Wyniki wyszukiwania dla frazy:

Agnieszka Narewska-Siejda: W jaki sposób rozwinęła się u Pani pasja do tańca? Monika Myśliwiec: To zabawna historia. Zaczęłam tak, jak chyba większość dzieci – to rodzice zaprowadzili mnie na pierwsze zajęcia baletowe. Moja mama uprawiała z sukcesami łyżwiarstwo figurowe i uważała, że balet będzie dla mnie dobrym przygotowaniem. Miałam wtedy cztery lata i początkowo zajęcia te traktowałam jako rodzaj rozrywki i przyjemności, ale stopniowo balet zaczął mnie niebezpiecznie wciągać (śmiech). Równocześnie do dziesiątego roku życia jeździłam również na łyżwach i właśnie wtedy rodzice zdecydowali, abym wybrała pomiędzy łyżwiarstwem a tańcem. Byli przekonani, że wybiorę łyżwy, jednak opowiedziałam się zdecydowanie za...

Premiera najnowszego spektaklu Anny Godowskiej i Sławomira Krawczyńskiego odbyła się 12 grudnia 2019 w ramach programu Centrum Sztuki Tańca w Warszawie w Mazowieckim Instytucie Kultury. Przedstawienie pt. Simone jest jednym z rezultatów prowadzonego przez duet projektu badawczo-artystycznego Święto Snów. Tytułowa bohaterka to Simone Weil, żyjąca w latach 1909-1943 filozofka, mistyczka i pisarka. Jej myśl i biografia stały się inspiracją do spektaklu, którego centralną perspektywą jest ukazanie życia i twórczości Weil jako uwikłanego w różne pary przeciwieństw. Słabość ciała i siła umysłu, kruchość i nieustępliwość, zachwyt i cierpienie, walka i harmonia – te biegunowe zestawienia wyznaczają ramy kompozycji scenariusza Krawczyńskiego i...

Program Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej „Taniec w Warszawie. Społeczeństwo, edukacja, kultura” składał się z trzech części: artystycznej, praktycznej i naukowej. Część naukowa, kuratorowana przez Hannę Raszewską-Kursę i Aleksandrę Kleinrok, poświęcona została krytycznej analizie społecznych aspektów edukacji tanecznej w Warszawie. Jak podkreślała Raszewska-Kursa wybór perspektywy lokalnej – zamiast narodowej czy transnarodowej – uzasadniać można na co najmniej kilka sposobów. Po pierwsze, to temat istotny z punktu widzenia praktyczek i praktyków tańca, edukatorek i działaczek, którzy aktywnie współtworzą komentowaną podczas konferencji rzeczywistość. Po drugie, Warszawa to ważny ośrodek tańca, zarówno z polskiego, jak i międzynarodowego punktu widzenia, więc analiza występujących lokalnie zjawisk może stać...

Z mojego doświadczenia wynika, że każdy nauczyciel GaGa prowadzi zajęcia trochę inaczej. Oczywiście, idea pozostaje ta sama, ale ostateczne warsztaty wyraźnie różnią się od siebie. Z czego to wynika? Język metody GaGa jest czymś, co łączy warsztat wszystkich nauczycieli – mamy wspólną bazę, posługujemy się tym samymi terminami – ale różnimy się między sobą jako ludzie, co w nieunikniony sposób wpływa na naszą praktykę. Moim zdaniem w tym tkwi piękno tej metody: możliwe jest indywidualne podejście, różne posługiwanie się tymi samymi narzędziami. To istotne, bo przecież sens lekcji GaGa polega na dzieleniu się doświadczeniami, na wspólnym przeżywaniu. Mimo że każdy...

Tomasz Ciesielski: Ogromna różnica pomiędzy sytuacją tańca na Ukrainie, w Polsce i u naszych zachodnich sąsiadów wydaje się sprawą oczywistą. Jest tak jednak tylko pozornie. Choć różnice w zorganizowaniu środowiska i finansowaniu tańca można dość łatwo wypunktować, o tyle ich relacje z rozwojem sztuki tanecznej scharakteryzować znacznie trudniej – szczególnie biorąc pod uwagę uwarunkowania społeczno-kulturowe. Przyjrzenie się w tej perspektywie naszym południowo-wschodnim sąsiadom jest szczególnie ciekawe, bo łączą nas podobne doświadczenia historyczne i kulturowy temperament. Jednocześnie diametralnie różne na Ukrainie i w naszym kraju ścieżki i tempa transformacji ostatniego ćwierćwiecza mogą pozwolić lepiej scharakteryzować taniec w Polsce.

Taniec współczesny w Skandynawii jest docenianą i rozpoznawalną formą sztuki, jednak – ze względów polityczno-historycznych – funkcjonującą nieco inaczej w każdym z nordyckich krajów. Norweską wyjątkowość tworzą dwa czynniki: wielokulturowa tożsamość i ogromne środki, jakimi dysponują artyści ją tworzący. W Norwegii, nie tylko na poziomie artystycznym, właściwie nie istnieje rozróżnienie pomiędzy formami klasycznymi a współczesnymi. Brak królewskiego mecenatu dla baletu, mający wieloletnie tradycje w Danii i Szwecji sprawił, że ta forma sztuki  nie rozwijała się tak intensywnie, podobnie jak istniejące na uboczu tańce ludowe. Pozostało więc miejsce dla tańca współczesnego, który dzięki szybkiemu rozwojowi  w drugiej połowie XX wieku stworzył...

Jak na przestrzeni lat oceniasz zmiany zachodzące u tancerzy? Co nowego się pojawia, co zanika, czego brakuje? Jak Ci się z nimi pracuje? To jest trudne pytanie. Z jednej strony tancerze są oczywiście charakterystyczną grupą osób o cechach, które determinuje specyfika ich zawodu i są one niezmienne bez względu na upływ czasu. Z drugiej strony, przynależą niejako do czasów, w których żyją i tutaj nabierają oczywiście różnych atrybutów charakteryzujących pokolenie, do którego się zaliczają. Nierzadko stają się jego wyrazistymi przedstawicielami. Myślę, że dużą zmianą, która wiele zmieniła dla tancerzy profesjonalnych, a także mocno wpłynęła na ich postawę wobec zawodu była...