Hanna Raszewska-Kursa – absolwentka filologii polskiej UW (2006), Podyplomowych Studiów Teorii Tańca UMFC (2011), studiów doktoranckich w Instytucie Sztuki PAN (2020). Ukończyła też szkolenie w Instytucie Choreologii w Poznaniu prowadzone przez prof. dr. hab. Roderyka Langego i mgr Urszulę Loba-Wilgocką (2011) oraz kurs „Choreografia w Centrum” prowadzony przez Renatę Piotrowską-Auffret, Magdalenę Ptasznik i Marię Stokłosę w Centrum w Ruchu (2016). W 2022 roku obroniła z wyróżnieniem rozprawę doktorską pt. Komizm w sztuce tańca i choreografii w Polsce w XXI w., która w 2023 roku została wydana pt. Empatia, choreografia i śmiech jako nadzieja dla ludzkości. Komizm w sztuce tańca i choreografii w Polsce w XXI wieku.
Specjalizuje się w teorii tańca i historii tańca XX i XXI wieku. Pracuje w zespołach projektowych (m.in. 2013-17 „Przedmioty w tradycyjnym tańcu greckim”, wydział „Artes Liberales” UW i Theatro Ellinikon Choron „Dora Stratou”; 2016-21 „Słownik tańca XX i XXI wieku”, Wydział Filologiczny UŁ; 2017-18 z Aleksandrą Kleinrok i Zuzanną Kupidurą Bibliografia zagadnień tańca 1967-2017. Wybrane obszary w ramach Programu „Muzyczne białe plamy” IMiT), a także realizuje badania indywidualne (np. 2020-21 „Archiwum Bożeny Mamontowicz-Łojek w Instytucie Teatralnym w Warszawie. Analiza zawartości zbioru i jego potencjału dla badań tańca”; projekt dofinansowany w ramach programu „Białe plamy – muzyka i taniec” IMiT). W latach 2022-23 pracowała w Instytucie Sztuki PAN. Jej artykuły naukowe można znaleźć m.in. w roczniku „Studia Choreologica” i w prestiżowych monografiach, a teksty krytyczne i publicystyczne – m.in. na łamach taniecPOLSKA.pl, „nietakt!t. Inne strony teatru”, teatralny.pl.
W latach 2011-19 była wykładowczynią teorii tańca na UMFC. W roku 2018/19 wykładała historię tańca na AT im. A. Zelwerowicza. W roku 2021/22 uczyła historii tańca w NSST w Białymstoku.
W 2014 roku nakładem Wydawnictwa UMFC ukazał się zbiór w jej opracowaniu Tańcząc piórem. Nauka w służbie Terpsychory. W 2015 Fundacja Ciało/Umysł wydała publikację Warszawska Scena Tańca 2007-2015. Dance and Family (koncepcja: E. Kozak, H. Raszewska, tekst: H. Raszewska). W 2018 roku w ramach programu wydawniczego IMiT ukazała się nakładem Universitas jej książka Teoria tańca w polskiej praktyce, napisana w ramach stypendium MKiDN. Także w 2018 roku wyszła monografia Taniec w Warszawie – społeczeństwo, edukacja, kultura. Wydawnictwo pokonferencyjne Centrum Sztuki Tańca w Warszawie 2018 (wyd. Fundacja Artystyczna PERFORM, Fundacja Rozwoju Teatru ‚NOWA FALA’) pod jej redakcją oraz Object in Traditional Modern Greek Dance. Recognitions, Findings, Contexts we współredakcji z Przemysławem Kordosem. W 2019 roku ta ostatnia pozycja ukazała się też po polsku pt. Przedmioty w tradycyjnym tańcu greckim. Rozpoznania, ustalenia, konteksty.
W 2018 roku była współkuratorką konferencji „Taniec w Warszawie. Społeczeństwo, edukacja, kultura” w ramach programu Centrum Sztuki Tańca. W 2021 roku była jedną z organizatorek I Oddolnego Kongresu Tańca przeciwko przemocy. W 2023 roku była opiekunką naukową i członkinią Rady Programowej konferencji „Kto tańczy?” w Krakowskim Centrum Choreograficznym.
Jest członkinią Polskiego Forum Choreologicznego, Sekcji Tańca i Baletu ZASP, International Council of Kinetography Laban; również prezeską Fundacji „Myśl w Ciele” i założycielką Warszawskiej Pracowni Kinetograficznej. Współtworzy Przestrzeń Wspólną.
Była jurorką: Solo Dance Contest (2016), IV Ogólnopolski Konkurs Dowolnych Kompozycji Tańców Polskich „Narodowa Pulsacja” (2019), Konkurs choreograficzny 3…2…1…TANIEC! (2023). Jako reprezentantka Otwartego Forum Środowisk Sztuki Tańca była członkinią Komisji Artystycznej Polskiej Platformy Tańca 2019.
Praktyka taneczna, bezpośrednie doświadczanie ciałem różnych rodzajów ruchu jest nieodzownym elementem jej warsztatu pracy. Regularnie uczestniczy w różnorodnych warsztatach i kursach. Naukę i praktykę tańca i innych rodzajów ruchu traktuje jako wzbogacenie zestawu narzędzi rozumienia tańca, którymi posługuje się w pracy teoretycznej.
