Ula Zerek „Ekspozycja”. Fot. Kasia-Chmura-Cegiełkowska.
Kto nie zobaczył warszawskich premier polskich i węgierskich artystek w ramach XVI edycji Festiwalu Ciało/Umysł, ten ma okazję zobaczyć je podczas tegorocznej odsłony programu Exchange: Change – Time and Dance, który odbędzie się w dniach 11-15 marca 2018 roku w Budapeszcie. Projekt stanowi kontynuację rozpoczętego w styczniu 2017 roku międzynarodowego programu otwierającego możliwości rozwoju dla młodych choreografów z Polski i Węgier, którego celem jest promowanie nowych, interesujących twórców teatru tańca.
Do projektu Exchange: Change zakwalifikowano 6 artystek – po trzy z Polski oraz Węgier, których praca rozpoczęła się od udziału w Międzynarodowym Laboratorium Twórczym Exchange: Change – Time and Dance. W trakcie tygodniowego warsztatu w Centrum Sztuki Współczesnej – Zamek Ujazdowski, moderowanego przez wybitne autorytety w dziedzinie zarówno praktyki, jak i teorii tańca , Rafała Dziemidoka oraz Petrę Peters, zainicjowano współpracę polskich artystek z artystkami zagranicznymi, a także rozpoczęto prace nad ich prezentacjami.
Każda z uczestniczek otrzymała także możliwość wzięcia udziału w trzy tygodniowej rezydencji artystycznej w Budapeszcie, nad którą nadzór merytoryczny sprawowała kuratorka – Anikó Rácz. Finałem tej części programu była prezentacja efektów ich artystycznej pracy w Centrum Sztuki Współczesnej – Zamek Ujazdowski, w ramach XVI edycji Międzynarodowego Festiwalu Ciało/Umysł, zgodnie z jego wiodącym tematem obszarem, wokół którego ogniskowała się uwaga młodych choreografów był czas.
Wymierne efekty realizacji polskiej części projektu, w postaci 6 premier (w tym 3 polskich) oraz dwóch paneli dyskusyjnych z artystami, zaowocowały zaproszeniem polskich artystów na kolejną odsłonę projektu do Budapesztu, gdzie w dniach 13-14 marca 2018 wystąpią na scenie Teatru MU. W ramach mini-festiwalu swoje spektakle zaprezentują Aniela Kokosza, Aleksandra Bożek-Muszyńska i Ula Zerek.
Projekt powstał w ramach 16. Międzynarodowego Festiwalu Ciało/Umysł, organizowanego przez Fundację Ciało/Umysł, przy wsparciu Miasta Stołecznego Warszawy, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (Polska) oraz Ministerstwa Spraw Zagranicznych i Handlu (Węgry).
Projekt wspierany przez Instytut Adama Mickiewicza w ramach międzynarodowego programu kulturalnego POLSKA 100. Sfinansowano ze środków MKiDN w ramach Programu Wieloletniego NIEPODLEGŁA na lata 2017-2021
kurator projektu: Edyta Kozak, Anikó Rácz
moderator projektu: Rafał Dziemidok, Petra Péter
organizator: Ciało/Umysł Foundation
kierownik produkcji: Krzysztof Kwiatkowski, Janka Vámos
współorganizator: SÍN Arts and Culture Centre in Budapest, MU Theater w Budapeszcie, Instytut Adama Mickiewicza
O polskich spektaklach zrealizowanych w ramach projektu:
Aniela Kokosza: Daję Ci czas
Projekt jest próbą uwolnienia się od presji czasu, próbą zaistnienia w przestrzeni równoległej, odnalezienia stanu niezależnego od czasu. Stworzoną strefą komfortu chcę podzielić się z widzami – zamierzam dać im czas. Co z nim zrobią? To już zależy od nich…
O PRACY…
Pozasceniczne działanie performatywne.
Pole działania (stanowisko), w nim ładna i miła „rozdawaczka” czasu w miękkim przyjaznym otoczeniu, do którego zaprasza widza.
Eksperyment zbudowany na pytaniu o dawanie i przyjmowanie czasu.
Istnienie w przestrzeni niezależnej od czasu jest tak samo niemożliwe jak przetrwanie w próżni. Próba dania widzowi czegoś niemożliwego.
Bezznaczeniowe czekanie na nic… trwanie osadzone w określonym kontekście… albo bez.
Aniela Kokosza – tancerka, performerka, dyplomowany pedagog tańca, stypendystka Alternatywnej Akademii Tańca (2015), ukończyła Akademię Medyczną w Poznaniu. Pracuje ze studentami tańca, prowadzi autorskie zajęcia taneczne z dziećmi i młodzieżą, realizuje projekty edukacyjne. Działa na pograniczu tańca, sztuk performatywnych i nauk o ciele człowieka.
Aleksandra Bożek-Muszyńska
Dzień, w którym V. dała mi do myślenia albo jak pozbyłam się prokrastynacji
Violetta Villas śpiewała, że „przyjdzie na to czas”. Punktem wyjścia do pracy nad projektem była próba znalezienia odpowiedzi na pytanie: na co przyjdzie jeszcze czas? Poszukiwania ruchowe poprzedziła praca badawcza oraz wywiad przeprowadzony na grupie kobiet z pokolenia 50+ oraz 30+. Inspiracją dla poszukiwań ruchowych, była estetyka kampu, zwłaszcza jego aspekt wizualny i swoista naiwność.
Ogromne podziękowania dla wszystkich kobiet, które zgodziły się wziąć udział w ankiecie oraz dla Anny Czyżykiewicz, Hanny Bylki-Kaneckiej, Jakuba Pałysa, Alexa Bradshawe’a i Anny Bojary.
Ola Bożek-Muszyńska – performerka, choreografka, tancerka. Od 2015 stypendystka Alternatywnej Akademii Tańca Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk/Stary Browar Nowy Taniec oraz Intensive Course w School For New Dance Development w Amsterdamie w 2015 roku. Od 2007 związana z warszawskim Teatrem „Mufmi” Anny Piotrowskiej. Od kilku lat prowadzi zajęcia z tańca i improwizacji ruchowej, gimnastykę dla seniorów oraz pracuje jako freelancer.ka W swojej pracy fascynuje się zarówno tym co, niewerbalne, jak i werbalne.
Ula Zerek: Ekspozycja
Interesuje mnie czas jako niejednolita miara jednostkowego doświadczenia teraźniejszości, skonstruowana z wielu warstw i pozałamywanych płaszczyzn, które mimo nierozerwalności wydają się momentami osobne i odległe. W zależności od przyjętej perspektywy odczuwanie, percepcja i kształt czasu się zmieniają. Możliwy jest tylko jeden wymiar fizycznego doświadczenia czasu, którego dopełnieniem jest przestrzeń. Jednak zasięg emocji pozwala na szersze postrzeganie rzeczywistości, przekraczając strefę komfortu. Świadomość równoległości czasów budzi stany w różnym natężeniu i sile, wpływając na odczuwanie własnej czasoprzestrzeni.
W eksploracji zagadnienia czasu konfrontuję ruch z fotografią na zasadzie partnerstwa i jednoczesnego przeciwstawienia, przyjmując w punkcie wyjścia ruch za przepływ czasu, a fotografię za próbę jego zatrzymania. Odwracając to ogólne założenie i wykorzystując światło jako podstawowy warunek wyłonienia się fotografii, skupiam uwagę na detalu obrazu zarówno ruchomego oraz w zatrzymaniu, budując osobistą ekspozycję ruchu.
choreografia: Ula Zerek
zdjęcia: Tomek Zerek
muzyka: Adam Witkowski, Krzysztof Arszyn Topolski
