Wyniki wyszukiwania dla frazy:

Dobiega końca jubileuszowy sezon w Polskim Teatrze Tańca – czas wypełniony premierami, pokazami, wystawami, spotkaniami i wspomnieniami. W ramach zwieńczenia obchodów półwiecza historii tego zespołu, publikujemy wywiad z Iwoną Pasińską, byłą tancerką, pierwszą solistką, choreografką, a od 2016 roku – Dyrektorką PTT. W rozmowie z Dorotą Mentrak opowiada o swojej wieloletniej pracy w Teatrze, zrealizowanych działaniach, obecnych dążeniach i kierunkach rozwoju, jak również o bogatym programie 50. sezonu.

W 2024 roku Krakowskie Centrum Choreograficzne obchodzi jubileusz 10-lecia działalności. O początkach Centrum i zmianach, które przeszło, oraz strategiach kuratorskich i organizacyjnych prowadzącego je kolektywu z Agnieszką Barańską-Kozik i Moniką Węgrzynowicz rozmawia Alicja Müller.

W 2023 roku Wydział Tańca obchodzi jubileusz 50-lecia specjalności Pedagogika baletowa. O początkach i przyszłości Wydziału, a także obchodach jubileuszu z panią dziekan rozmawia Dorota Mentrak.

Skąd się wziął tytułu Plan B? Co on dla Pana znaczy? Aurélien Bory: Oprócz swojego znaczenia pierwotnego – zmiany planu w sytuacji, kiedy to, co zostało zaplanowane, skończyło się fiaskiem, tytuł odwołuje się do innego wymiaru, związanego z przestrzenią i geometrią, i stanowi punkt wyjścia dla Planu B. Cały spektakl opiera się dosłownie na równi pochyłej. Dramaturgia została oparta na tej zasadzie fizyki, przy wykorzystaniu technik akrobacji i żonglerki, a następnie rozwinęła się w czasie różnych poszukiwań. Tytuł Plan B […] rozwinął swoje wielorakie znaczenia w trakcie pracy nad spektaklem. Niezmienny pozostał jeden stały element – krucha zależność od grawitacji....

Teatr formy, teatr plastyczny, teatr wizualny – czego może oczekiwać widz, który pierwszy raz spotyka te zjawiska? Wysokiej jakości estetycznej, obcowania z czystym pięknem, doskonałej kompozycji, a przede wszystkim chwili wytchnienia od wszechobecnej komercji i brzydoty. Teatr formy tworzą utalentowani artyści interdyscyplinarni: tancerze, plastycy, muzycy, lalkarze, akrobaci. Spektakle, które zaprezentujemy to zatem spektakle z pogranicza wielu sztuk, a przez to niesłychanie interesujące. [….] Artyści, których zapraszamy wkradają się w podświadomość widzów poprzez ruch, dźwięk i obraz. Dawno już dowiedziono, że obrazy zapamiętujemy bardziej niż słowa i że dużo silniej oddziaływują na naszą wyobraźnię. Każdy widz znajdzie tu indywidualne odniesienia do...

Na studiach artystycznych w Anglii student sam wyznacza sobie drogę i zgłębia interesujące go dziedziny wiedzy. Podczas studiów choreograficznych nikt mi nie podawał gotowych definicji. Poprzez zdobywanie wiedzy teoretycznej i historycznej musiałem samodzielnie poszukiwać odpowiedzi na nurtujące mnie pytania.

ANNA KRÓLICA: Zbliżamy się powoli do końca XIII konferencji. Zastanawia mnie czy długoletnie doświadczenia w pracy przy festiwalu nie nasuwają Panu potrzeby modyfikacji formuły imprezy? Mamy w Polsce coraz więcej festiwali tanecznych, z powodu różnych uwarunkowań ich terminy nakładają się. Czy zależy Panu na „przyciągnięciu” uczestników i widzów? Trudno w sztuce mówić o rywalizacji, ale jednak…   JACEK ŁUMIŃSKI: Na razie nie widzę potrzeby zmian. Formuła festiwalu, którą przez wiele lat staraliśmy się wypracować jest unikatowa. Nie ma takiego drugiego festiwalu ani w Polsce, ani za granicą. American Dance Festival w Durham, czy TanzImpuls w Wiedniu, które zachowują mniej więcej...

ANNA KRÓLICA: Interesuje mnie sposób realizacji spektaklu Flow. Sądzę, że jak na warunki polskie Flow jest dość nietypowym, a zarazem znaczącym przypadkiem, kiedy reżyser teatralny i filmowy tworzy przedstawienie taneczne. Pracuje Pan z dwoma choreografami: Witoldem Jurewiczem i Jackiem Owczarkiem. Czy w ostatecznym rezultacie Flow jest bardziej spektaklem teatralnym czy tanecznym? Mówiąc prosto: czy więcej jest ruchu czy słowa?   NORBERT RAKOWSKI: Słowa pojawią się w przedstawieniu sporadycznie. Jest to spektakl teatralny, ale głównymi środkami wyrazu są ciało i ruch. Zawsze w swoich spektaklach (nawet jeśli realizm w nich dominuje) staram się jak najbardziej uruchamiać ciało u aktorów. Z tancerzami pracowałem...

ANNA KRÓLICA: Zbliża się trzecia edycja festiwalu Zawirowania, którego celem jest zaprezentowanie polskiemu widzowi sztuki tanecznej Europy Środkowej. Czy można by mówić o jakiś wspólnym stylu - czy cechach - artystów tego obszaru, czy coś ich łączy? Jak wobec tego rodzaju sztuki sytuuje się polski teatr tańca i taniec w ogóle?   ELWIRA PIORUN: Moje spostrzeżenie jest takie, że cała Europa Środkowa i Wschodnia trochę stylizuje się na Zachód. Staramy się na tym festiwalu pokazywać jednak spektakle, które mówią coś więcej o tych krajach, o ich kulturze… o ludziach, o zachowaniu tych ludzi, o ich rzeczywistości. Bo łatwo zauważyć, że...

GABRIELA ŻUK: Już w sobotę kolejna premiera Lubelskiego Teatru Tańca – Endo. Czego tym razem możemy się spodziewać?   RYSZARD KALINOWSKI: Bardzo trudno słowami opowiedzieć o nowym pomyśle. Sam spektakl będzie pewną próbą odkrywania kobiecości. A zaczęło się od fascynacji antykiem – jego doskonałością, harmonią i współczesnością, odartą z klasycznych pojęć piękna, dobra, pełną fizyczności. Kiedy zastanawiałem się jak połączyć te sprzeczności przyszło mi do głowy zderzenie subtelnej kobiecości z bardzo mocnym, emocjonalnym, fizycznym ruchem, podobnym do tego, który pojawia się w DV8 Physical Theatre. Ponadto dzięki antycznym fascynacjom dotarłem do mitu labiryntu, a dalej do próby odkrywania tego, co...