zwierzę”. Stąd zarówno koncepcję, jak i środki ekspresywne oparto na antropomorfizacji, która notabene jest zabiegiem dobrze dzieciom znanym, bo używanym powszechnie w kierowanym do nich przekazie.

Fabula rasa to spektakl, którego znaczenia dopiero zostaną zapisane przez spojrzenia widzów obserwujących ruch, zatrzymania i relacje pomiędzy przemieszczającymi się na scenie ciałami. Tancerzom podczas działań równie często, jak muzyka, towarzyszy cisza. W milczeniu, otoczony jedynie cichymi oddechami i szelestem kostiumów, wyłania się bohater. Jego postać wyróżnia się spośród osób zwróconych tyłem do widowni i kołyszących się w równym rytmie. Zatrzymanie jest sygnałem buntu – niezgody na zastany stan rzeczy, sprzeciwu wobec bierności, odmowy posłuszeństwa. Bohater reprezentuje wszystkich tych, którzy kiedykolwiek mieli wątpliwości dotyczące powtarzalności życiowych schematów i wyłamali się ze „stada” jednomyślnie podążającego w tym samym kierunku. Sceniczne wcielenie...

Założony przez Conrada Drzewieckiego w Poznaniu Polski Teatr Tańca (do zeszłego roku działający pod nazwą Polski Teatr Tańca – Balet Poznański) świętował w sezonie 2018/2019 czterdziestopięciolecie swojego istnienia. Najważniejsza część obchodów tego jubileuszu przypadła podczas Festiwalu Malta, odbywającego się w stolicy Wielkopolski w ostatnich tygodniach czerwca. W jego ramach zespół kierowany obecnie przez Iwonę Pasińską zaprezentował dwie premiery i jeden spektakl zrealizowany dwa miesiące wcześniej. Śledztwo, 45 oraz Obiecana ziemia obiecana znacząco wzbogaciły program poznańskiego wydarzenia. Śledztwo w reżyserii Mikołaja Mikołajczyka i 45 w choreografii Jacka Przybyłowicza łączy zarówno podobieństwo tematyczne, jak i intencje towarzyszące w pracy ich twórcom.

Pierwszy pokaz filmów w ramach edukacyjnego cyklu Kino Tańca odbył się w kwietniu ubiegłego roku. Od tego czasu Centrum Sztuki Tańca w Warszawie pozwala wszystkim zainteresowanym oglądać taniec zarejestrowany przez kamerę, zmontowany w studiu filmowym, udźwiękowiony i rzucony na kinowy ekran. Podczas kwietniowej edycji Kina Tańca, związanej z obchodami Międzynarodowego Dnia Tańca, kuratorka programu, Regina Lissowska-Postaremczak, postawiła pytanie o to, jak wygląda nasze życie prywatne, co dzieje się w czterech ścianach naszych domów. Kuratorski wybór filmów ułożył się w zbiór fabularnych i eksperymentalnych obrazów mówiących o najbardziej osobistych, często ukrywanych, ludzkich problemach: o trudnych relacjach, o poczuciu bezsilności wobec zastanej...

Tańcem przekazać można wszystko. W najnowszej produkcji Polskiego Teatru Tańca truizm ten został zrealizowany dosłownie. W wyreżyserowanym przez Katarzynę Raduszyńską spektaklu Obiecana Ziemia Obiecana zawarta została cała historia naszej planety, od jej narodzin, przez pojawienie się życia i człowieka, aż do zagłady wszelkich bytów. Nie pozostawiając wątpliwości co do zamierzonych przez siebie znaczeń, jego realizatorzy wprowadzili narrację, która w wielu scenach biegnie równolegle do działań tancerzy. Rozbudowane elementy scenografii, ogromna liczba rekwizytów oraz różnorodne, kolorowe kostiumy dodatkowo ubarwiają i urozmaicają prezentację. I chociaż czasami pojawia się wrażenie, że wszystkie te elementy spektaklu – które mogłyby stanowić tylko tło dla tancerzy – dominują nad...

Jest gorący letni dzień. Rok 1980. Młoda dziewczyna pisze list do przyjaciółki: „Gdyby mogło się spełnić jedno moje marzenie, jedno… to chciałabym zjeść z tobą po raz ostatni obiad, zanim nagle znikniesz. Podczas słonecznego popołudnia miałabym czas uważnie przyjrzeć się twojej twarzy, temu jak się uśmiechasz, jak uśmiechają się twoje oczy. […] Nieważne, co byś ugotowała, przecież byłoby przepyszne. Na pewno świetnie byśmy się bawiły, choć w telewizji ciągle leciałyby obrady sejmowe.” Jest nostalgicznie, ciepło i młodzieńczo. Na ulicach pełno roześmianych młodych ludzi – tak jak na scenie. Tłum faluje i tańczy w rytmie walca, lekko, z wdziękiem. Tańczy młodość –...

Nasze ciała funkcjonują w obrębie różnych kontekstów, płynnie pomiędzy nimi przechodząc i reagując na nie w określony sposób. Głównym zamierzeniem czerwcowej odsłony Sceny Tańca Studio, pod hasłem Eksploracja i ekspresja, było przyjrzenie się relacjom, napięciom oraz afektom, jakie generuje ciało w styczności z rozmaitymi uwarunkowaniami i zjawiskami. Ich błyskawiczny rozwój stawia sporo pytań o kształt przyszłego świata oraz odkrywa przed nami nowe, nieznane aspekty funkcjonowania w obecnej rzeczywistości. Prezentowane choreografie badały współzależność tych dwóch, bardzo intensywnie oddziałujących na siebie obszarów życia, eksplorując związek między codzienną rzeczywistością oraz intensywną i nieprzewidywalną naturą bodźców.