Ewa Głowacka – tancerka, pedagog, baletmistrz. Absolwentka Państwowej Szkoły Baletowej w Warszawie, wieloletnia solistka, a następnie pierwsza solistka Teatru Wielkiego.
Odetta-Odylia, krucha Giselle, Sylfida, majestatyczna Wróżka Bzu i Królowa Śniegu, ognista Carmen – to tylko niektóre ze wspaniałych kreacji Ewy Głowackiej. Jej nienaganna technika, czar, elegancja i uroda już wystarczyłyby, aby rzucić publiczność na kolana. Ale Ewa Głowacka miała jeszcze to nieuchwytne coś, co pozwalało jej nadać każdej tańczonej postaci prawdziwą osobowość. Zadebiutowała na scenie Teatru Wielkiego w Warszawie w operze kameralnej Julia i Romeo Bernadetty Matuszczak w inscenizacji Adama Hanuszkiewicza. Po otrzymaniu dyplomu Państwowej Szkoły Baletowej w Warszawie w 1972 roku, dostała angaż w Teatrze Wielkim. W roku 1974 została solistką i po raz pierwszy zatańczyła patię Odetty-Odylii w Jeziorze łabędzim. Od 1977 roku była pierwszą solistką Teatru Wielkiego. W 1978 roku odbyła studia w American Ballet Theatre i School of American Ballet.
Oprócz wymienionych na początku ról do najświetniejszych kreacji Ewy Głowackiej należą: Dulcynea, Cyganka i Carmencita w Don Kichocie, Anna w Stanisławie i Annie Oświęcimach, Umierający łabędź, Sylfida w Balu kadetów, Pani T. w Grach, Delfina Potocka w Muzach Chopina.
Po zakończeniu kariery scenicznej w 1999 roku rozpoczęła działalność pedagogiczną. Pracowała jako pedagog tańca klasycznego (repertuar i interpretacja, jako konsultantka z zakresu repertuaru klasycznego w szkołach i teatrach muzycznych oraz podczas festiwali i warsztatów tanecznych. Jako gościnny pedagog współpracowała z Polskim Baletem Narodowym oraz z zespołem baletowym Opery Nova w Bydgoszczy
Jurorka konkursów baletowych m.in. Międzynarodowego Konkursu Baletowego „Złote Pointy” w Szczecinie), propagatorka tańca klasycznego.
W 2018 roku wraz z Zofią Rudnicką opracowała i przeniosła na scenę Opery Wrocławskiej choreografię Giselle według koncepcji Jeana Coralliego i Julesa Perrota.
Laureatka Grand Prix Ogólnopolskiego Konkursu Tańca w Gdańsku (1979), III Światowego Konkursu Baletowego w Osace (1980), Nagrody Młodych im. Wyspiańskiego I stopnia (1985) i Nagrody Ministra Kultury i Sztuki. Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niżyńskiego. Otrzymała także Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005).
Zmarła jesienią 2020 roku.
