Autor: Aleksandra Capiga-Łochowicz

Taniec butoh, stworzony w latach pięćdziesiątych XX wieku przez Tatsumiego Hijikatę jest dziś obok teatru noh i kabuki zaliczany do najbardziej znanych i cenionych japońskich sztuk performatywnych. Mimo, że przez ostatnie sześćdziesiąt lat jego definicja i forma podlegały nieustannym zmianom, nadal można go podzielić na dwie odrębne przestrzenie: butoh sceniczne, wykonywane przed publicznością oraz butoh praktykowane poza sceną, skoncentrowane na głębokiej „obserwacji” własnego ciała i umysłu (choć trzeba zaznaczyć, że są tancerze dążący do połączenia tych dwóch rzeczywistości). Poza Japonią butoh funkcjonuje głównie jako sztuka sceniczna i nadal mało znane jest jego drugie, treningowe oblicze, które w istocie jest kluczowe...