Serce Fabryki, mozaika. Fot. materiały organizatorów.
Kim są dzisiejsi robotnicy? Co mają wspólnego z pracownikami przedwojennej Tabaczki w Koszycach i gdańskimi stoczniowcami? Czego pragną, za czym tęsknią? W jakim stopniu wykonywana praca wpływa na tożsamość, buduje lokalne społeczności i czy może je również dekonstruować?
Na te pytania, w formie spektaklu tanecznego, spróbują odpowiedzieć twórcy projektu Serce Fabryki. W roku stulecia odzyskania przez Polskę Niepodległości, Instytut Adama Mickiewicza razem z twórcami – Ulą Zerek, Rafałem Dziemidokiem, Adamem Świtałą oraz Ewą Garniec, przygotowują spektakl taneczny próbujący uchwycić fenomen postindustrialnych przestrzeni w Europie Środkowej.
Twórców projektu Serce Fabryki interesuje to, w jaki sposób historia fabryk i pracujących w nich najpierw robotników, a potem aktywna obecność artystów, opowiada o roli jednostki wobec społeczności, a społeczności wobec globalnych procesów ekonomicznych odbywających się poza wolą i wpływem uczestników tych procesów – czyli nas wszystkich.
Pierwszym ważnym zakładem, i punktem wyjścia do pracy, jest Stocznia Gdańska. Dla wielu jest symbolem zmian i walki o wolność, który na przełomie wieków stał się miejscem pracy i domem dla wielu artystów. Proces ten zachodzi obecnie w Koszycach, w dawnej fabryce tytoniu Tabačka, a obecnie TabačkaKulturfabrik, w której w tym roku będą pracować twórcy projektu.
Tytułowym Sercem Fabryki są ludzie zaangażowani w procesy produkcyjne, Robotnicy, dzięki którym zakład produkcyjny żyje. To oni przez lata wprawiali maszyny w ruch, nadawali niewidoczny, ale zawsze wyczuwalny puls fabryce. Po latach ich miejsce zajęli artyści, którzy kontynuują ich misję.
Punktem wyjścia do pracy są doświadczenia i obserwacje zebrane w Gdańsku oraz w Koszycach, dlatego w projekcie biorą udział tancerze z Polski i Słowacji. Premiera odbędzie się 14 września 2018 roku w centrum Tabačka w Koszycach. Kolejne prezentacje planowane są w Polsce, na Węgrzech i w Czechach.
„Serce Fabryki” to projekt taneczny na dużą skalę, a takich w Polsce nie ma. Mam nadzieję, że taniec w nim wybrzmi i zostanie przeżyty. To może być przeżycie wizualne, przeżycie pewnego widowiska, ale ważne, żeby stały za tym emocje. Sukcesem byłoby jeśli my, nie opowiadając historii tańcem, dalibyśmy odbiorcom poczucie, że doświadczają pewnej historii – mówi Ula Zerek, dramaturżka i koordynatorka projektu.
Artyści współtworzący projekt Serce Fabryki to: Rafał Dziemidok (choreografia) Ula Zerek (dramaturgia), Ewa Garniec (światło) oraz Adam Świtała (muzyka). Produkcja Instytutu Adama Mickiewicza powstaje przy wsparciu Partnerami partnerów: Europejskie Centrum Solidarności, Tabačka Kulturfabrik, Fundacja Polka dot.
dramaturgia: Ula Zerek, Zuzanna Psotkova
muzyka: Adam Świtała
reżyseria świateł: Ewa Garniec
kostiumy: Joanna Jurga
realizacja foto-wideo: Tomek Zerek/Bartosz Mikołajczyk
występują: Miriam Budzakova, Artur Grabarczyk, Zuzanna Kasprzyk, Adam Kuza, Piotr Stanek, Anna Steller, Krystyna Szydłowska, Katarzyna Ustowska, Jozef Valo
produkcja: Instytut Adama Mickiewicza partnerzy projektu: Europejskie Centrum Solidarności, Centrum Kultury Tabacka (Słowacja), Fundacja Polka dot.
Projekt jest częścią koordynowanego przez Instytut Adama Mickiewicza międzynarodowego programu kulturalnego POLSKA 100, realizowanego w ramach Programu Wieloletniego NIEPODLEGŁA na lata 2017–2021. Program POLSKA 100 prezentuje najważniejsze osiągnięcia polskiej kultury ostatnich stu lat, które nadal inspirują twórców i odbiorców na całym świecie. Sfinansowano ze środków MKiDN w ramach Programu Wieloletniego NIEPODLEGŁA na lata 2017–2021.
Więcej informacji o polskiej kulturze na portalu www.culture.pl
Realizatorzy:
Ula Zerek – tancerka, performerka, choreografka, wywodząca się z trójmiejskiej sceny tanecznej, pracuje na granicy form tańca, teatru i performansu. Ma na koncie autorskie realizacje, w których taniec przenika się z innymi formami sztuki, m.in. Humuli Lupuli, Memo i Istota, in memoriam, Więzi i Ekspozycja. Od roku 2004 współpracuje z Teatrem Dada von Bzdülöw z którym zrealizowała spektakle Odys-Seas, Eden, Barricade of Love, Czerwona trawa, FRUU, Celebration, Enclave 4/7. Jest autorką pomysłu i choreografii do spektaklu Tam i Tu Miejskiego Teatru Miniatura oraz koordynatorką tanecznych projektów i producentką spektakli w Teatrze Miniatura. Od 2017 roku tworzy duet performatywny Safe&Sound (Zerek&Pflug). Poza rolami w spektaklach ma na koncie rolę w etiudzie filmowej Kindler i dziewica w reżyserii Agnieszki Smoczyńskiej, która jest częścią międzynarodowej filmowej produkcji The Field Guide To Evil.
Rafał Dziemidok – niezależny choreograf, tancerz, pedagog wywodzący się z trójmiejskiej sceny tanecznej. Przed laty związany był z Gdańskim Teatrem Tańca, Teatrem Dada von Bzdülöw i węgierskim Compagnie Yvette Bozsik. Od 1997 roku działa jako niezależny artysta tworząc projekty solowe (m.in. Odlot-Przylot i Osobność), duety (m.in. z Magdaleną Jędrą czy Patrycją Kujawską) i projekty z innymi artystami. Od 2005 roku, razem z Ewą Garniec, tworzy Grupę Artystyczną Koncentrat, której realizacji można było zobaczyć zarówno na polskich, jak i europejskich festiwalach tańca. Poza realizacją autorskich projektów, przygotowuje choreografie i występuje w teatrze, operze i filmie oraz niezależnych projektach multidyscyplinarnych.
Ewa Garniec – projektant sztuki użytkowej, oświetlenia teatralnego i codziennego. Współpracuje zarówno z teatrami tańca współczesnego, jak i z teatrami dramatycznymi, muzycznymi i operowymi, zarówno w Polsce jak i w Europie. Pracowała jako asystentka reżyserki świateł Felice Ross. Od 2004 roku związana z berlińskim Theater Group Trava, a od 2005, razem z Rafałem Dziemidokiem, współtworzy Grupę Artystyczną Koncentrat.
Adam Świtała – kompozytor, aranżer, gitarzysta, autor muzyki do spektakli teatralnych. Jako kompozytor i aranżer współpracował m.in. z Polskim Radiem, TVP, T-Mobile Nowe Horyzonty, American Film Festival oraz teatrami w Polsce i za granicą. Na koncie ma współpracę z wybitnymi przedstawicielami polskiej i europejskiej sceny tańca współczesnego, m.in. Rafałem Dziemidokiem, Marią F. Scaroni, Iloną Trybułą czy Anną Nowicką. Jest współautorem instalacji i performansu Ściana, która łączy prezentowanego przez Narodową Galerię Sztuki „Zachęta” podczas Międzynarodowego Karnawału Dzieci Biennale w Wenecji 2016. Doświadczenie pedagogiczne zdobywał‚ prowadząc warsztaty oraz pracując jako nauczyciel i wykładowca na terenie Polski, Wielkiej Brytanii, Islandii, Norwegii, Estonii i Stanach Zjednoczonych, obecnie jest doktorantem University of Iceland na Wydziale Edukacji Muzycznej.
Joanna Jurga – projektantka, doktorantka Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku (wydział Architektury i Wzornictwa), stypendystka Ministerstwa Kultury i Sztuki oraz uczestniczka wystaw zbiorowych i indywidualnych. W projektowaniu chętnie porusza tematykę problemów społecznych. Podróżniczka, pasjonatka kultury dalekiego wschodu, kuchni roślinnej oraz motoryzacji.
