Logotyp 50 lat tańca. Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina
Wydział Tańca Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina zaprasza na pierwsze spotkanie w ramach cyklu Spotkania ze sztuką tańca, które odbędzie się 23 października 2022 roku godz. 17.00 w Sali audytoryjno-kinowej im. Karola Szymanowskiego tej uczelni. Jego gościem będzie Elżbieta Jaroń.
Za przygotowanie i prowadzenie cyklu Spotkania ze sztuką tańca odpowiadają dr hab. Klaudia Carlos-Machej, profesor Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina oraz st. wykładowczyni Joanna Sibilska.
O Elżbiecie Jaroń:
Elżbieta Jaroń – pierwsza solistka baletu, kierowniczka baletu, pedagożka
W 1960 roku ze specjalnym wyróżnieniem za taniec klasyczny ukończyła warszawską Szkołę Baletową. Bezpośrednio po dyplomie została zaangażowana do Opery Warszawskiej, przemianowanej wkrótce na Teatr Wielki. W 1961 roku zadebiutowała solową rolą Ognika w balecie Kamienny kwiat S. Prokofiewa. W grudniu 1961 roku zdobyła I nagrodę na II Ogólnopolskim Konkursie Tańca Scenicznego. Zaowocowało to partią Swanildy w Coppelii przygotowywanej przez Feliksa Parnella w Operze łódzkiej (1962). W 1962 roku Alfredo Rodrigues obsadził ją w roli dziewczyny ofiarnej w Świecie wiosny. Balet ten był punktem zwrotnym w karierze Elżbiety Jaroń.
W 1964 roku podczas tournée zespołu po RFN zachodnioniemiecka wytwórnia filmowa nakręciła film Święto wiosny w wykonaniu polskiego baletu. Kilka lat później, w czasie pierwszej wizyty w powojennej Polsce, Igor Strawiński wybrał Danse sacrale ze Święta wiosny w wykonaniu Elżbiety Jaroń do realizowanego wówczas przez ekipę Columbia Pictures jego filmu biograficznego.
W Teatrze Wielkim z siedzibą tymczasową w gmachu Romy artystka stworzyła szereg niezapomnianych kreacji. Tańczyła z takimi tancerzami, jak: Feliks Malinowski, Zbigniew Strzałkowski, Janusz Smoliński, Wojciech Wiesiołłowski, Gerard Wilk, Jerzy Makarowski, Stanisław Szymański, Dariusz Blajer, Zdzisław Ćwioro, również za granicą, w Europie i USA.
W 1972 roku Elżbieta Jaroń była stypendystką Ministerstwa Kultury i Sztuki w The School of Contemporary Dance w Londynie. W 1974 roku powstał film telewizyjny Tańczy Elżbieta Jaroń w reżyserii Jadwigi Żukowskiej, który został nagrodzony na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Muzycznych w Besançon we Francji. W latach 1976–1980 odbywała studia pedagogiczne w Akademii Muzycznej w Warszawie, które ukończyła z wyróżnieniem. W latach 1981–1982 była dyrektorką Baletu Teatru Wielkiego w Warszawie (z wyboru zespołu). Jako pedagożka pracowała w Escuela Superior de Ballet w Torrelavega (Hiszpania), a okresowo w Państwowej Szkole Baletowej w Warszawie.
Najważniejsze partie: Chloe (Dafnis i Chloe, 1963), Kitri (Don Kichot, 1964 i 1967), Odetta-Odylia (Jezioro łabędzie,1966, 1973), Giselle (Giselle, 1968), Wróżka (Kopciuszek 1969), solistka (Danse sacrée – Danse profane, 1971), Aegina (Spartakus, 1973), Balerina (Pietruszka 1973, 1976), Królowa podziemi, Krasawica (Pan Twardowski, 1973), Swanilda (Coppelia, 1974), Panna Julia (rola tytułowa, 1975), solistka (Chopiniana 1981)
Więcej informacji: link
