Zrób siebie. Fot. Bartosz Stawiarski
W dniach 22-25 listopada 2017 roku polscy artyści pokażą swoje prace podczas The Perforations Festival [Festiwal Perforacje] w La MaMa Theatre w Nowym Jorku (66 E 4th Street). Festiwal jest przeglądem międzygatunkowych performansów z krajów Europy Środkowo-Wschodniej. Podczas tegorocznej, dziesięciodniowej edycji festiwalu zaprezentowanych zostanie siedem produkcji, w tym amerykańskie premiery prac takich artystów i artystek jak Bruno Isakovic i Mia Zalukar, kolektyw Via Negativa, Ina Sladic, Magda Stawman-Tuka oraz Anita Wach, Jasna L. Vinovrški i Marta Ziółek. Oprócz tego na festiwalu wystąpi zespół Great Jones Repertory Company, który zaprezentuje performans Pylade w reżyserii Ivicy Buljana (data premiery: 2015). Marta Ziółek wraz z tancerzami i performerami (Agnieszka Kryst, Ramona Nagabczyńska, Robert Wasiewicz, Paweł Sakowicz, Katarzyna Sikora, Maria Kozłowska, Lubomir Grzelak, Dominika Olszowy) pokaże performans Zrób siebie (22 listopada, godz. 19.00; 25 listopada, godz. 21.00). Dwukrotnie wystąpi Anita Wach – ze spektaklem Sto toastów kolektywu Via Negativa (22 listopada, godz. 20.00) oraz jako połowa duetu Tukawach ze spektaklem Jak umierają zające/Prywatna inwentaryzacja (24 listopada, godz. 20.00).
Perforations Festival odbywa się co roku w Chorwacji – jego pierwsza edycja miała miejsce w 2009 roku. Wyróżniony nagrodą EFFE Award za innowacyjność programową festiwal jest największą inicjatywą promującą twórczość niezależnych artystów i artystek z Europy Środkowo-Wschodniej, działających w dziedzinach performansu, tańca i teatru oraz na ich przecięciu. Chociaż spora część prezentowanych prac porusza tematykę tożsamości, pamięci zbiorowej, historii indywidualnych, główny nacisk położony został na reprezentacje teraźniejszości i przyszłości. Pierwsza nowojorska edycja festiwalu (Perforations Festival NY) odbyła się w La MaMa w 2011 roku.
Zrób siebie
Obiektem eksperymentu jest grupa pięciu performerów, którzy na czas performansu przybierają imiona: High Speed, Coco, Lordi, Glow i Beauty. Przewodniczką po tym doświadczeniu jest Marta Ziółek jako Angel Dust. Indywidualne cielesne monologi przenikają się tu z hybrydowym treningiem grupowym i transową praktyką złożoną z rave, jogi kundalini, latino flow i dancehallu. Znajdujemy się gdzieś pomiędzy siłownią, imprezą techno a korporacyjnym kościołem mindfulness.
choreografia: Marta Ziółek
dramaturgia: Anna Herbut
wykonanie: Marta Ziółek, Agnieszka Kryst, Ramona Nagabczyńska, Robert Wasiewicz, Paweł Sakowicz, Katarzyna Sikora, Maria Kozłowska, Lubomir Grzelak, Dominika Olszowy
muzyka: Lubomir Grzelak
scenografia i wizualizacja: Dominika Olszowy
wideo i oprawa graficzna: Krzysztof Bagiński
zdjęcia: Witek Orski, Dawid Grzelak
reżyseria świateł: Karolina Gębska
produkcja: Komuna// Warszawa
premiera: 20 maja 2016, Komuna// Warszawa
czas trwania: 65 minut
Sto toastów
Polska wersja spektaklu poświęcona jest postaci wybitnego reżysera i artysty wizualnego Tadeusza Kantora. Toasty wznosimy ku czci odchodzącego w przeszłość mitu artysty romantycznego i na powitanie energicznej postaci artysty- konsumenta. Premiera słoweńska odbyła się w dniu rocznicy śmierci wielkiego poety epoki romantyzmu Franca Preserena, a toasty wznoszone były ku czci słoweńskiego języka jako podstawy narodowej tożsamości.
Spektakl współtworzony przez: Anitę Wach i Bojana Jablanoveca
Choreografia, wykonanie: Anita Wach
Koncept, reżyseria: Bojan Jablanovec
Produkcja: Via Negativa, koproducent: Maat Festiwal, partner: JaJaJa NeNeNe
Przy wsparciu Ministerstwa Kultury Republiki Słowenii, Urzędu Miasta Ljubljana, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, VII edycja MAAT Festival
Premiera: 4 Grudnia 2015, Maat Festival Lublin / 8 lutego 2016, Museum of Contemporary Art Metelkova Ljubljana
Czas trwania: 50 minut
Prywatna inwentaryzacja/Jak umierają zające
Performans dedykowany jest niemieckiemu artyście Josephowi Beuysowi, który wierzył w rewolucyjną, uzdrawiającą moc sztuki.
Prywatna inwentaryzacja, czyli nadszedł najwyższy czas konfrontacji z faktycznym stanem rzeczy. Wraz z widzami wchodzimy w pustą przestrzeń, a czym będziemy próbować ją wypełnić, to rodzaj zdarzeń mających swe źródło w naszych, bardzo osobistych rozliczeniach. Mogą wydawać się błahe, niepoważne, dziwaczne, ale dzięki temu, że są nasze – są unikalne. Performans ma formę wystawy, bo tylko wejście w stan „bycia obiektem” może uchronić inwentaryzację, czyli rozliczenie, przed kompletnym chaosem. Czym są nasze galeryjne eksponaty? Na przykład akt kobiecy wciśnięty w kąt przestrzeni. Obraz trwa tylko kilka minut, pozostawiając po sobie wrażenie bardzo intymnego spotkania, a zarazem poczucia głębokiej samotności oraz… wełniane czerwone skarpetki jako jedyny ślad JEJ obecności. To także wykręcone do góry nogami ciało, bez twarzy. To co po nim pozostaje to „świeżo podlana roślina doniczkowa” i wrażenie, że coś gwałtownego zaszło, co wbiło ciało w tak radykalną formę. I wiele innych zdarzeń „wyrwanych z wnętrza” performerek.
Jak umierają zające? – zadając sobie to pytanie, otwieramy przestrzeń nieznanego lub utraconego. Zając ma niezwykle bogatą mitologię w różnych kulturach. W starożytnym Egipcie hieroglif w postaci zająca oznaczał czasownik „być”. Dlatego choć na parę chwil próbujemy wcielić się w to zwierzę, by dzięki niemu nawiązać realny kontakt z widzem, Być razem. To, co każdy wie o zającu, odnosi się do jego sposobu poruszania się. Zając skacze. I ten rodzaj dynamiki jest logiką naszej dramaturgii, to gwałtowne zmiany, pozbawione sensu, to wiara w intuicję i… samoofiarowanie. Zając ma naturę łagodną i, jak powiedział jeden z widzów po spektaklu, „w naszych czasach potrzebujemy więcej zajęcy”.
ontologiczne poczucie zagrożenia w wykonaniu TukaWach
dźwięk, światła, projekcje: Opaean
spektakl dla widzów dorosłych
trailer: https://vimeo.com/211467361
***
Perforations Festival
Kurator: Zvonimir Dobrovic
Więcej na stronie La MaMa E.T.C.
