Kraków: „The Four Seasons” w choreografii Macieja Kuźmińskiego zainauguruje tegoroczną edycję „Rollercoastera”

13 kwietnia, 16.30 

Bachantki (spektakl)

choreografia: Daniela Komędera
Wykonanie: studentki i studentci IV roku Wydziału Teatru Tańca Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie

Bachantki to opowieść o zemście, potrzebie bycia widzianym i energii seksualnej jako siły życiowej. Dionizos i Penteus reprezentują skrajne postawy – ekspansja Dionizosa zawstydza Penteusa, który kieruje się lękiem. Konflikty rodzinne i walka o władzę prowadzą bohaterów do tragicznych konsekwencji.

Choreografka Daniela Komędera, reżyserka Daria Kopiec oraz kompozytorka Aleksandra Gronowska reinterpretują klasyczny tekst Eurypidesa, ukazując jego aktualność we współczesnym świecie. Spektakl zgłębia temat boskości w człowieku, odwetu, namiętności i lęku.

25 maja, 18.30

Dirty Dancing (spektakl)
M-Studio
choreografia: Eryk Makohon

Dirty Dancing rumuńskiego M-Studio w choreografii Eryka Makohona eksplorować będzie tematy tego, co w nas ukryte, podskórne, a w spektaklu zostaje uwolnione i wydobyte za sprawą ekstatyczności tanecznej imprezy.

Po spektaklu odbędzie się rozmowa z twórcami i twórczyniami prowadzona przez Alicję Müller.

18 czerwca, 18.30

Stay Hydrated (spektakl)
Unseless Machines

Wyobraź sobie, że podnosisz szklankę do ust i zatrzymujesz się w tym momencie. Z zamkniętymi oczami czujesz chłód, mokry dotyk, oczekiwanie. Powoli przechylasz szklankę, pozwalając, by woda dostała się do środka – nie za dużo, tylko tyle, by się zatrzymać, odetchnąć, poczuć. Pozwalasz jej zmieszać się z językiem, nadając mu życie, delektujesz się nią. Gdy spływa do gardła, ogarnia cię fala błogości, to chwila połączenia, czysta ekstaza. A gdyby tak każdy łyk wody był pierwszym w życiu?

Stay hydrated to zachwycające trio, które bada i rozszerza prostą i powszechną czynność picia do granic możliwości. Wyzwanie zostało postawione w szczery, ale zabawny sposób, prowokując trzech niezwykle charyzmatycznych i utalentowanych performerów do wymyślenia jak największej liczby sposobów na spożycie wody. Spektakl jest zadziwiająco zabawny i absolutnie odświeżający. Poprzez skomplikowany ruch powiększa zmysłowe i emocjonalne doświadczenie nawodnienia, zamieniając przyziemne czynności w coś głębszego. Spektakl jest nie tylko zaproszeniem do refleksji nad naszym związkiem z wodą, ale także delikatnym przypomnieniem: „Stay hydrated”!

Useless Machines – międzynarodowy zespół teatru fizycznego. Składa się z czterech performerów, pochodzących ze Szwecji, Francji i Korei. Wyróżnikiem grupy jest eksplorowanie humoru i nonsensu poprzez taniec. Tworzą dowcipne spektakle, które rzucają wyzwanie konwencjom tańca i przesuwają granice tego, co można umieścić na scenie. Artyści nie boją się żartować, do swoich występów włączają elementy komedii i satyry.

Po spektaklu odbędzie się rozmowa z twórcami i twórczyniami prowadzona przez Alicję Müller.

22 czerwca, 18.30

Very funny (spektakl)
Głupia&Gruba

Gruba i Głupia, czyli Patrycja Kowańska i Dominika Knapik – twórczynie na co dzień pracujące w teatrach w rolach reżyserek, choreografki i dramaturżki – umieszczają tym razem siebie na scenie. Dynamikę duetu eksplorują przez pryzmat własnych ciał, a do emplois współczesnych artystek freelancerek przymierzają kondycję błazna. Czerpiąc z Szekspirowskiego imaginarium, zestawiają swoje wyraźnie odmienne sylwetki z bohaterami sztuk. Gruba-Kowańska ma warunki, aby performować rubasznego Falstaffa. Głupia-Knapik przywołuje błazny zwinne, wygimnastykowane w ruchu i słowie. Autorki podejrzliwie przyglądają się Szekspirowi i „tradycji artysty geniusza”. Opierają się zarówno na jego błyskotliwym tekście, jak i na własnych żartach czy przewrotnych choreografiach. Dryfując na „Statku głupców” Boscha, igrają z teatralnymi konwencjami, dekonstruując stereotypy dotyczące politycznego potencjału płci, ciała i nędznego losu freelancerek. Stawiają szereg niewygodnych pytań dotyczących (artystycznej) pracy. Robią to, czego nie powinny robić. Mówią to, czego nie powinny mówić. Posługują się błazeństwem „jak koniem trojańskim, w którym kryje się cała armia zmyślnych konceptów…”.

Dzieło Dominiki Knapik i Patrycji Kowańskiej jest jazdą bez trzymanki przez szekspirowskie sceny błazenady, ale opowiada też o innych sprawach: o poczuciu żenady i umiejętności wykorzystywania jej, o granicach w stosunku do swojego ciała, o queerowości, o odwadze i o dyrektorach teatrów nie odpisujących na maile. […] A przede wszystkim — jest bardzo dużo humoru, a także dystansu do siebie i do spektaklu.

Realizatorzy:
Reżyseria: Przemysław Gulda
Choreografia, dramaturgia: Gruba i Głupia (Patrycja Kowańska i Dominika Knapik)
Opracowanie muzyczne: Gruba i Głupia
Wideo: Gruba i Głupia
Kostiumy: Gruba i Głupia
Światło, technika: Wolfgang Macher
Konsultacja muzyczna: Dawid Sulej Rudnicki
Performance: Gruba i Głupia

Po spektaklu odbędzie się rozmowa z twórcami i twórczyniami prowadzona przez Alicję Müller.

27– 29 sierpnia
Dance Communication Lab (Warsztaty)

29 sierpnia, 18.30 – pokaz powarsztatowy

Trzydniowe spotkanie zawodowych tancerzy z Węgier, Szwecji, Słowenii, Rumunii, Chorwacji i Polski, którzy poprzez improwizację wymienią się narzędziami twórczymi. Motywem spotkania będzie FIESTA, a liderką warsztatów Aleksandra Bożek-Muszyńska, charyzmatyczna performerka, słynąca z ironii i dowcipu.

31 sierpnia, 10.00 i 13.00

Mój ogon i ja (Spektakl rodzinny)
Holobiont

Spektakl taneczny Mój ogon i ja to produkcja polskich pionierek w obszarze choreografii eksperymentalnej dla rodzin, docenionego na scenie tanecznej niezależnego kolektywu Holobiont. Spektakl adresowany do rodzin z dziećmi w wieku 3–6 lat w humorystyczny i adekwatny dla młodych widzów sposób opowiada o ewolucji, której jedną z pozostałości jest ludzka kość ogonowa. Podczas wydarzenia twórczynie zaproszą rodziny do wspólnej zabawy ruchowej wraz z performerami i do uwolnienia twórczej energii, która często uśpiona ukrywa się w naszych ogonach.

Realizatorzy:

koncepcja: Hanna Bylka-Kanecka

Choreografia: kolektyw Holobiont we współpracy z Heike Kuhlmann, Adalisą Menghini i Ka Rustler

Kreacja i wykonanie: Aleksandra Bożek-Muszyńska / Magdalena Górnicka-Jottard, Hanna Bylka-Kanecka, Dana Chmielewska / Wojciech Furman

Współpraca scenograficzna: Mr. Tail

Muzyka: Józef Buchnajzer

Produkcja: Fundacja Performat

Koprodukcja: Teatr Polski w Poznaniu, Teatr Ochoty w Warszawie

Dystrybucja: Performat Production – Karolina Wycisk

Premiera spektaklu była współorganizowana przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca w ramach projektu PolandDances / Rezydencje choreograficzne, współfinansowany ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu.

28 września,18.30

Breaking Bread (Spektakl)

Cie. Kata Juhasz

Łamanie chleba (przedostatnia wieczerza) odnosi się do biblijnego motywu Ostatniej Wieczerzy. Po raz ostatni uczniowie mogli spotkać się i porozmawiać, podzielić się swoim rozumieniem świata. Uczta, którą proponują artyści i artystki, to krok wstecz, aby zwrócić uwagę publiczności na skończoność możliwości dzielenia się. Ta muzyczna uczta to sześciodaniowe menu – posiłki mają znaczenie we wszystkich swoich elementach i będą serwowane przez tancerzy i akrobatów w mniej konwencjonalny sposób. Performance zajmuje miejsce zwykłego rytuału, do którego jesteśmy przyzwyczajeni w restauracjach i zamienia się w czasami surrealistyczną, ale stale wciągającą i spektakularną ceremonię, realizowaną niemal na krawędzi talerza. Jedzenie staje się w międzyczasie punktem wyjścia do zabawnych przerywników. Uczestnicząc w tym choreograficznym przysmaku, ogromny świąteczny stół staje się sceną, a publiczność znajdzie się przy stole.

Realizatorzy:

Wykonawcy: Eszti Kudlák, Fruzsina Markó, Marcell Hován, Kata Juhász, András Déri, Máté Asbót
Choreografia: Juhász Kata
Koncepcja: Tamás Lóky
Szef kuchni: Gábor Kereszty
Wsparcie: Węgierski Narodowy Fundusz Kultury, Ministerstwo Kultury i Innowacji Węgier.

Po spektaklu odbędzie się rozmowa z twórcami i twórczyniami prowadzona przez Alicję Müller.

15 listopada, 18.30

Checkmate (Spektakl)

Krakowski Teatr Tańca

Fiesta to zabawa, a zabawa to także gry. Checkmate to taneczna opowieść o grze w szachy. Sześcioro performerów połączonych kostiumem tworzy gęstą choreografię, która odzwierciedla równocześnie współpracę oraz napięcia, wynikające z dzielenia przestrzeni. Checkmate to próba wyzwolenia z opresyjnej struktury i niespełnione marzenie o wolności.

Postaci inspirowane figurami szachowymi, ożywiane ruchem performerów, odsyłają do ważnych tematów społecznych. Królowa jest symbolem władzy i wynikających z niej kosztów. Król to metafora walki o dominację, podziałów politycznych i konfliktów kulturowych. Koń szachowy symbolizuje ruch, wyścig i rywalizację, jego historia odzwierciedla pogoń współczesnego świata, który nieustannie biegnie naprzód, czasem zapominając dokąd zmierza. Pionek to everyman, uwikłany w globalizację, unifikację i schematy. To postać na pozór równa innym, ale w rzeczywistości ograniczona w dostępie do dóbr i możliwości indywidualnego rozwoju, której w teatrze świata rozdano najsłabsze karty.

Realizatorzy

Koncepcja: Eryk Makohon
Choreografia: Eryk Makohon i zespół
Opieka dramaturgiczna: Daria Kubisiak
Kostiumy: Joanna Jaśko-Sroka, Elżbieta Kwasek-Stefańska
Muzyka: collage
Opracowanie muzyki: Krzysztof Skalski
Występują: Agnieszka Bednarz-Tyran, Agnieszka Kramarz, Paweł Łyskawa, Patrycja Marszałek, Jakub Müller, Yelyzaveta Tereshonok
Koordynacja i produkcja: Izabela Zawadzka, Paweł Łyskawa
Identyfikacja graficzna: Weronika Wawryk

Projekt sfinansowany przez Unię Europejską NextGenerationEU w ramach KPO dla kultury.

#NextGenerationEU, #FunduszeUE, #KPOdlaKultury

Po spektaklu odbędzie się rozmowa z twórcami i twórczyniami prowadzona przez Alicję Müller.

30 listopada

Warstwy (Spektakl)
Katarzyna Żeglicka, Alicja Czyczel

Spektakl powstanie w oparciu o radykalną wyobraźnię o antykapitalistycznej i antypatrialchalnej rzeczywistości. Według Alexy Khasnabisha i Maxa Haivena radykalna wyobraźnia czerpie z przeszłości i historii innych oraz stanowi podstawę solidarności i walki z opresją. To zdolność wyobrażania sobie świata i życia takimi, jakie mogłyby być. Artystki przygotują i wykonają choreografię opartą na anarchistycznym tańcu współczesnym. Anarchizm w tańcu definiują jako odrzucenie cielesnych i ruchowych norm w nim obowiązujących. Choreografii towarzyszyć będzie pokaz multimedialny przygotowany przez Volhę. Inspiracją do powstania spektaklu są losy bohaterek książki Cristiny Morales pt. Lektura uproszczona oraz życie malarki Fridy Kahlo. Łączy je doświadczenie niepełnosprawności, ale przede wszystkim niezgoda wobec zastanej rzeczywistości. Twórczynie przyjrzą się możliwościom zmian budowanych przez naszą wyobraźnię. Łącząc indywidualne feminizmy, praktyki cielesne, doświadczenia i definicje utopii stworzą sceniczną historią złożoną z marzeń o anarchistycznym świecie. Wcześniej jednak spróbują sobie odpowiedzieć na pytanie, czy to jest możliwe, a jeśli nie, to co zrobić, żeby było?

Premiera realizowana w ramach europejskiego projektu „Europe Beyond Access”, przy wsparciu produkcyjnym Krakowskiego Teatru Tańca.

14 grudnia,18.30

Daddy (Spektakl)
Joel Bray

Daddy to partycypacyjna praca taneczna stworzona przez rdzennego australijskiego choreografa Joela Braya. Od przesłodzonej idylli wspomnień z dzieciństwa po lukrowane ekscesy queerowej dorosłości, Daddy jest poszukiwaniem przez Joela Braya miejsca przynależności. W jednej chwili prezentuje dziecięcą niewinność, w następnej emanuje muskularną gejowsko-męską brawurą, by chwilę później upaść na podłogę w męczarniach. Widzowie stopniowo poznają prawdziwą historię utraconej niewinności, kolonizacji i napaści seksualnej, która doprowadziła do jego rodzinnego i kulturowego przemieszczenia. Daddy pokazuje również, że Joel Bray, dumny Aborygen, wydaje się czuć bardziej komfortowo w europejskich formach tańca i obrazach niż w swoim własnym tradycyjnym tańcu. Kręci się i wykrzywia, starając się przypomnieć sobie swojego aborygeńskiego ojca i fragmenty kultury, których się od niego nauczył.

Realizatorzy

Kreacja, choreografia, wykonanie: Joel Bray
Muzyka: Naretha Williams
Światło: Katie Sfetkidis
Scenografia i kostiumy: James Lew
Współpraca reżyserska: Stephen Nicolazzo
Współpraca choreograficzna: Niharika Senapati
Dramaturgia: SJ Norman
Wsparcie techniczne: Daniel Nixon
Realizacja światła: Nicholas Moloney
Pianino: Niv Marinberg
Głosy: Josh Price, Jason Tamiru
Kierownik techniczny: Cecily Rabey
Producent: Josh Wright

Po spektaklu odbędzie się rozmowa z twórcami i twórczyniami prowadzona przez Alicję Müller.