Wyniki wyszukiwania dla frazy:

Stowarzyszenie Arteo zaprasza do Wrocławia na drugą edycję zawodów tanecznych Street Dance Story. Wystąpią soliści, duety i grupy od najmłodszych po profesjonalnych tancerzy street dance. Wyboru dokona międzynarodowe jury w składzie: Tchozn, Popping Mario, Aga Co Jest?! Crew. Stowarzyszenie Arteo wraz z partnerami  i sponsorami zapewnią  nagrody o łącznej wartości 12 000 zł. Pokazy odbędą się codziennie od godziny 12:00 do wieczora. Tancerze zaprezentują nie tylko swoje autorskie choreografie w formie showcase’ów, ale także zawalczą w bitwach hip-hop, krump i popping – jeden na jednego. Relacja z pierwszej edycji Street Dance Story Wstęp: 10 zł.

Dzisiaj zastanawiamy się, dlaczego Billy Elliot nie mógł chodzić na lekcje tańca. Dlaczego w większości szkół tańca brakuje partnerów na zajęciach? Dlaczego panowie w klubach częściej okupują bar niż parkiet taneczny? Dlaczego taniec nie mieści się we współczesnych definicjach męskości?

Małgorzata Dzierżon (ona/jej) pracuje w obszarze tańca w wielu różnych rolach i funkcjach, m.in. jako tancerka, producentka, choreografka, pedagożka. Z Polski wyjechała zaraz po ukończeniu szkoły baletowej w Bytomiu i spędziła poza krajem ponad 26 lat. Tańczyła m.in. prace George’a Balanchine’a, Merce’a Cunninghama, Johna Neumeiera, Maurice’a Béjarta, Meryl Tankard, Nacho Duato, Christophera Bruce’a czy Marka Baldwina. Dwukrotnie została wyróżniona przez krytyków nominacją na najlepszą tancerkę w kategorii modern w Wielkiej Brytanii. Od prawie roku jest kierowniczką Baletu Opery Wrocławskiej. W naszej rozmowie opowiedziała mi o swojej drodze artystycznej, zainteresowaniach choreograficznych oraz o tym, jak wykorzystuje w pracy swoją wiedzę zdobytą...

Sylwia Hefczyńska Lewandowska. Postać, której nikomu nie trzeba specjalnie przedstawiać. Mam osobisty stosunek do tego autoportretu, bo jest to osoba niesamowicie ważna dla mojego rozwoju zawodowego. Znam ją nie tylko jako tancerkę Śląskiego Teatru Tańca, pedagoga na Wydziale Teatru Tańca w Bytomiu, czy choreografkę, z którą współpracowałem, ale również jako promotorkę mojej pracy magisterskiej, dzięki której mogliśmy dyskutować m.in. o pokazach mody Alexandra McQueena. Przy tej ostatniej okazji poznaliśmy się również w roli fotografa i modelki. Ten wywiad to próba uchwycenia jej wieloletniego doświadczenia, przedstawienia osoby, która – mam wrażenie –  nigdy nie przestanie fascynować się swoją pracą.

W pierwszej kolejności chciałbym zapytać, jak odnajdujesz się w tej trudnej sytuacji? Jaki ma to wpływ na ciebie, na Twoje ciało? Choć brakuje mi swobody w funkcjonowaniu, staram się wykorzystać ten niecodzienny czas jako prezent, więc nadrabiam zaległości. Próbuję patrzeć na sytuację, w której się znajduję, z perspektywy wszystkiego, co mnie otacza i ze świadomością, że dotknęło to nas wszystkich. Spędzam większość czasu w naturze. Mam od niedawna małego kotka i sporo czasu w izolacji poświęcam na zabawę z nim. Pandemia ma wpływ również na moje relacje, przede wszystkim z rodziną i bliskimi. Czuję, że mogę teraz odbudować więzi, które...

Międzynarodowe Spotkania Teatrów Tańca (MSTT) już po raz 23. przyciągnęły do Lublina miłośników tego rodzaju sztuki nie tylko z całej Polski, ale i z zagranicy. Tym razem jako motyw przewodni festiwalu organizatorzy wybrali taneczną scenę Wielkiej Brytanii. laczego jako główna oś lubelskich działań wokół tańca został wybrany właśnie ten region? Ryszard Kalinowski, dyrektor festiwalu, uzasadnia to tak: Kiedy patrzymy na mapę świata tańca, widzimy miejsca, które się wyróżniają. Nie mamy specjalnej chronologii przy wyborze na dany rok. Często decydują o tym kwestie logistyczne. Zwracamy też uwagę na gwiazdy, które „święcą” w danym państwie najjaśniej. W Wielkiej Brytanii są to obecnie...

„Kultura ciała” to praktykowanie Twojej autorskiej metody pracy Ciało. Głos. Intuicja. Na czym polega jej specyfika?  W „Kulturze ciała” zapraszam jej uczestników do świadomej pracy z ciałem i głosem w oparciu o autorka metodę Ciało. Głos. Intuicja, która jest wynikiem mojej kilkunastoletniej praktyki jako pedagoga, choreografki i tancerki. Przez kilka lat praktykowałam ją tylko na sobie. To metoda pracy oparta na ruchu i naturalnym wydobywaniu głosu, wspierana technikami oddechowymi i improwizacją. Swobodnie żongluję różnymi działaniami: fizyczność łączę z głosem, a zmysły ze swobodnym ruchem. Intuicyjnie szukam czegoś, czego nie ma (śmiech). Praktykowanie tej metody ma nas prowadzić do całkowitego odrzucenia...

XLVIII Międzynarodowy Festiwal Folkloru Ziem Górskich odbył się w Zakopanem w dniach 18-26 sierpnia 2016 roku. Wystąpiły na nim zespoły prezentujące taniec i muzykę góralską pochodzącą z różnych stron świata (Węgry, Polska, Rumunia, Słowacja, Włochy, Hiszpania, Albania, Turcja, Indie, Meksyk, Indonezja, Stany Zjednoczone Ameryki Północnej, Norwegia, Rosja) i wykonywaną na tradycyjnych instrumentach. Kluczowym elementem festiwalu była prezentacja programu tańców regionalnych i narodowych, takich jak czardasz, verbunk, taniec górali podhalańskich, bhangra, walczyk, polka i inne. W ramach festiwalu poszczególne zespoły rywalizowały ze sobą o nagrody, którymi były „złota”, „srebrna” i „brązowa ciupaga”, przyznawane w trzech, odrębnych kategoriach: „folklor tradycyjny”, „artystycznie opracowany”...

W ramach tegorocznej Warszawskiej Sceny Tańca zaprezentowanych zostało siedem wydarzeń scenicznych. Każde z nich było całkowicie inne – czy to w formie, czy w przekazie – dzięki czemu całokształt WST w ciekawy sposób dialoguje z duchem miasta w jego różnorodności estetycznej, ciągłej dekonstrukcji i niestabilności niosącej ze sobą z jednej strony urok nieznanego, z drugiej zaś konieczność ciągłej uważności na zmiany. Przy nomadycznym trybie funkcjonowania sceny tańca współczesnego nie dziwi fakt, że zaproszono nie tylko artystów stricte warszawskich, lecz także reprezentację pozastołeczną, dobrze jednak w stolicy rozpoznawaną i przyjmowaną. W poszczególnych przestrzeniach Teatru Powszechnego znalazło się miejsce na różnorodne typy...

Zorganizowany w ramach festiwalu  Solo Projekt Camp był „pierwszym w historii spotkaniem – w jednym miejscu i czasie – wszystkich rezydentów Solo Projekt”, co więcej – był spotkaniem otwartym dla publiczności, ciekawej poznania choreograficznych inspiracji artystów związanych ze Starym Browarem. W ramach tego przedsięwzięcia twórcy związani z programem kuratorskim Leśnierowskiej (koordynacją projektu zajęły się Barbara Gwóźdź, Agata Siniarska i Magdalena Ptasznik) zbudowali w przestrzeni Słodowni obóz – „performatywną wystawę-instalację”, otwartą w trakcie Festiwalu. Na ekranach starych telewizorów i komputerów, rozmieszczonych na pierwszym piętrze studia, wyświetlane były fragmenty nagrań spektakli powstałych w trakcie dziesięciu lat trwania programu, zdjęcia lub zapowiedzi premier....