Wyniki wyszukiwania dla frazy:

Izabela Stańdo: Ćwierć wieku – śmiało można powiedzieć, że to dość długi kawałek historii. Czy moglibyście opowiedzieć o początkach Teatru? Eryk Makohon: Początki Krakowskiego Teatru Tańca dla wielu mogą się wydawać zaskakujące. Nie zaczynaliśmy wcale od tańca współczesnego. Grupa młodych pasjonatów, zajmująca się tańcem towarzyskim, traktowała taniec współczesny jako technikę wspomagającą. W tańcu towarzyskim stale czuliśmy jednak niedosyt. Nie wystarczała nam forma tańca sportowego i szukaliśmy innych bodźców, które pomogłyby nam wszechstronnie się rozwijać. Zaprosiliśmy do współpracy Mariolę Gajos (obecnie Kleczkowską), współtworzącą ówcześnie Teatr Tańca DF. Technika tańca współczesnego zafascynowała nas do tego stopnia, że postanowiliśmy sporadyczne spotkania zamienić w...

Henryk Konwiński – tancerz, choreograf, reżyser, pedagog. Twórca imponującej liczby baletów, choreografii do oper, operetek, spektakli teatralnych, musicali. Cudowny człowiek. Uwielbiany nie tylko przez tancerzy i śpiewaków, ale również przez aktorów. Kopalnia wiedzy o polskim balecie.

Założony przez Conrada Drzewieckiego w Poznaniu Polski Teatr Tańca (do zeszłego roku działający pod nazwą Polski Teatr Tańca – Balet Poznański) świętował w sezonie 2018/2019 czterdziestopięciolecie swojego istnienia. Najważniejsza część obchodów tego jubileuszu przypadła podczas Festiwalu Malta, odbywającego się w stolicy Wielkopolski w ostatnich tygodniach czerwca. W jego ramach zespół kierowany obecnie przez Iwonę Pasińską zaprezentował dwie premiery i jeden spektakl zrealizowany dwa miesiące wcześniej. Śledztwo, 45 oraz Obiecana ziemia obiecana znacząco wzbogaciły program poznańskiego wydarzenia. Śledztwo w reżyserii Mikołaja Mikołajczyka i 45 w choreografii Jacka Przybyłowicza łączy zarówno podobieństwo tematyczne, jak i intencje towarzyszące w pracy ich twórcom.

Koniec listopada i początek grudnia 2018 roku w Sopocie należał do Joanny Czajkowskiej i Jacka Krawczyka. Było co świętować, bo dwie dekady działalności zespołu to sporo czasu. Razem z nimi świętowali również wszyscy, którzy przez te lata byli związani z Sopockim Teatrem Tańca – jako twórcy, przyjaciele i sympatycy. Tych osób było bardzo dużo, ponieważ założyciele Teatru niemal od początku swojej działalności zapraszają do współpracy innych tancerzy i twórców. Z wieloma nawiązują bliskie, długotrwałe relacje i – jak sami „ostrzegają” – zaprzyjaźniają się. Dzięki temu udaje im się coś, co współcześnie jest w polskich warunkach trudne – tworzyć zespół i...

Polski Balet Narodowy to tylko część Pana działalności, zaś jubileusz dotyczy także innych sfer Pana życia zawodowego…   To prawda, ale chociaż nadal pełnię obowiązki choreografa-rezydenta Holenderskiego Baletu Narodowego (Het Nationale Ballet) w Amsterdamie i jestem dyrektorem artystycznym baletu Litewskiego Narodowego Teatru Opery i Baletu w Wilnie, to jednak w Warszawie spędzam najwięcej czasu, a Polski Balet Narodowy jest w tej chwili całym moim życiem. Muszę się jednak przyznać, że w pewnym sensie zostałem skłoniony do świętowania tych jubileuszy, podsumowań i refleksji.

Szczególne miejsce w programie festiwalowych wydarzeń przypadło właśnie gospodarzowi RETROPERSPEKTYW i to nie tylko ze względu na należne w nim miejsce dla organizatora, ale przede wszystkim z powodu przypadającego w tym roku 10-lecia działalności Stowarzyszenia Teatralnego CHOREA. Podsumowaniem aktywności artystycznej grupy była retrospektywna prezentacja cenionych spektakli i koncertów: Muzg Tomasza Rodowicza, Brzydal Adama   Janusza   Biedrzyckiego i Magdaleny Paszkiewicz, Gilgamesz Tomasza Krzyżanowskiego, Pieśni Antyczne CHOREI, Engi vengi vitelengi Eliny Tonevy. Zaprezentowane zostały również: premierowy spektakl Z drugiej strony w reżyserii Ewgienija Korniaga w koprodukcji z Korniag THEATRE z Białorusi, premierowy koncert Rytm języka z muzyką Tomasza Krzyżanowskiego oraz przedpremierowy pokaz pracy...

Biografia artystyczna Ewy Wycichowskiej obejmuje okres 45 lat, przedzielony formalnymi cezurami, w postaci dyplomu tancerki uzyskanego w 1968 roku w poznańskiej szkole baletowej i angażu do Teatru Wielkiego w Łodzi oraz powrotu do Poznania w 1988 roku i objęcia funkcji dyrektora PTT. To ostatnie wydarzenie jest nie tylko faktem w życiorysie Ewy Wycichowskiej, ale także początkiem nowej ery w historii Polskiego Teatru Tańca i sztuki tańca w Polsce.

Znaczenie Kreacji dla całego zespołu Polskiego Baletu Narodowego można zamknąć w dwóch słowach: odwaga i aktywność. W dzisiejszym świecie sztuki artysta nie może być już tylko odtwórcą, choćby najzdolniejszym. Musi być kreatywny, pomocny, aktywny, otwarty. Udział w „workshopach” bardziej, niż jakakolwiek inna praca na sali czy na scenie, wzmacnia te cechy dobrego tancerza. Gdy sięgniemy pamięcią do pierwszych czy drugich warsztatów, przypomnimy sobie krótkie, w większości dość zachowawcze choreografie, wywodzące się z techniki tańca klasycznego lub dość tradycyjnych form tańca współczesnego, nauczanych  w polskich szkołach baletowych. Były to formy skromne tak czasowo, jaki i liczebnie – prace solowe i duety,...

Festiwal Tańców Dworskich „Cracovia Danza” liczy już 25 lat.

„Najbardziej frapujące wydarzenie mego życia zdarzyło się w r. 1911. Pełnomocnik Diagilewa ujrzał mnie na scenie i zgłosił się do mnie z propozycją zaangażowania. Zapytałem: «Dokąd i za ile?». Odrzekł: «Do Monte Carlo. A za ile, powiem jutro»” – wspominał Piotr Zajlich jedno z istotniejszych spotkań w karierze. Niedługo później wraz z jedenastką utalentowanych tancerzy warszawskiego Teatru Wielkiego opuścił kraj i wyjechał na trzyletni kontrakt z zespołem Balety Rosyjskie.