Warszawa: Prezentacja prac Teatru ROZBARK w ramach 13. Dni Sztuki Tańca

O spektaklu Terytorium:

Odwołując się do definicji terytorium, jako części powierzchni należącej do danego państwa, w swojej pracy badam m.in. granice, które stają się płynne dzięki świadomości bycia i współżycia. Terytorium, również jak u zwierząt, to teren broniony przed innymi osobnikami tego samego gatunku. Od samego początku tworzenia koncepcji towarzyszyła mi wizja samoistnego tworu, bytu. Absolutnie zafascynował mnie kostium, który staje się również scenografią. Hipnotyczny ciężar, tworzący wewnętrzny, organiczny trans osób będących i żyjących pod jego wpływem. Ciało obiekt w relacji z kostiumem tworzy wymowne obrazy. Bieżąca dramatyczna, światowa sytuacja w stanie okrutnej wojny w Ukrainie i niewytłumaczalnej agresji ze strony Rosji, skłania do głębokich refleksji. Rekwizyt, z którym pracowałam otworzył przestrzeń wielu doświadczeń, wywołując miejscami syndromy bezpaństwowości, bezdomności, totalnego braku bezpieczeństwa. Czym jest posiadanie? Co oznacza dla każdego z nas konsumpcjonizm? Ile jest w nas pokory? Czym są granice państwowości? Na ile terytorium staje się bytem autonomicznym? Po czyjej stronie jest głęboka empatia i współczucie i współodczuwanie. Ostatecznie wybrzmiewa dualizm i zrozumienie, że dla wszystkich znajdzie się miejsce. Ekologiczne wątki życia w totalnej symbiozie i zgodne z porządkiem świata. Północ, południe, wschód, zachód, w środku, na zewnątrz, posiadanie, pustka. To co żyje, umiera. Umiera, żeby zrobić miejsce na nowe. „Z prochu powstałeś, w proch się obrócisz…”.

Anna Piotrowska

Realizatorzy

Koncepcja, choreografia, kostium: Anna Piotrowska
Muzyka: Anna Piotrowska; fragment utworu Na smętarzu mieszkać będę w wykonaniu Adama Struga
Tańczą: Joanna Brodniak, Katarzyna Zioło

O spektaklu Balance Of Democracy

Praca nad duetem Balance of Democracy stała się przestrzenią badawczą pojęcia demokracji i poszukiwania znaku-gestu w ciele. Intrygujące stało się dla mnie, jak można wyrazić symbolicznie zagadnienie demokracji. Zdałam sobie sprawę, że gwarancją systemu demokratycznego jest stan ciągłej równowagi w społeczeństwie. Aby osiągnąć stan spokoju i opanowania, trzeba doświadczyć równowagi, czyli takiego stanu ciała, w którym działające nań siły wzajemnie się znoszą, a więc nie powodują ruchu i to właśnie jest dla mnie intrygujące. W wymiarze symbolicznym odkryłam znak fizyczny przechodzenia dwóch ciał naprzemiennie ze stania na rękach do stania na nogach. Pozycja odwrócona ciała jest trudna, ale można ją oswoić i traktować na równi ze staniem na własnych nogach. Fascynuje mnie ciągłe bycie pomiędzy tymi stanami. To stało się punktem wyjścia do zrozumienia mechanizmów systemu demokratycznego, który jest tak bardzo kruchy i delikatny.

Realizatorzy:

Koncepcja, choreografia, przestrzeń: Anna Piotrowska
Muzyka: Ekman GMMDI / Anna Piotrowska
Tańczą: Kamil Bończyk, Daniel Zych

O spektaklu Egoistic Experiment / I am the Performance / Jestem spektaklem:

To ważne, aby zrozumieć moment, w którym naprawdę wiesz, co oznacza twoja sztuka. Zaczynasz wiedzieć kim jesteś. Sposób, w jaki uzyskałeś tę wiedzę pokazuje, że stałeś się i stajesz się spektaklem. Każdy ruch, świadomość tego jak po prostu jesteś pokazuje kim jesteś. I naprawdę zaczynasz szanować i znaczyć dla samego siebie. Tak, jesteś wykonawcą w egoistycznym pięknym sposobie satysfakcji w tolerancji i otwartości na innych. Najprościej jak się da.

Anna Piotrowska

Realizatorzy:

Choreografia i wykonanie: Anna Piotrowska
Muzyka: cover Aleksandry Piotrowskiej wg (Feels Like) Heaven zespołu Fiction Factory, Tekst: Kevin Patterson i Eddie Jordan

GEMINI tryptyk

Spektakl jest kontynuacją i poszerzeniem trzech wcześniejszych realizacji o podobnym tytule. Głównym motywem pierwowzoru była kreacja i poszukiwanie zależności sióstr syjamskich związanych / zrośniętych ze sobą quasi-nierozerwalną relacją. To stało się punktem wyjścia do dalszej eksploracji spektaklu kolejno na trzech i pięciu wykonawców. Najnowsza odsłona Gemini to tryptyk, trzy części zespojone muzyka Henryka Mikołaja Góreckiego: ofiarowanie, opowieść, obcowanie. Motyw bliźniaczej zależności zostaje poszerzony o kontekst społecznego ekosystemu i zależności jego elementów. Istotą jest fizyczny dialog, w którym poszukiwana jest harmonia i siła (nie)obecności jednostki oraz cielesnych interakcji wspólnoty – delikatna troska ciał, ciało przenika przez ciało, zespojenie, impresja ciał. Spektakl został uhonorowany „Złotą Maską” w kategorii choreografia / ruch sceniczny, przyznaną przez dziennikarzy województwa śląskiego.

Spektakl uhonorowany Nagrodą Teatralną Województwa Śląskiego Złotą Maską w kategorii „Choreografia / Ruch Sceniczny”.

Realizatorzy:

Koncepcja i choreografia: Anna Piotrowska
Muzyka: Henryk Mikołaj Górecki, III Symfonia Symfonia pieśni żałosnych (w kolejności: Lento e largo – Tranquillissimo, Lento – Cantabile-semplice, Lento – Sostenuto tranquillo, ma cantabile)
Nagranie: Orchestra Filarmonica de Gran Canaria, Adrian Leaper (dyrygent), Doreen de Feis (sopran)
Kreacja i wykonanie: Kamil Bończyk, Joanna Brodniak, Anna Piotrowska, Alexey Torgunakov, Katarzyna Zioło

***

We wtorek, 29 listopada 2022 roku o godz. 19.00 Teatr ROZBARK wystąpi w Studiu Na Grobli Instytutu Grotowskiego (ul. Na Grobli 30–32). Przedstawi spektakle Balance of Democracy i Egoistic Experiment / I am the Performance / Jestem spektaklem. Wstęp wolny, wymagana rezerwacja bezpłatnej wejściówki.

Po pokazach, ok. godz. 20.00, odbędzie się spotkanie z twórcami, które poprowadzi dr Wojciech Mackiewicz.

Pokaz spektakli finansowany przez Miasto Wrocław z programu stowarzyszenia Jest człowiek pt. Wspieranie rozwoju osobistego i społecznego dzieci i młodzieży.

Więcej informacji: https://grotowski-institute.pl/wydarzenia/18734/

***

Anna Piotrowska – doktor w dziedzinie sztuk muzycznych, w dyscyplinie rytmiki i tańca; choreografka, reżyserka, nauczycielka tańca współczesnego, tancerka. Fundatorka i prezes Zarządu Fundacji Rozwoju Tańca „eferte” oraz założycielka „mufmi” w Warszawie. Stypendystka British Council Awards, Young Polish Arts Entrepreneur. Pomysłodawczyni i koordynatorka wielu ogólnopolskich i międzynarodowych programów edukacyjno-kulturalnych. Od 1996 roku stworzyła ponad 120 autorskich choreografii i przedstawień.

***

13. Dni Sztuki Tańca to corocznie odbywający się festiwal, organizowany przez Operę Narodową, podczas którego na scenie prezentują się zespoły zarówno z Polski, jak i zza granicy. Szczegółowe informacje dostępne na stronie: www.teatrwielki.pl.