Filtrowanie
Waldemar Wołk-Karaczewski
Tancerz i choreograf. Urodził się w Ciechanowie. Ukończył Warszawską Szkołę Baletową w klasie Raissy Kuzniecowej-Szajewskiej. Krótko pracował w Zespole Pieśni i Tańca „Mazowsze”, w 1975 r. zaangażował się jako solista w Teatrze Wielkim, w 1977 r. osiągnął pozycję pierwszego solisty. Kreował główne role w baletach Stanisław i Anna Oświecimowie, Fedra i Popołudnie Fauna. Był partnerem amerykańskiej baleriny Jeanette Vondersaar w polskim filmie telewizyjnym Stefana Wenty Maria Luiza. W 1978 r. został laureatem II Światowego Konkursu Baletowego w Tokio. Po otrzymaniu zaproszenia od Maurice’a Bejarta w sezonie 1979/80 był solistą Baletu XX Wieku, tańcząc wiele znaczących partii. W balecie Johna...
14.03.2023 Joanna Sibilska
Dwusetne urodziny baletu „Wesele w Ojcowie”
Fundamenty tradycji polskiego baletu zbudował zespół Tancerzy Narodowych Jego Królewskiej Mości, który działał w latach 1785–1795. Kolejne lata nie sprzyjały rozwojowi baletu warszawskiego i choć czyniono starania, dopiero w 1818 roku przyjazd Louisa Thierry’ego z grupą francuskich tancerzy dał nowy początek baletowi warszawskiemu i szkole baletowej. Powstał też nowy repertuar, którego trwałą ozdobą stało się Wesele w Ojcowie. Premiera baletu, w oparciu o motywy Cudu mniemanego, czyli Krakowiaków i Górali, miała miejsce 14 marca 1823 roku na scenie Teatru Narodowego. Dla baletu dwusetne urodziny są wyjątkowym jubileuszem i choć zdarzały się przerwy w prezentacji Wesela w Ojcowie, to zajął on...
14.06.2019 Stefan Drajewski
Wieczór polski na Zamku w Szczecinie
Muzyka polska w balecie nie musi przekładać się na rodzimą tematykę. Udowodnili to Paolo Mangiola w nowym odczytaniu Pieśni o ziemi Romana Palestra, i Robert Bondara, który zmierzył się z baletem Na kwaterunku Stanisława Moniuszki.Paolo Mangiola zrezygnował z odczytywania polskości. Dostrzegł w trudnej muzyce Palestra bogactwo struktur dźwiękowych, które chciał przenieść na struktury ruchowe. Nie interesowała go fabuła, nawet w szczątkowej formie. Zaproponował czysty ruch w postaci serii abstrakcyjnych sekwencji choreograficznych, które modyfikowane w kolejnych odsłonach, budują napięcia dramaturgiczne. eszcze w innym kierunku poszedł Robert Bondara, który za pośrednictwem Na kwaterunku rozwinął swoje antywojenne myślenie o świecie współczesnym, zapoczątkowane w spektaklu...
10.05.2019 Stefan Drajewski
Fredro do tańca – o wieczorze baletowym „Fredriana”
Wszystko można zatańczyć, chociaż najtrudniej chyba komedię. Kiedy w 1975 roku Conrad Drzewiecki wystawił Przypowieść sarmacką, wszyscy zastanawiali się, dlaczego sięgnął po Uwerturę Bajka Stanisława Moniuszki[1]? Nikt wcześniej nie kojarzył tej kompozycji z komizmem. A jednak. Okazała się zabawna, a co więcej, zrymowała się z Zemstą Aleksandra Fredry. Zdziwiło mnie trochę, że Anna Hop postanowiła użyć do choreografii Męża i żony gotowej muzyki baletowej. Dopiero w dniu premiery przypomniałem sobie, że wcześniej muzykę z baletu Na kwaterze [Na kwaterunku] wykorzystał Paweł Chynowski do uzupełnienia ilustracji muzycznej baletu Hrabia Monte Christo, który również nie miał nic wspólnego z oryginalnym librettem. Taneczne...
27.01.2012 Katarzyna Gardzina
Przełom nie zawsze przełomowy. Przemiany w polskim balecie po roku ’89
Żelazna kurtyna oddzielała polskich widzów i artystów od dokonań światowego baletu XX wieku, ale też dość skutecznie oddzielała świat od dokonań polskich artystów. Polscy tancerze często wybierali pracę w renomowanych zespołach zachodnich, oferujących inny, bardziej inspirujący repertuar i wolność artystyczną (Gerard Wilk, Waldemar Wołk-Karaczewski i inni). Ci, którzy zdecydowali się na wyjazd, zaczęli pojawiać się z powrotem w kraju dopiero po ‘89 roku – już jako pedagodzy, baletmistrzowie i choreografowie. […] Otwarcie granic pozwoliło na swobodny przepływ idei choreograficznych, ale musiało minąć kilka, a czasem kilkanaście lat, by rodzime zespoły baletowe w pełni z tych możliwości skorzystały. Podstawową przeszkodą były...
08.10.2024
70. urodziny Waldemara Wołk-Karaczewskiego
Dziś 70. urodziny obchodzi Waldemar Wołk-Karaczewski — polski tancerz klasyczny, danseur noble, choreograf i pedagog.
03.04.2023
Pożegnanie Kaliny Schubert z Polskim Baletem Narodowym
W ubiegłym tygodniu Kalina Schubert zakończyła swoją wieloletnią pracę pedagogiczną w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej. 1 kwietnia po spektaklu Giselle odbyło się pożegnanie głównej baletmistrzyni Polskiego Baletu Narodowego.
12.05.2014
Warszawa: Mikołaj Mikołajczyk „Projekt Lutosławski… jesteś kimś kogo kiedyś znałem”
Podczas trwającego festiwalu „Dni Teatru na Mokotowie”, organizowanego przez warszawski Teatr Druga Strefa, oprócz propozycji typowo teatralnych zaprezentowany zostanie spektakl Mikołaja Mikołajczyka Projekt Lutosławski… jesteś kimś kogo kiedyś znałem. Kontrowersyjna praca powstała w ramach rezydencji choreografa podczas ubiegłorocznej edycji Maat Festivalu w Lublinie. W komentarzu do spektaklu artysta pisał: Przewrotny tytuł spektaklu odnosi się do moich refleksji nad skutkami przedziwnych i niespodziewanych sytuacji, które wydarzyły się w moim życiu. Nie dalej jak miesiąc temu zostałem pozbawiony w sposób haniebny i okrutny wiary w ludzi, wiary w przyjaciół, wiary w normalny i przewidywalny świat zdarzeń. Wystawiony na próbę, pozostałem...
07.06.2013
Poznań: Premiera „Sacre” Krzysztofa Raczkowskiego w ramach 10. Wiosny Baletowej i VIII Festiwalu Wiosny
Z okazji 100-lecia prapremiery Święta wiosny odbędzie się w niedzielę, 9 czerwca premiera spektaklu Sacre w ramach 10. Poznańskiej Wiosny Baletowej i VIII Festiwalu Wiosny. Interpretacja Święta wiosny w koncepcji artystycznej Krzysztofa Raczkowskiego, zachowując oryginalne libretto, nadaje mu wymiar indywidualny – rytuał rozgrywa się w oderwaniu od wspólnoty i ustanawiających ją tańców w kole i korowodów. Tancerka Małgorzata Mielech, w solowej choreografii, opartej na współczesnych technikach tańca, ukazuje autodestrukcyjną siłę prastarego obrządku, który zrodził się w samotności i jest prywatną obsesją Wybranej, powracającym koszmarem, doprowadzającym do zaburzeń osobowości. Warstwa muzyczna wykonywana jest przez muzyków na żywo – kolejne części baletu...
Polski Balet Narodowy
Polski Balet Narodowy kontynuuje tradycje pierwszego rodzimego zespołu baletowego w Polsce pod nazwą Tancerze Narodowi Jego Królewskiej Mości, działającego na dworze króla Stanisława Augusta w XVIII wieku. W pierwszej połowie XIX wieku warszawski zespół baletowy działający w ramach teatru operowego był porównywany do najlepszych zespołów w Europie. Na scenie warszawskiej występowali najwięksi tancerze epoki romantyzmu z Marią Taglioni na czele, a zespołem kierowali zachodni baletmistrzowie: Louis Thierry, Maurice Pion i Filippo Taglioni. Wystawiano najnowsze balety wybitnych choreografów włoskich i francuskich z dokomponowywana polską muzyką. Wśród polskich baletmistrzów wyróżnił się Roman Turczynowicz. Początkowo zespół baletowy występował na scenie Teatru Narodowego przy...