Wyniki wyszukiwania dla frazy:

Sergey Popov − pierwszy solista Polskiego Baletu Narodowego.  Urodził się w Sankt Petersburgu i tam też ukończył Akademię Baletu Rosyjskiego im. Agrippiny Waganowej. Po zakończeniu edukacji zaangażował się do zespołu Baletu Teatru Maryjskiego, gdzie tańczył w latach 2000-2009. Jednocześnie w latach 2005 – 2009 występował z Balet Sezony Rosyjskie jako pierwszy tancerz gościnny. Od 2009 roku jest pierwszym solistą Polskiego Baletu Narodowego w Warszawie. Na scenie Teatru Maryjskiego miał okazję występować m.in. jako: Romeo i Parys w Romeo i Julii, Wacław w Fontannie Bachczysaraju, Apollo w Przebudzeniu Flory, Książę w Dziadku do orzechów, Grand Pas w Rajmondzie, Ali w Korsarzu,...

Przez scenę przechodzi wolnym miarowym krokiem pochód postaci w czarnych pelerynach i spiczastych nakryciach głowy. Szpiedzy? Mnisi tajnego bractwa? Złowieszcze cienie historii? Jedni upadają, inni kroczą dalej, nieubłaganie i w milczeniu. Wśród cieni stoi spowita w biel młoda kobieta z tragicznym wyrazem twarzy – wiemy, że to Ofelia, wiemy, co ją spotka. Przecież wiemy, co przyszliśmy obejrzeć. Umieszczeniem tej bohaterki we wstępie spektaklu choreograf składa ukłon teatralnej świadomości widzów. Nie mówi „opowiem wam pewna historię, zobaczycie, co się wydarzy”. Mówi: „wiem, że wiecie, co się wydarzy. Pokażę wam, jak ja to widzę”. Wprowadzenie Ofelii już w pierwszej scenie jest podkreśleniem...

„Hamlet jest jak gąbka” – pisał o Szekspirowskim pierwowzorze Jan Kott. A skoro „jak gąbka”, to nic nie stoi na przeszkodzie, by Hamlet przestał mówić i… zaczął tańczyć. Jeśli muzyka, śpiew, rodzą się tam, gdzie nie sięgają słowa, to tym bardziej dzieje się tak z tańcem. Tańcem, który na swój abstrakcyjny sposób jest w stanie poradzić sobie z Hamletowskimi największymi kwestiami: „to be or not to be”, „in my mind’s eye” czy „words, words, words”. „Oczy duszy” w tańcu są ciągle w ruchu, tym bardziej „słowa”. A każdy tancerz czy choreograf wie, że każdy następny krok na scenie to być...

Któż nie zna baśni o Kopciuszku: o sierocym losie dziewczynki, złej macosze i bezwolnym ojcu. W przedstawieniu Sir Fredericka Ashtona macocha już wprawdzie nie żyje, ale pozostawiła dwie kapryśne i samolubne córki, które zepchnęły sierotę do roli służącej. Jednak dobro musi w końcu zatryumfować, bo nad Kopciuszkiem czuwa na szczęście Wróżka Chrzestna. Dzięki jej czarom sierota przeżyje jedną noc jak księżniczka: trafi na bal w pałacu, wdziękiem i urodą zdystansuje obie siostry przyrodnie, oczaruje księcia i oczywiście zgubi pantofelek, ale... Znamy finał tej historii, jednak wracamy do niej chętnie, zwłaszcza gdy opowiada nam ją Sir Frederick Ashton - arcymistrz narracji...