Poznań: Teatr Wielki im. Stanisława Moniuszki „Królowa Śniegu” – chor. Robert Bondara

O spektaklu:

Ostry fragment stłuczonego zwierciadła, który subtelnie mieni się w słońcu, odbiera blask oczu Kajowi. Niepozorna szklana drobinka zamienia chłopca w bezduszną i pełną złości osobę. Jedyne co go zachwyca to Królowa Śniegu – piękna, zimna, niedostępna – tak inna od wszystkich, których znał do tej pory. Jak uratować Kaja? Czy jego przyjaciółka, urocza i dobra Gerda, znajdzie w sobie dość odwagi, by dotrzeć do lodowego królestwa i uwolnić chłopca? Jaką drogę należy pokonać, by poznać siebie?

Z wielu baśniowych opowieści Hansa Christiana Andersena Królowa Śniegu jest tą, którą doskonale można przełożyć na język tańca. Lustrzane odbicia, lodowe przestrzenie, skrzące się płatki śniegu sprawiają, że kroki bohaterów są niepewne, a każdy z nich szuka swojego ruchu i rytmu. Stąpa lekko, niepewnie, bądź doskonale wie, jak się poruszać w migotliwym świecie.

Wśród nieoczywistych, mamiących nasze zmysły przestrzeni, Robert Bondara – choreograf spektaklu – opowiada historię o zagubieniu i odwadze, o poszukiwaniu i rezygnacji, o dorastaniu i stracie, o różnorodności. Na wiele sposobów można snuć baśń o Kaju, który uległ złudzeniu.

Robert Bondara, choreograf, o spektaklu:

„Moje baśnie są w takim stopniu dla dorosłych, jak dla dzieci (…) dzieci rozumieją tylko anegdotę, a dopiero jako dorośli dostrzegają i pojmują resztę” – tak Hans Christian Andersen odnosił się do swojej twórczości w „Dziennikach”,  co wyraźnie przeczy powszechnym przekonaniom, że jego twórczość jest przeznaczona wyłącznie dla dzieci. Można przecież odkryć w niej wiele prawd o nas samych i naszym życiu. Ten punkt odniesienia stał się dla mnie niezwykle ważny w pracy nad spektaklem „Królowa Śniegu”. Owszem, jest on skierowany również do młodszego widza, ale niezwykle ważne jest dla mnie stworzenie baletu, który pozwoli nam zajrzeć w głąb naszych serc. Jednocześnie chciałbym, by oferował wiele, jeśli chodzi o oprawę wizualną i kunszt tańca, zaspokajając potrzeby widzów ceniących sobie jakość artystyczną na najwyższym poziomie.

Zapraszam zatem na spektakl skierowany do szerokiego grona odbiorców, niezależnie od ich wieku. Poznamy dwoje bliskich sobie młodych ludzi: Kaja i Gerdę, których los rozdzieli, dając nam okazję by się przekonać, jak wielka siłą może być moc przyjaźni.

Premiera: piątek, 27 października 2023 roku, godz. 19.00, Teatr Wielki im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu

Kolejne pokazy są zaplanowane na 28 i 29 października (godz. 11.00, 18.00), 16 grudnia (godz. 18.00), 17 i 20–22 grudnia (godz. 11.00, 18.00).

***

Realizatorzy:

Kierownictwo muzyczne: Aleksander Gref
Choreografia i reżyseria: Robert Bondara
Dekoracje i kostiumy: Martyna Kander
Projekcje: Jagoda Chałcińska
Reżyseria świateł: Wiktor Kuźma
Asystenci choreografa: Arkadiusz Gumny, Elvis Val, Agnieszka Wolna-Bartosik
Asystent dyrygenta: Andrei Yakushau

Wykonawcy:

Balet Teatru Wielkiego im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu
Orkiestra Teatru Wielkiego im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu

***

O twórcach:

Robert Bondara

Polski tancerz, choreograf, reżyser i pedagog, wieloletni artysta Polskiego Baletu Narodowego. W 2018 roku objął stanowisko kierownika Baletu Teatru Wielkiego im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu.
Ukończył Ogólnokształcącą Szkołę Baletową im. Feliksa Parnella w Łodzi, Szkołę Główną Handlową i Uniwersytet Muzyczny im. Fryderyka Chopina w Warszawie, z którym w latach 2007–2018 współpracował jako wykładowca. Początkowo występował w Łódzkim Teatrze Muzycznym, a następnie przeniósł się do Teatru Wielkiego w Poznaniu. W 2005 roku dołączył do Baletu Teatru Wielkiego – Opery Narodowej, obecnie Polskiego Baletu Narodowego, gdzie brał udział w spektaklach takich twórców jak m.in. Jiří Kylián, John Cranko, Krzysztof Pastor, Emanuel Gat, William Forsythe, John Neumeier, Alexei Ratmansky, Frederick Ashton.
Jest laureatem II nagrody (pierwszej nie przyznano) oraz Nagrody Specjalnej Towarzystwa im. Witolda Lutosławskiego w Ogólnopolskim Konkursie Choreograficznym im. Bronisławy Niżyńskiej w Warszawie (2008) oraz Teatralnej Nagrody Muzycznej im. Jana Kiepury w kategorii „Choreograf Roku” (2011). Jest uczestnikiem 27. i 29. Międzynarodowego Konkursu dla Choreografów w Hanowerze (2013, 2015). W 2018 zdobył nagrodę „Le Prix de Biarritz” na Międzynarodowym Konkursie Choreograficznym w Bordeaux. W tym samym roku został laureatem Teatralnej Nagrody Muzycznej im. Jana Kiepury w dwóch kategoriach: „Najlepszy Choreograf” za Świteziankę zrealizowaną dla Polskiego Baletu Narodowego i „Najlepszy Reżyser” za operę Legenda Bałtyku w Teatrze Wielkim w Poznaniu, która została również nagrodzona w kategorii „Najlepszy Spektakl Roku”. W 2021 ponownie nagrodzony Teatralną Nagrodą Muzyczną im. Jana Kiepury w kategorii „Najlepszy Choreograf” za spektakl „Don Juan”, uznany również „Najlepszym Spektaklem Roku”. Odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”.
Jako gościnny choreograf inscenizował swoje prace w Polsce, jak i za granicą, między innymi dla Litewskiego Narodowego Teatru Opery i Baletu w Wilnie, Chemnitz Ballett, Company E w Waszyngtonie, Kieleckiego Teatru Tańca, Opery Śląskiej w Bytomiu, Baletu Opery Wrocławskiej, Baletu Opery Nova w Bydgoszczy, Moving Arts z Kansas City, Czeskiego Baletu Narodowego, Baletu Moskiewskiego Akademickiego Teatru Muzycznego im. Stanisławskiego i Niemirowicza-Danczenki, West Australian Ballet oraz dla Polskiego Baletu Narodowego.
Jego choreografie były prezentowane w wielu miejscach na świecie m.in. na 43. Międzynarodowym Festiwalu Tańca w Kuopio w Finlandii, Ogólnopolskim Konkursie Baletowym w Gdańsku, Festiwalu Didura w Sanoku, w moskiewskim Teatrze Bolszoj, Dance Salad Festival w Houston, The John F. Kennedy Center for the Performing Arts w Waszyngtonie, na Dancing Poznań – Festiwalu Teatrów Tańca w Poznaniu, Roberto Bolle and Friends Gala prezentowanej wielokrotnie we Włoszech, na Festiwalu Scena Tańca Studio w Warszawie, w programach II-VI Dni Sztuki Tańca w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej oraz na galach i festiwalach w Polsce, Łotwie, Słowacji, Węgrzech, Chinach, Czechach, Norwegii oraz Japonii.

Przemysław Zych

Kompozytor, dyrygent, pedagog. W latach 2000–2005 studiował kompozycję w Akademii Muzycznej w Warszawie pod kierunkiem Zbigniewa Bagińskiego (dyplom z wyróżnieniem). Od 2004 do 2010 był studentem klasy dyrygentury symfoniczno-operowej Szymona Kawalli (dyplom również z wyróżnieniem). Swoje umiejętności doskonalił na kursach mistrzowskich, m.in. podczas International Bartók Seminar w Szombathely na Węgrzech (2006), pracując pod kierunkiem Petera Eötvösa i Johannesa Schöllhorna (kompozycja) oraz Zoltána Peskó i László Tihanyi’ego (dyrygentura). Jego utwory wykonywane były na wielu koncertach i festiwalach w Polsce (m.in. Festiwal im. Adama Didura w Sanoku, Laboratorium Muzyki Współczesnej, Muzyczne Pory Roku, Warszawskie Spotkania Muzyczne, My Splendid Isolation – Dni Karola Szymanowskiego, Festiwal Muzyki Dawnej im. Mikołaja z Radomia) oraz za granicą (Anglia, Belgia, Niemcy, Ukraina, Włochy, Stany Zjednoczone), przez zespoły (m.in. Kwintet Dęty BRINDISI, Orkiestrę Symfoniczną Filharmonii Lubelskiej, Polską Orkiestrę Radiową, Sinfonię Varsovię, Trombastic, Chór Warszawskiego Towarzystwa Scenicznego, Kammerchor CONSONO, Schola Cantorum Gedanensis, The University of Louisville Cardinal Singers), solistów (m.in. Magdalenę Kordylasińską, Miłosza Pękalę, Pawła Książkiewicza, Roberta Morawskiego, Annę Kutkowską-Kass, Małgorzatę Pańko, Łucję Szablewską, Monikę Świostek), pod batutą takich dyrygentów, jak m.in. Kent Hatteberg, Harald Jers, Jan Łukaszewski, Ewa Strusińska, Monika Wolińska, Jerzy Wołosiuk, Marta Jakubiec, Krzysztof Urbański, Szymon Wyrzykowski. Przemysław Zych w 2008 zadebiutował w Filharmonii Narodowej w roli kompozytora, a dwa lata później jako dyrygent. Ponadto współpracuje z Kapelą od Świętego Kazimierza, Operą Nova w Bydgoszczy, Radomską Orkiestrą Kameralną i orkiestrą Sinfonia Varsovia. Był jednym z inicjatorów powstania Radomskiej Orkiestry Kameralnej oraz dyrygentem jej pierwszych koncertów. W sezonie artystycznym 2011/2012 był jej kompozytorem-rezydentem. W 2007 założył i został kierownikiem artystycznym festiwalu My splendid isolation – Dni Karola Szymanowskiego w Radomiu. Jest także współorganizatorem odbywającego się w Radomiu Festiwalu Kontrolowanego, mającego na celu przybliżenie młodym wykonawcom i publiczności problemów i estetyki muzyki współczesnej. W ramach programu Kolekcje – priorytet Zamówienia kompozytorskie, realizowanego przez Instytut Muzyki i Tańca, powstały takie jego utwory, jak opera kameralna Poiesis do tekstu Zbigniewa Herberta (2013), której premiera miała miejsce podczas Bydgoskiego Festiwalu Operowego, balet Alicja w Krainie Czarów, skomponowany przy współpracy z tancerzem i choreografem Jackiem Tyskim, oraz Koncert na akordeon i orkiestrę DANCE! Concerto. Wydana w 2011 nakładem Musica Sacra Edition płyta New Polish Music for choir, na której umieszczono m.in. jego Miserere na chór mieszany w wykonaniu chóru Schola Cantorum Gedanensis pod dyrekcją Jana Łukaszewskiego, została nominowana do Nagrody Akademii Fonograficznej w dwóch kategoriach: Album roku – muzyka współczesna (nagroda Fryderyk 2012) i Najwybitniejsze nagranie muzyki polskiej. W 2016 ukazał się dwupłytowy album, na którym znalazła się muzyka Przemysława Zycha z baletu Alicja w Krainie Czarów w interpretacji Orkiestry Opery na Zamku w Szczecinie pod dyrekcją Jerzego Wołosiuka. Od 2013 roku Przemysław Zych jest wykładowcą na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. Od 2016 roku pracuje na stanowisku asystenta, prowadząc zajęcia na Wydziale Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki. Ponadto od 2009 uczy przedmiotów teoretycznych oraz jest dyrygentem orkiestry w Zespole Szkół Muzycznych im. Oskara Kolberga w Radomiu.

Martyna Kander

Scenografka, kostiumografka. Absolwentka Wydziału Sztuki Nowych Mediów i Scenografii Warszawskiej ASP (2012). W ramach programu Socrates Erasmus studiowała również na Accademia di Belle Arti w Wenecji.
Współpracowała m.in. z Marcinem Hycnarem (Tonacja blue Hare’a, 2014; Romeo i Julia Shakespeare’a, 2015; Opowieści o zwyczajnym szaleństwie Zelenki, 2016; Opowieść zimowa Shakespeare’a, 2017; Księżniczka na opak wywrócona Calderóna, 2019, Słoneczni chłopcy Simona, 2021), Natalią Babińską (Hrabina Marica Kálmána, 2014; Rigoletto Verdiego, Historia najmniej prawdopodobna Kornowicza, 2015; The Turn of the Screw Brittena, 2016; Straszny dwór Moniuszki, 2019, Koronacja Poppei Monteveriego, 2022), Robertem Bondarą (Legenda Bałtyku Nowowiejskiego, 2017; Szeherezada Rimskiego-Korsakowa/Medea Barbera, 2018; Na kwaterunku Moniuszki, 2018, Faust, 2020, Alicja w Krainie Czarów Zycha, 2022), Maciejem Prusem (Letnicy Gorkiego, 2019), Wawrzyńcem Kostrzewskim (Król Lear Shakespeare’a, 2021), Maciejem Wojtyszką (Baron Munchhausen dla dorosłych Wojtyszki, 2022), Jarosławem Kilianem (Rycerz Gwiazdy Wigilijnej, 2021; Legendy warszawskie, 2020), Anną Gryszkówną (Śnieg Przybyszewskiego, 2021; Panny z Wilka. Rapsod Iwaszkiewicza, 2021), Anną Wieczur (Amadeusz Shaffera, 2022), Pawłem Szkotakiem (Faust Gounoda, 2022), Sławomirem Narlochem (Alicja w Krainie Czarów Carrolla, 2023).
Pracowała w teatrach dramatycznych: Narodowym w Warszawie, im. S. Jaracza w Łodzi, Dramatycznym w Warszawie, im. L. Solskiego w Tarnowie,  im. J. Słowackiego w Krakowie, Miejskim w Gdyni, Powszechnym w Warszawie; lalkowych: Lalka w Warszawie, Arlekin w Łodzi, Guliwer w Warszawie; operowych: Teatrze Wielkim w Łodzi, Teatrze Wielkim w Poznaniu, Państwowym Teatrze Muzycznym w Kłajpejdzie, Operze Śląskiej, Operze Nova, Operze na Zamku, Operze Kameralnej, Polskiej Operze Królewskiej, Teatrze Muzycznym w Gdyni.
Laureatka wielu nagród, m.in. Nagrody im. Jana Kiepury w kategorii najlepsza scenografia (w 2017 za The Turn of the Screw Brittena; w 2019 za spektakl baletowy Szeherezada/Medea; w 2020 za Wieczór baletów polskich); Nagrody im. A. Pronaszki oraz im J. Moskala w roku 2016 (obie za scenografię do The Turn of the Screw Brittena), Nagrody im. Teresy Roszkowskiej (2017) i Nagrody im. Leona Schillera (2018). Trzykrotnie wyróżniona stypendium Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Martyna Kander jest adiunktem w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W lipcu 2017 roku obroniła doktorat. Od 2020 roku pełni funkcję Kierowniczki Katedry Projektowania Scenografii Teatralnej i Operowej Wydziału Scenografii.

Jagoda Chałcińska (Jago VJ)

Artystka wizualna, VJ-ka, dyplomowana filmoznawczyni i scenarzystka, stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w kategorii Sztuki Wizualne na rok 2016. Od podnad 10 lat zajmuję się reżyserią i produkcją projektów multimedialnych i mappingu na potrzeby spektali teatralnych, operowych, wydarzeń muzycznych i biznesowych. Jej projekty zaprezentowane zostały na wielu festiwalach sztuki w Polsce i zagranicą m.in. Mapping Festival – Genewa, Szwajcaria; European Media Art Festival – Osnabruck, Niemcy; Pluto Audio Visual Art Festival – Opwijk, Belgia; Live Performers Meeting – Rzym, Włochy; Electrode Festival – Rzym; Lunchmeat – Praga, Czechy; CSW w Toruniu, Festiwal Narracje w Gdyni, Międzynarodowy Festiwal Teatralny Malta.

Aleksander Gref

Studiował w klasie dyrygentury prof. Renarda Czajkowskiego Akademii Muzycznej w Poznaniu. Studia ukończył z wyróżnieniem w 1999 roku. W roku 1998 został laureatem II Przeglądu Młodych Dyrygentów w Białymstoku. Nagrodzony został dwoma nagrodami pozaregulaminowymi: za najciekawszą osobowość konkursu i pokaz mistrzowskiego kunsztu dyrygenckiego. Był półfinalistą na IV Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim w Sankt Petersburgu w kwietniu 2003 roku.
Jest bardzo aktywnym dyrygentem w kraju i zagranicą (Niemcy, Austria, Rosja, Szwajcaria i Francja). Koncertował z takimi orkiestrami jak: Filharmonia Częstochowska, Poznańska, Wrocławska, Koszalińska, Kaliska, Szczecińska, Dolnośląska, Świętokrzyska, Białostocka, Warszawska Orkiestra Symfoniczna, Orkiestra Symfoniczna Akademii Muzycznej w Poznaniu, a także Ensamble Orchestral de Paris, Symphonic Orchestra Academic Capella of St. Petersburg i Symphonic Orchestra of the Theater of Opera and Ballet St. Petersburg Conservatory.
Występował na wielu festiwalach muzycznych m.in. na Poznańskiej Wiośnie Muzycznej, Festiwalu Muzyki Wiedeńskiej w Jeleniej Górze, Festiwalu Hoffmannowskim w Poznaniu, Leszczyńskim Festiwalu Muzycznym w Rydzynie.
Od 1999 roku jest dyrygentem w Teatrze Wielkim w Poznaniu. Początkowo współpracował przy realizacji ponad 15 oper. Jako kierownik muzyczny przygotował spektakle: Carmen, Don Kichot, Pan Twardowski, Ernani, Fidelio i Ça ira.
Od 2001 roku jest dyrygentem i kierownikiem artystycznym Orkiestry Symfonicznej Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej w Poznaniu, a od roku 2004 pełni również funkcję kierownika muzycznego i dyrygenta Orkiestry Kameralnej Uniwersytetu Poznańskiego. W latach 2002-2004 współpracował z Teatrem Muzycznym w Poznaniu, gdzie przygotował premiery: Wesoła wdówka, Zorba, Kraina uśmiechu.
W 2002 roku otrzymał Stypendium Artystyczne Miasta Poznania za osiągnięcia w dziedzinie muzyki operowej i symfonicznej. W latach 2006–2010 pełnił funkcję kierownika orkiestry Teatru Wielkiego w Poznaniu.

Wiktor Kuźma

Od 2012 związany zawodowo z Teatrem Wielkim w Poznaniu, gdzie przygotował m.in. reżyserię świateł do spektakli Zemsta nietoperza (2016), Trojaⁿ (2018), Anhelli (2019), Don Pasquale (2021) i Carmen. Toujours la mort (2021). Od 2017 współpracuje także z Teatrem Muzycznym w Poznaniu, gdzie reżyserował światła do musicali: Footlose (2018), Pippin (2020), Virtuoso (2020). Od 2018 aranżuje oprawę oświetleniową koncertów sylwestrowo-noworocznych w Opera Nova w Bydgoszczy.
Jako współrealizator pracował z wieloma reżyserami światła i scenografami: Markiem Heinzem, Jesperem Garde Kongshaugiem oraz Patrickiem Woodruffem – reżyserem światła współpracującym z gwiazdami estrady, takimi jak: AC/DC, Bob Dylan, Lady Gaga i Rolling Stones. Przygotowuje reżyserię świateł podczas koncertów muzyki rozrywkowej, wydarzeń plenerowych i telewizyjnych.

***

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego, w ramach programu Zamówienia kompozytorskie, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.

Więcej informacji: link