Wyniki wyszukiwania dla frazy:

Starsze ciało porusza się inaczej. Niesie pamięć codziennych wydarzeń i przeżyć, tworzy swoiste archiwum przygód, emocji i śladów podejmowanych aktywności i rutyny. Wszystkie te doświadczenia nakładają się na szczególną drogę indywidualnej ewolucji. Człowiek jest niesamowicie plastyczną i adaptującą się istotą, a historia jego istnienia zapisuje się w ciele – bliznach, kontuzjach, zmienionej funkcjonalności.

Prysznic, fryzura, makijaż, wybór kreacji, (ewentualnie) prasowanie, krople ulubionego zapachu naniesione w sekretnych miejscach ciała…. Rytuał przygotowań kończy decyzja, które szpilki powędrują na bal w atłasowym woreczku. Jeszcze wachlarz i pozostaje już tylko błysk w oku do zabrania. Jest on nieodzowny na milondze – spotkaniu towarzyskim, podczas którego tańczy się argentyńskie tango, a na parkiet zaprasza przy pomocy spojrzeń.

…osób, które współdzielą radość łączenia się we wspólnym ruchu, doświadczymy poczucia psychicznego podniesienia i umocnienia. Poruszając się razem, tworzymy jedną grupę, przypominającą plemię i rozumiejącą się bez słów. Wspólnie odbywamy podróż ku harmonii lub pełnym emocji przygodom. Kroki i gesty – takie same lub różne, zespolone czasem i przestrzenią – zapraszają osoby uczestniczące w grupowym tańcu do wyjątkowego połączenia się ze sobą i innymi. W zależności od metod i praktyk tanecznych proponowanych w ramach sesji/warsztatów/zajęć będzie otwierało się specyficzne pole improwizacji i autoekspresji.

Wybierz pozycję dogodną na „tu i teraz”: stań, usiądź lub się połóż. Zanurkuj myślą do wnętrza swojego ciała. Zaciekaw się, które miejsce wybrała Twoja wyobraźnia. Spróbuj świadomie doświadczyć, jakie wrażenia płyną z tego miejsca. Zdaj się na czucie, wyciszając nadaktywny umysł, jeśli intelektualna strona staje się zbyt dominująca. Stopniowo przenieś swoją uwagę na oddech, jego głębokość i rytm. Co się wydarza, gdy za pomocą wizualizacji posyłasz go w miejsce, z którego rozpoczęła się Twoja podróż po ciele?

Tańcząc z czułością to cykl refleksji o pewnym szczególnym rodzaju wrażliwości, którą pozwala rozpoznawać i rozwijać aktywność taneczna. Doświadczanie w taki sposób siebie, innych osób i świata to ścieżka, która niesie potencjał wpływu na rzeczywistość i jej zmiany. Zmiany na „dobre”. Ku znajdowaniu poczucia sprawczości, wartości i swojego szczęścia.

Jak na przestrzeni lat oceniasz zmiany zachodzące u tancerzy? Co nowego się pojawia, co zanika, czego brakuje? Jak Ci się z nimi pracuje? To jest trudne pytanie. Z jednej strony tancerze są oczywiście charakterystyczną grupą osób o cechach, które determinuje specyfika ich zawodu i są one niezmienne bez względu na upływ czasu. Z drugiej strony, przynależą niejako do czasów, w których żyją i tutaj nabierają oczywiście różnych atrybutów charakteryzujących pokolenie, do którego się zaliczają. Nierzadko stają się jego wyrazistymi przedstawicielami. Myślę, że dużą zmianą, która wiele zmieniła dla tancerzy profesjonalnych, a także mocno wpłynęła na ich postawę wobec zawodu była...

Dlaczego wzięłaś na warsztat Małego Księcia? Baśnie pociągały mnie od zawsze, a przenoszenie baśni do świata dorosłych, interpretowanie ich w dojrzały sposób, jest bardzo osobistą przygodą. Mały Książę przez swoją trudność, tajemniczość i niejednoznaczność jest dla mnie jako dla artystki bardzo kuszący. To także opowieść, która jest niezwykle inspirująca dla budowania świata wizualnego, a to w tańcu bardzo istotne. Co jest dla Ciebie najważniejsze w tej książce? To książka przede wszystkim o samotności – częściowo chcianej, częściowo niechcianej – wobec siebie i wobec innych ludzi. Od początku wiedziałam, że to właśnie będzie osią opowieści, którą przekładam na taniec. Czy samotność...

Mazowiecki Instytut Kultury w Warszawie i Fundacja Artystyczna PERFORM zapraszają na kolejny wieczór Centralnej Sceny Tańca z cyklu Portrety choreograficzne (12 maja godz. 19.00, Mazowiecki Instytut Kultury). Tym razem będzie on dotyczył Pauliny Wycichowskiej.

W weekend w serwisie YouTube został opublikowany 15-minutowy film Kwarantaniec/Quarandance, w którym 157 polskich tancerek i tancerzy wykonuje swój kilkusekundowy taniec – najczęściej we własnych domach (na korytarzu, w kuchni, pustym lub wypełnionym książkami pokoju, wspólnie z dziećmi lub pod czujnym okiem zwierząt domowych), ale także w windzie (Marta Zawadzka), na podziemnym parkingu (Katarzyna Żeglicka) i na zewnątrz: w porcie w Hongkongu (Małgorzata Dzierżoń), na polanie (Grzegorz Maślanka), na trawie przed blokiem (Weronika Pelczyńska), w  przydomowym ogrodzie (Aleksandra Dziurosz) i w wielu innych otwartych przestrzeniach. Zachęcamy do zarażania siebie i innych Kwarantańcem!     Jak powstał film? 16 marca Paulina...

Przede piątkową premierą spektaklu Desert Polskiego Teatru Tańca w Poznaniu – najnowszą choreografią Pauliny Wycichowskiej, zapraszamy do zapoznania się z wywiadem, jaki przeprowadziła z artystą Agata Siwiak, konsultantka dramaturgiczna przedstawienia, opartego na Małym księciu Antoine'a de Saint-Exupéry'ego. Wywiad został opublikowany w materiałach prasowych PTT.     Nie wystawiając się na niebezpieczeństwo, nie zbudujemy niczego wartościowego - z Pauliną Wycichowską rozmawia Agata Siwiak  Dlaczego wzięłaś na warsztat Małego Księcia? Baśnie pociągały mnie od zawsze, a przenoszenie baśni do świata dorosłych, interpretowanie ich w dojrzały sposób, jest bardzo osobistą przygodą. Mały Książę przez swoją trudność, tajemniczość i niejednoznaczność jest dla mnie jako...