Warszawa / Centralna Scena Tańca: Weronika Pelczyńska i Magda Fejdasz „na dwóch nogach/ bi(g)gender”

O spektaklu:

Działanie na dwóch nogach jest kontynuacją, rozpoczętego przez autorki w 2019 roku, kolektywnego badania idei siostrzeństwa w tańcu, choreografii i improwizacji kontaktowej. Tytuł spektaklu odnosi się do związku frazeologicznego „stanąć na nogi”, czyli „złapać równowagę, dojść do siebie, odzyskać siły, pozbierać się, uniezależnić się”.

W obrębie zdarzenia publiczności powierzona zostaje rola świadka osobliwej wiwisekcji, w  której dwie choreografki ożywiają przeskalowany kostium. Garnitur bi(g)gender powstał w ramach tworzenia kolekcji costYOUme / YOUniform w 2017 roku w Belgii na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Antwerpii. Obiekt nawiązuje do modowego typu androgyna, czyli połączenia cech męskiej i kobiecej fizyczności, które spotykają się w symbolicznej harmonii dwoistości. Przy tworzeniu tej piktogramowej sylwetki została użyta graficzna reprezentacja tożsamości, które wyrażają się w wybranej formie i kolorze kostiumu. Choreografii towarzyszy muzyka skomponowana na cztery ręce i pianino, nagrana z wnętrza instrumentu.

Podczas spektaklu istnieje możliwość zmiany miejsca w przestrzeni: stania, siedzenia i leżenia. Można także korzystać z urządzeń elektronicznych, archiwizując siostrzane działanie za pomocą aparatów i telefonów komórkowych. Wieczór potrwa około 40 minut. Po prezentacji organizatorzy zapraszają do rozmowy.

O twórcach i twórczyniach:

Magda Fejdasz – aktorka tancerka, choreografka. W 2013 ukończyła Akademię Sztuk Teatralnych w Krakowie, Wydział Teatru Tańca w Bytomiu.  Brała udział w programie Teatr Formy – Działania Performera odbywającym się w Krakowie i Bergen, prowadzonym przez Ole Martina Meland (Carte Blanche, Norwegia) a także Choreo Lab Warszawa- Zurich – warsztatach dla młodych tancerzy i choreografów z Polski i Szwajcarii (Centrum w Ruchu). Stypendystka programu twórczego TanzMedienAkademie w Bauhaus Universitat (Weimar 2010). W 2016 roku otrzymała Stypendium Twórcze Miasta Przemyśl. Współpracuje zarówno z teatrami instytucjonalnymi, kolektywami twórczymi jak i niezależnymi artystkami m.in. z Teatrem Kochanowskiego w Opolu, Teatrem Łaźnia Nowa w Krakowie, Teatrem Powszechnym w Warszawie, TR Warszawa/ Muzeum POLIN, Komuną/Warszawa i kolektywem dotcompany, Centrum w Ruchu oraz Martą Ziółek, Renatą Piotrowską, Pamelą Leończyk czy Darią Kopiec. Współpracuje również z artystkami i artystami innych dziedzin współtworząc projekty video, instalacje performatywne i teledyski. Współtworzy  inicjatywę choreograficzną praktyk siostrzeństwa.

Weronika Pelczyńska – absolwentka Eksperymentalnej Akademii Tańca Współczesnego SEAD w Salzburgu, Politechniki Warszawskiej (Wydział Inżynierii Produkcji oraz Wydział Zarządzania) oraz Uniwersytetu Warszawskiego (Instytut Kultury Polskiej). Stypendystka programów: DanceWEB 2013 ImpulsTanz, Carte Blanche 2013, Alternatywnej Akademii Tańca 2017 i 2019, Instytut Adam Mickiewicz w 2021 oraz Miasta Stołecznego Warszawa w 2022. Jako tancerka i performerka współpracowała z twórcami w Polsce, Niemczech, Austrii, we Francji czy w Chorwacji. Od 2010 roku przygotowuje choreografię dla teatrów dramatycznych, filmów, teledysków i reklam. Od 2011 roku prowadzi indywidualne i kolektywne projekty artystyczne m.in. Europa. Śledztwo, it will come later, kula, still standing, Kuliści, Wędrujący Uniwersytet Muranowski: Miasto w Ruchu. W latach 2018–2020 była związana z międzynarodowym kolektywem iCoDaCo. Jest wykładowczynią Akademii Teatralnej w Warszawie. Współtworzy Centrum w Ruchu oraz inicjatywę praktyk siostrzeństwa. W praktyce choreograficznej interesuje ja budowania tego, co wspólne przy jednoczesnym wzmacnianiu tego, co indywidualne. Taniec jest dla niej kanałem społecznej emancypacji z płciowych, historycznych, kulturowych i rasowych stereotypów. Jest zwolenniczką powrotu do ciała jako źródła niekończącej się inspiracji, kreatywności oraz odrodzenia.

Natan Kryszk – saksofonista, malarz i rzeźbiarz. Współzałożyciel tria Pokusa (Olter/Bryndal/Kryszk), które występowało na wielu festiwalach, takich jak Off Festiwal, Jazz nad Odrą, Niewinni Czarodzieje, Jazz Jantar czy Unsound, a także na deskach wielu klubów. Uczestniczy w tworzeniu warszawskiej sceny improwizowanej, m.in w Warszawskiej Orkiestrze Improwizowanej Raya Dickaty’ego. Jako rzeźbiarz współpracuje z Grupą Nowolipie, Pawłem Althamerem, Józkiem Gałązką, Adą Rączką. Autor muzyki do spektakli teatralnych i tanecznych Irada Mazaliacha, Justyny Sobczyk, Teatru 21, Darii Kopiec, Marty Ziółek, Weroniki Pelczyńskiej i Patrycji Kowańskiej.

Monika Nyckowska – scenografka, autorka kostiumów i architektka. Absolwentka Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Anwterpii – jej dyplomowa kolekcja kostiumów otrzymała wyróżnienie oraz nominację do nagrody Hugo Roalandta. Skończyła studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej oraz Wydziale Scenografii Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie gdzie jest doktorantką. Za dyplomowy projekt scenografii i kostiumów do Wiśniowego sadu A. Czechowa pod kierunkiem prof. Marcina Jarnuszkiewicza otrzymała nagrodę im. Jerzego Moskala w 2013 roku. Studiowała również na kierunku scenografii w École Nationale Supérieure d’Architecture de Paris-La Villette. Jest absolwentką Gender Studies na Polskiej Akademii Nauk. Jako scenografka i kostiumografka współpracowała z przy produkcjach teatralnych i telewizyjnych z takimi reżyserami jak Agnieszka Glińska, Agnieszka Lipiec-Wróblewska, Janusz Opryski, Elżbieta Depta i Aleksandra Jakubczak. Tworząc scenografie pracowała między innymi w Teatrze Wielkim Operze Narodowej, Narodowym Starym Teatrze w Krakowie, Teatrze Studio, Teatrze Dramatycznym i TR Warszawa. Współtworzyła spektakle choreograficzne z Weroniką Pelczyńską. Pracowała w Troubleyn/Jan Fabre w Antwerpii przy kostiumach do spektaklu Belgian rules/Belgium rules w reżyserii Jana Fabre. Zrealizowała wystawy podczas II Festiwalu Nowej Scenografii w Centrum Scenografii Polskiej w Muzeum Śląskim oraz Capita M w Antwerpii.

Realizatorzy:

Choreografia i wykonanie: Weronika Pelczyńska, Magda Fejdasz
Kostium: Monika Nyckowska
Muzyka: Natan Kryszk (kompozycja i wykonanie), Aleksander Żurowski (realizacja i wykonanie nagrania)
Zdjęcia: Monika Stolarska

Specjalne podziękowania dla Patrycji Kowańskiej, Moniki Szpunar, Klaudyny Schubert, Jakuba Odzioby, Agnieszki Orlińskiej, Bożeny Zaremby i Centrum w Ruchu.

Spektakl powstał w ramach projektu rezydencyjnego Krakowskiego Teatru Tańca Rollercoaster. Młodzi kreatorzy wrażeń, zrealizowanego przy wsparciu finansowym Województwa Małopolskiego i we współpracy z Centrum w Ruchu.

**

O bloku CST-SCENA Taniec, dialog, człowiek, kultura:

Blok programowy Taniec, dialog, człowiek, kultura definiuje taniec jako narzędzie komunikacji, przekazujące treści i idee, docierające do różnych poziomów wrażliwości widza. W ramach tego bloku pokażemy spektakle twórców młodego i starszego pokolenia, zespoły oraz duety, przedstawienia wykorzystujące różnorodne techniki ruchu: taniec współczesny, teatr fizyczny oraz sztuki pokrewne. Mamy nadzieję, że ta różnorodność pozwoli publiczności budować i wzbogacać własny alfabet sztuki tańca.

Projekt: Centralna Scena Tańca w Warszawie edycja IV; Dział: CST-SCENA
Organizator: Mazowiecki Instytut Kultury, Fundacja Artystyczna PERFORM
Współfinansowanie: Miasto st. Warszawa
Kuratorka: Katarzyna Stefanowicz

***

Przed spektaklem, o godz. 18.00, w ramach bloku Panele eksperckie odbędzie się rozmowa pt. Wolność artystyczna a uwarunkowania systemowe. Wezmą w niej udział Marta Seredyńska, Ramona Nagabczyńska, Bartosz Woszczyński (zespół ekspercki).

Opis wydarzenia:

Krytyka i Teoria Tańca jest związana z budowaniem dyskursu na temat sztuki tańca oraz związanych z nią szerokich kontekstów. Jeden z bloków, które składają się na niniejszy dział, skupiony jest na rozmowach z zaproszonymi gośćmi na poszczególne tematy – związane ze sztuką tańca, jednak skupiające się także na kontekstach społecznych, kulturowych, politycznych.

By tworzyć, artysta potrzebuje wolności, swobody wyboru treści, technik, metod pracy. Ale potrzebuje też czegoś jeszcze – miejsca do pracy oraz środków finansowych. I to bez względu na to, czy pracuje solo, w duecie, czy w grupie. Zastanawiające jest więc, na ile możemy mówić o wolności twórczej, mając na uwadze uwarunkowania współczesnej polityki kulturalnej.

Uwarunkowania systemowe, z jakimi dziś mają do czynienia środowiska twórcze (w tym środowisko tańca) sprawiają, że powstają pewne modele pracy i współpracy artystycznej. Jednocześnie, w przypadku artystów tańca, mówić możemy nadal o braku wystarczającej liczby miejsc do pracy, jak również o niedostatecznym finansowaniu tańca ze środków publicznych. Nie mamy dziś ogólnopolskich centrów tańca czy choreografii, większość tancerzy i choreografów pracuje w oparciu o granty, konkursy, stypendia. Część z nich ma szczęście realizować działania w publicznych instytucjach. By jednak otrzymać do/finansowanie, należy zrozumieć tę machinę i przystąpić do gry według jej reguł. Na ile więc taki system pozwala na pełną wolność tworzenia?

O ekspertach panelu Wolność artystyczna a uwarunkowania systemowe:

Marta Seredyńska – absolwentka wiedzy o teatrze oraz mediów interaktywnych poznańskiego UAM, a także polityki społecznej UW. Doktorantka na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych UW. Współpracowała m.in. z Malta Festival Poznań, Teatrem Polskim w Poznaniu, warszawską Fundacją Warsaw Bauhaus, Fundacją Scena Współczesna/Teatrem Tańca Zawirowania, Fundacją Szkoła Liderów. Jako autorka tekstów współpracowała m.in. z „Didaskaliami”, Internetowym Magazynem „Teatralia”, portalem taniecPOLSKA.pl, magazynem „Taniec”, kwartalnikiem „Nietakt”. Koordynator różnorodnych projektów (m.in. „CURIE CITY eksperymentalny inkubator sztuki w Warszawie” Fundacji Warsaw Bauhaus, „Taneczne Konfrontacje Europejskie: Zawirowania” oraz poszczególne edycje Festiwalu Zawirowania). Jest prezeską Fundacji Rezonanse Kultury, gdzie koordynuje i produkuje większość projektów. Była kuratorką konferencji naukowej Taniec w Warszawie. Sztuka tańca i choreografii w XX i XXI wieku, organizowanej przez Centrum Sztuki Tańca w Warszawie oraz redaktor publikacji pokonferencyjnej o tym samym tytule. Członek Sekcji Tańca i Baletu ZASP. Kurator działu Krytyka i teoria tańca w ramach Centralnej Sceny Tańca od 2022 roku. W 2022 otrzymała stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Ramona Nagabczyńska – tancerka i choreografka pracująca na rynku polskim i międzynarodowym. Edukację artystyczną zdobyła w Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej w Warszawie, w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst we Frankfurcie nad Menem oraz w London Contemporary Dance School w Londynie, natomiast teoretyczną na Uniwersytecie SWPS oraz Uniwersytecie Warszawskim. Do prac należą m.in. New (Dis)Order (2012) wybrany w 2014 do sieci Aerowaves, Re//akumulacja (2012), performans galeryjny The Way Things Dinge (2014), solo pURe (2015), MORE (2017), performans galeryjny Networking (2018/19), Części ciała (2019) również wybranego do sieci Aerowaves, Silenzio! (2021) dla Nowego Teatru w Warszawie, Le Jeu de Massacre wspólnie z Barbarą Kingą Majewską dla Teatru Studio w Warszawie oraz Błogo dla Muzeum Narodowego w Warszawie. W 2021 zdobyła nagrodę za reżyserię spektaklu Silenzio! na festiwalu Boska Komedia. Jest jedną ze współzałożycielek kolektywu Centrum w Ruchu.

Bartosz Woszczyński – choreograf, tancerz, założyciel i dyrektor artystyczny B’cause Dance Company. Absolwent londyńskiej wyższej szkoły the Rambert School of Ballet and Contemporary Dance oraz Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina na Wydziale Tańca, który ukończył z odznaczeniem Magna Cum Laude. Bartosz zaczął tańczyć w Formacji Tańca Nowoczesnego LUZ, a następnie w Alternatywnym Teatrze Tańca LUZ w Siedlcach, z którymi do dziś jest związany. Jako tancerz współpracował z takimi choreografami jak: Fotis Nikolaou, Soodong Jung, Mark Baldwin, Stephanie Thomasen, Gary Clarke, Thomas Bentin, Marie Brolin-Tani, Mari Carrasco, Ashley Lobo. Występował w ich spektaklach w wielu państwach Europy i świata. Jego choreografie wystawiane były w Polsce, Wielkiej Brytanii, Japonii, Danii, we Włoszech, w Kanadzie, Albanii, Bułgarii, na Białorusi, w Macedonii, Portugalii, Izraelu, na Litwie, w Czechach, Grecji, Belgii, Hiszpanii oraz Korei Południowej. Jest choreografem oraz twórcą takich spektakli jak SIRI (spektaklu zrealizowanego w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego) czy After the Past (spektaklu realizowanego podczas rezydencji artystycznej w Korei Południowej i zaproszonego na festiwale w pięciu państwach). Na swoim koncie ma kilkanaście stworzonych produkcji dla B’cause Dance Company oraz innych teatrów, a także choreografię do musicalu Janowska. Synowie Aliny. Bartosz tworzył również choreografie oraz ruch sceniczny do wielu produkcji filmowych m.in. On|Off (projekt filmowy realizowany przez The Doll – creative agency, na London Fashion Week), teledysk dla włoskich artystów Limitude i wiele innych, autorskich projektów. Jego autorski film taneczny Let’s Talk About It zaledwie w rok został zakwalifikowany do 11 festiwali w 8 państwach zdobywając the Best Interpretation Award podczas festiwalu InShadow w Lizbonie.

**

Wstęp płatny

Organizatorzy: Mazowiecki Instytut Kultury, Fundacja Artystyczna PERFORM
Współfinansowanie: Miasto st. Warszawa
Dostępność: pętla indukcyjna

Więcej informacji: link