Wyniki wyszukiwania dla frazy:

W ramach 17 edycji Festiwalu Kalejdoskop organizatorzy zapraszają na warsztat taneczny z Jackiem Łumińskim. Łumiński opracował unikalną technikę taneczną, która ewoluowała w ciągu dwudziestu lat badań nad polskim folklorem i tradycjami ludowymi polskich Żydów. Jego twórczość może odzwierciedlać np. specyficzne dla społeczności podhalańskich odczuwanie przestrzeni, związane z tradycyjnym poczuciem wolności i niezależności, rysującym skomplikowane rytmy ich muzyki, oraz siłą techniki śpiewu otwartego gardła. O warsztatach: Oferta szkoleniowa Łumińskiego opiera się na eksploracji zasad i rzemiosła różnorodnych cech, które sprawiają, że jego koncepcja ruchu ciała funkcjonuje w teatralnym idiomie. W procesie opanowania ruchu fizycznego w bezpośrednim powiązaniu z procesem myślowym Łumiński...

Podczas warsztatów uczestnicy będą poznawać polską technikę tańca współczesnego, stworzoną przez założyciela Śląskiego Teatru Tańca, Jacka Łumińskiego oraz jego tancerzy. Technika ta czerpnie nie tylko z tańca modern i tańca współczesnego, ale również z tańców ludowych, co daje bardzo ciekawe połączenie. W latach dziewięćdziesiątych polska technika tańca współczesnego wzbudziła bardzo duże zainteresowanie tancerzy i choreografów, tak polskich, jak i zagranicznych. Uczestnicy warsztatów zajmą się m.in: wykorzystaniem grawitacji, pędu oraz zawieszenia, nieskrępowanym przepływem energii przez ciało, pracą z oddechem, uzyskaniem różnych jakości ruchu.  Sebastian Zajkowski – absolwent Państwowej Szkoły Baletowej w Bytomiu. Po szkole pracował w Teatrze Rozrywki, a od 2000...

W dniach 20-21 października Akademia Tańca Zawirowania zaprasza na weekendowe warsztaty polskiej techniki tańca współczesnego, które poprowadzi  Sebastian Zajkowski.   Sobota: od godz. 14:00 do 18:00 Niedziela: od godz. 11:00 do 15:00   Poziom open Polska technika tańca współczesnego Warsztaty skupią sie na pracy z ciężarem : zmianą ustawienia ciężaru ciala, zawieszaniem  ruchu, pędem, separacją poszczególnych części ciała inicjujących ruch -od czubka glowy  przez  cały kregoslup, kość ogonową... związek i zależność ciała od ograniczeń przestrzeni i grawitacji.   Sebastian Ziajkowski:  Umiejętności zawodowe zdobył Państwowej Szkole Baletowej w Bytomiu. W 1987 r. po 8 latach intensywnej edukacji opuścił szkołe dla zawodowego...

Eryk Makohon (on, jego) to pedagog o niesamowicie usystematyzowanej wiedzy. Choreograf, który zawsze przychodzi dobrze przygotowany na próby. Lider Krakowskiego Teatru Tańca. Aktualnie również prodziekan Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie. Spektakle z jego ruchem i choreografią były pokazywane i nagradzane na całym świecie. Rozwija własne projekty edukacyjne oraz programy wspierające młodych choreografów. W rozmowie opowiedział mi m.in. o swoich początkach, drodze od tańca towarzyskiego do współczesnego, doświadczeniach związanych z pracą w Śląskim Teatrze Tańca oraz o planach na nadchodzący sezon.

Natalia Wilk (Ona/jej). Jej solo ze spektaklu dyplomowego na Wydziale Teatru Tańca w Bytomiu Swan lake w choreografii Idana Cohena oparte było na dialogu pomiędzy tym, co w wyglądzie fizycznym uznawane jest za kobiece, a co za męskie. Najbardziej zapamiętałem niesamowicie umięśnione bicepsy. W trakcie rozmowy powiedziała mi, że to właśnie one sprawiły, że zajęła się tańcem. Pamiętam również jej rewelacyjny wykład o historii filmów tańca podczas Festiwalu i Ogólnopolskich Warsztatów Tańca Współczesnego  Na Bosaka w Połczynie-Zdroju. Wtedy również poprowadziła zajęcia z wodnych praktyk somatycznych. Kto śledzi Natalię, wie, że pod wodą spędzą pewnie każdą możliwą chwilę. Powiedz jej gdzie...

Sylwia Hefczyńska Lewandowska. Postać, której nikomu nie trzeba specjalnie przedstawiać. Mam osobisty stosunek do tego autoportretu, bo jest to osoba niesamowicie ważna dla mojego rozwoju zawodowego. Znam ją nie tylko jako tancerkę Śląskiego Teatru Tańca, pedagoga na Wydziale Teatru Tańca w Bytomiu, czy choreografkę, z którą współpracowałem, ale również jako promotorkę mojej pracy magisterskiej, dzięki której mogliśmy dyskutować m.in. o pokazach mody Alexandra McQueena. Przy tej ostatniej okazji poznaliśmy się również w roli fotografa i modelki. Ten wywiad to próba uchwycenia jej wieloletniego doświadczenia, przedstawienia osoby, która – mam wrażenie –  nigdy nie przestanie fascynować się swoją pracą.

Spotkali się po trzech dekadach i po prostu zatańczyli, po zaledwie paru próbach. Anna Krysiak, Agnieszka Noster, Magdalena Sokołowska, Beata Wojciechowska, Wojciech Mochniej, Andrzej Morawiec, Mariusz Olszewski, Krzysztof Sołek, Grzegorz Urbańczyk, Marek Wasążnik oraz gościnnie Iwona Olszowska. Pierwszy skład Śląskiego Teatru Tańca wystąpił na swojej dawnej scenie w Bytomiu – dziś to scena Bytomskiego Centrum Kultury – pokazując spektakl Aviego Kaisera z pierwszego roku działania zespołu: Short Stories. Na widowni znaleźli się widzowie, których przy „pierwszej” premierze nie było jeszcze na świecie – i ci, którzy świetnie ją pamiętają. Menadżerowie, jak dyrektor Marek Rożeń, czy członkowie ekipy technicznej sprzed trzydziestu...

Pochodzi z muzycznej rodziny: jej tata grał na pianinie, a dziadek na kornecie, sama w wieku pięciu lat zaczęła grać na fortepianie. Chciała dostać się na wydział instrumentalny do liceum muzycznego, w związku z czym w szóstej klasie szkoły podstawowej rozpoczęła szkołę muzyczną I stopnia i w rok nadrobiła cztery lata edukacji. Edukację gimnazjalną zaczęła w Państwowej Ogólnokształcącej Szkole Muzycznej w Częstochowie. Bardzo chciała dostać się do klasy fortepianu, ale komisja uznała, że nie jest wystarczająco dobra i zaproponowała jej wydział rytmiki. Już po pierwszych zajęciach, gdy poznała, czym jest ruch i jak pracować z ciałem, wiedziała, że to najlepsze,...

Krakowski Teatr Tańca w spektaklu My|Wy buduje złożoną impresję o wspólnotowości z jednej i polskości z drugiej strony. Pusta scena, dopiero czekająca na przyjście performerek i performerów (Paulina Dziuba, Monika Godek, Jakub Kruczek, Paweł Łyskawa, Magdalena Skowron, Mateusz Ulczok, Katarzyna Węglowska-Jamroz, Katarzyna Żminkowska-Szymańska), zdaje się tautologicznym odbiciem tytułu. Przestrzeń gry oddziela od widowni czarna siatka, będąca jednocześnie symbolem paradoksu wpisanego w ideę wspólnoty, której towarzyszy nie tylko postulat afirmatywnego bycia razem, ale też, a może przede wszystkim, imperatyw wyznaczania wyraźnych granic między własnym a obcym, pożądanym a niechcianym.

Zapis obszernego fragmentu spotkania, które odbyło się 11 kwietnia 2008 roku w łódzkiej księgarni i kawiarni Mała Litera. ANNA KRÓLICA: Jak sądzisz, dlaczego taniec w Polsce ciągle sytuuje się gdzieś na obrzeżach sztuki teatralnej, nie może się przebić do jej głównego nurtu? W czym można by upatrywać tego przyczynę i jak to oceniasz? LESZEK BZDYL: Kiedy patrzę na twarze niektórych z zebranych tu osób – ich wiek jest prawie zbieżny z wiekiem tańca w Polsce… To mnie przeraża, bo myślę, że jako ten, który jest obecny od zarania tańca w Polsce, mógłbym być ojcem połowy tu zebranych. Można myśleć optymistycznie,...