Warszawa: Premiera spektaklu „Rapeflower” Hany Umedy w Komunie Warszawa

Ile trwa odzyskanie zgwałconego ciała? Rok? Dwa? Osiemnaście? Kilka pokoleń?
Jak ustanawia się ciało po doświadczeniu gwałtu? Jak zmienia się jego seksualność? Stosunek do miłości? Jakimi metodami ciało i psychika radzą sobie z tym doświadczeniem? Co robią, żeby utrzymać się przy życiu?

Identyfikując się jako przetrwanki, często milczymy. Nie chcemy, aby na nasze żywe ciała była projektowana figura ofiary. Nie chcąc stawać się obiektami litości, stajemy się niewidzialne. Unikając konfrontacji z doświadczeniem gwałtu, skazujemy się na przymus powtarzania traumatycznej sytuacji lub jej aspektów w poszukiwaniu utraconej kontroli.

Jak uczciwie mówić o gwałcie? Jak umiejscowić własne doświadczenie pomiędzy tabuizacją a pornografizacją tego tematu? Rapeflower to śledztwo przeprowadzane na terenie własnego ciała. To w ciele, a nie w dyskursie, doświadczenie przemocy seksualnej — zarówno to własne, odziedziczone i wyuczone — przeplata się ze strategiami obronnymi i strategiami przetrwania. To opowieść o gwałcie rozumianym jako stan, a nie tylko pojedyncze zdarzenie.

Lukrecja z rzymskiej legendy po doświadczeniu gwałtu ze strony Sekstusa Tarkwiniusza popełnia samobójstwo, stając się w ten sposób na wieki przykładem kobiecej cnoty, choć dziś jej śmierć można by interpretować jako konsekwencję PTSD. Jednak barokowa malarka, która wielokrotnie przedstawiała Lukrecję w swoich obrazach, Artemisia Gentieleschi, przepracowała własną traumę gwałtu właśnie poprzez twórczość artystyczną, stając się jedną z pierwszych uznanych malarek w europejskiej historii sztuki. Czy scena, na której wystawiam na widok publiczny swoje zgwałcone ciało, zabieram głos we własnym imieniu, ucieleśniając jednocześnie doświadczenia przemocy seksualnej pokoleń tancerek, może stać się przestrzenią emancypacji i uzdrowienia?

UWAGA: Spektakl podejmuje temat gwałtu i przemocy seksualnej. Rekomendowany dla widzów powyżej 18 roku życia. W spektaklu występuje nagość.
Pętla indukcyjna dostępna podczas spektaklu.

Realizatorzy:

Koncepcja, reżyseria, choreografia, tekst, performance: Hana Umeda
Dramaturgia, współpraca nad tekstem: Weronika Murek
Wideo: Martyna Miller
Muzyka: Olga Mysłowska
Reżyseria świateł: Aleksandr Prowaliński
Współpraca przy spektaklu (outside eye): Joanna Nuckowska
Produkcja: Olga Kozińska
Zdjęcia promocyjne: Caroline Grzelak | ART FACES
Matronat: Feminoteka

Research do spektaklu prowadzony był w ramach programu „SoDA” MA w ramach HZT Berlin, Univeristy of Arts Berlin & Ernst Busch Academy of Dramatic Arts Berlin oraz w ramach rezydencji „Thinking Through the Museum”, Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN.

Spektakl Rapeflower Hany Umedy jest projektem wybranym w Open Callu na spektakle w 2024 roku.

This work was produced with the financial assistance of the European Union. The views expressed herein can in no way be taken to reflect the official opinion of the European Union.

Jeśli doświadczyłaś gwałtu lub innego rodzaju przemocy seksualnej, możesz skorzystać z bezpłatnej pomocy w Punkcie pomocy kobietom po gwałcie prowadzonym przez Fundację Feminoteka. Wystarczy zadzwonić pod numer: 888 88 33 88.