Anita Kuskowska – tancerka, baletmistrzyni Polskiego Baletu Narodowego.
Absolwentka Państwowej Szkoły Baletowej w Warszawie. Zaraz po ukończeniu szkoły, w 1989 roku związała się z baletem Teatru Wielkiego. W 1991 roku została solistką baletu, a w roku 1996 osiągnęła pozycję pierwszej solistki. Przez dwadzieścia lat była jedną z najbardziej cenionych i lubianych balerin sceny warszawskiej.
Debiutowała jako solistka rolami Dziewczynki z warkoczykami w Balu kadetów Davida Lichine’a i Julii w duecie Maurice’a Béjarta Romeo i Julia – Pas de deux. Później objęła także szereg głównych partii w wielkim repertuarze baletowym Teatru Wielkiego. Jej najpoważniejsze osiągnięcia sceniczne w repertuarze klasycznym, to: Księżniczka Aurora w Śpiącej królewnie w inscenizacji Jurija Grigorowicza, Klara w Dziadku do orzechów w choreografii Andrzeja Glegolskiego oraz Lise w Córce źle strzeżonej Fredericka Ashtona. Tę ostatnią rolę wykonywała również przed królową brytyjską Elżbietą II podczas jej oficjalnej wizyty w Warszawie w 1996 roku. Wielokrotnie tańczyła także w Giselle (Pas de deux wiejskie), Jeziorze łabędzim (Pas de trois, Pas de quatre, Księżniczka polska) i w Bajaderze (Pas d’action, Solistka-Cień). Występowała w Greku Zorbie Lorki Massine’a (Marina i Madame Hortense), Trzech muszkieterach André Prokovsky’ego (Konstancja), La dolce vita Zofii Rudnickiej (Kochanka); w choreografiach Emila Wesołowskiego: Romeo i Julia (Julia), Gry (Romola), Dies irae (Światłość) i Harnasie (Panna Młoda); a także w balecie Sechs Tänze Jiříego Kyliána.
Z warszawskim zespołem baletowym występowała m.in. w Argentynie, Brazylii, Francji, Hiszpanii, Izraelu, Niemczech, Rosji, Stanach Zjednoczonych, w Chinach i na Tajwanie. W 1998 roku stworzyła także wybitną kreację aktorską w filmie fabularnym Nic Doroty Kędzierzawskiej i otrzymała za nią Kryształową Gwiazdę za najlepszą rolę kobiecą na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Brukseli.
Pod koniec kariery tanecznej artystka podjęła studia na wydziale pedagogiki baletu na Uniwersytecie Muzycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Objęła też z powodzeniem mimiczną rolę służącej Aji w Bajaderze Natalii Makarowej. W maju 2010 roku stworzyła jeszcze efektowną partię Marii d’Agoult w nowym balecie Patrice’a Barta Chopin, artysta romantyczny i tą właśnie rolą pożegnała się publicznością, tańcząc ją nie tylko w Warszawie, ale też podczas występów gościnnych zespołu w Sankt Petersburgu i Szanghaju. W ostatnim sezonie swojej pracy scenicznej, na zaproszenie Krzysztofa Pastora rozpoczęła równocześnie praktykę jako asystentka i korepetytorka przy jego warszawskich realizacjach choreograficznych. Z początkiem sezonu 2010/11 dołączyła do stałej ekipy baletmistrzowskiej Polskiego Baletu Narodowego. Została odznaczona Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2017).
