Anne Teresa De Keersmaeker, Fase. Fot. Herman Sorgeloos.
Gościem tegorocznego Malta Festival w Poznaniu będzie legenda światowej choreografii, Anne Teresa De Keersmaeker. Podczas festiwalu artystka pokaże swoje dwa słynne spektakle: Już w sobotę i niedzielę o godz. 19.00 w Sali Aula Artis (ul. Kutrzeby 10) artystka pokaże Fase, w którym sama występuje. Po pierwszym pokazie odbędzie się spotkanie z choreografką, które poprowadzi Anna Królica. Natomiast tydzień później (21 czerwca o godz. 19.00 i 22 czerwca o godz. 20.00 ) w tym samym miejscu zaplanowano pokaz grupowej choreografii De Keersmaeker Drumming.
W programie Malta Festival znalazły się także zapisy filmowe choreografii belgijskiej artystki: Rain Ballet de l’Opéra National de Paris (15 czerwca o godz. 20.30) oraz Achterland (21 czerwca o godz. 20.30) – obie projekcje w Aula Artis.
Ponadto w ramach festiwalu 27 czerwca o godz. 21.30 na pl. Wolności zostanie pokazane przedstawienie Another Song, które zostało stworzone w 2009 roku przez Anne Teresę de Keersmaeker, Ann Veronicę Janssens i Michaela François z udziałem artystów z P.A.R.T.S. (Performing Arts Research and Training Studios) szkoły założonej przez De Keersmaeker. Dla światła, ruchu i ciszy kontrapunkt stanowią fragmenty ze słynnego The White Album The Beatles. Następnego o tej samej porze również na pl. Wolności uczniowie P.A.R.T.S. pokażą etiudy studenckie: Previously on Majestiny, Scheme arrangements, The Eternity Ship Question, Get out of the blue. Prezentacje odbędą się pod wspólnym tytułem Personal Work. Na oba pokazy wstęp wolny.
O spektaklach:
Fase (1982) to debiutancki spektakl De Keersmaeker, który stworzyła w wieku 22 lat, natychmiast podbijając serca publiczności i krytyki, i w którym do dzisiaj występuje. To najczęściej pokazywana choreografia artystki. Spektakl jest fascynującym doświadczeniem wynikającym z połączenia czystego, abstrakcyjnego ruchu, z niezwykle silnymi emocjami, które wyzwala. Fase składa się z trzech duetów i jednego solo powstałych do czterech kompozycji Steve’a Reicha z przełomu lat 60. i 70. XX wieku: Piano Phase, Come Out, Violin Phase, Clapping Music. Utwory polegają na odtwarzaniu przez muzyka frazy uprzednio wykonanej w wolniejszym tempie przez innych muzyków. Motywy wędrują między instrumentami, tworząc wielość lustrzanych odbić. Choreografia zbudowana jest na podobnej zasadzie frazowania: na powtórzeniu i przesunięciu. Powstaje mechanizm zachwycający nie tylko perfekcją, ale przede wszystkim prostotą i naturalnością.
Drumming (1998) jest jedną z najbardziej fascynujących choreografii Anny Teresy De Keersmaeker – „pisanej” do utworu Steve’a Reicha o tym samym tytule. Jest to kolejny po debiutanckim Fase (1982) spektakl De Keersmaeker inspirowany muzyką nowojorskiego pioniera amerykańskiego minimalizmu. Kompozycja Drumming powstawała w latach 1970–1971, niedługo po podróży Reicha do Afryki. Poza ludzkimi głosami używanymi na podobieństwo instrumentów występują w niej bongosy, marimby, dzwonki i flet piccolo. W utworze powraca obsesyjnie jeden motyw rytmiczny, który rozwija się w wiele różnorodnych struktur. Choreografia De Keersmaeker również zbudowana jest wokół jednej frazy tanecznej, która ulega mutacjom w czasie i przestrzeni. Artystka jest wierna duchowi oryginalnej kompozycji, ale zarazem go wzbogaca. Widz jest świadkiem fascynującej podróży, ulega falom energii – czystego tańca i dźwięku.
Rain to trzecia choreografia Anne Teresy De Keersmaeker do muzyki Steve’a Reicha. Powstała w 2001 r., a w 2011 weszła do repertuaru Narodowej Opery Paryskiej. Po raz pierwszy choreografię artystki interpretowali tancerze niezwiazani z jej zespołem. Proces pracy w Operze – od castingu, przez próby, aż do premiery – śledziło dwóch filmowców, Olivia Rochette i Gerard-Jan Claes. Dokument prezentuje nie tylko sam spektakl, lecz także sposób, w jaki De Keersmaeker pracowała z klasycznie wykształconymi tancerzami baletu.
Zapis filmowy spektaklu Rain Ballet de l’Opéra national de Paris w choreografii Anne Teresy De Keersmaeker.
Achterland w reżyserii Anne Teresy De Keersmaeker jest filmową adaptacją spektaklu zrealizowanego pod tym samym tytułem przez Rosas w 1990 r. Czarno-biały film został nakręcony w studio Rosas, w oryginalnej scenografii; nie jest jednak tylko techniczną rejestracją spektaklu. Stanowi autonomiczne audiowizualne dzieło o niezwykle wyrafinowanej formie.
Więcej o wydarzeniach z udziałem P.A.R.T.S.
Więcej o festiwalu: http://malta-festival.pl
