Joanna Woźna swoją taneczną drogę rozpoczęła od hip-hopu, po czym dołączyła do kierowanej przez choreografkę Katarzynę Grabińską Pracowni Tańca Pryzmat w Olsztynie (obecnie: Olsztyński Teatr Tańca), gdzie należała do grupy repertuarowej oraz była instruktorką. Wraz z zespołem brała udział w wielu projektach oraz spektaklach, m.in. w operze Jaś i Małgosia oraz Amahl i nocni goście w Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej w Olsztynie, spektaklu WAR-iacja w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie, projekt The best of Queen show A night at the Planetarium, spektaklu The Selfies na Festiwalu Altofest w Neapolu.
W 2017 przeniosła się do Gdańska, gdzie poznała Annę Zglenicką, Natalię Murawską i Magdalenę Kowalę, które razem tworzyły przy Pracowni Tańca Teatru Znak. W tym czasie powstał spektakl Portrety beznadziejne w reżyserii Natalii Murawskiej, który zdobył nagrodę za najlepszy spektakl podczas Festiwalu Alternatywnych Teatrów Tańca Otwórz Oczy za reżyserię oraz za najlepszą kreację sceniczną dla Joanny Woźnej oraz Anny Zglenickiej. W roku 2018 tancerki założyły własny niezależny zespół Hertz Haus, którego najważniejszymi spektaklami są Her(t)z oraz Unbody.
W roku 2019 była tancerką w spektaklu Anny Piotrowskiej Solo na 4 kaski i stracony czas. W tym samym czasie wraz z Magdaleną Kowalą stworzyła duet 102 i pół, który który w 2019 roku zdobył nagrodę główną oraz nagrodę publiczności na Festiwalu SzólóDuó 2020 w Budapeszcie oraz pierwsze miejsce w Konkursie Choreograficznym MY MOVE 2020 w Tarnowie.
Swoje doświadczenie taneczne zdobyła dzięki regularnym zajęciom oraz warsztatom z takimi pedagogami i zespołami jak: Anna Piotrowska, Helder Seabra, Akira Yoshida, Natalia Iwaniec, Yasmeen Godder, członków Batsheva Dance Company, Vertigo Dance Company oraz wielu innych.
Wśród technik tańca szczególnie interesują ją: floorwork, animal flow, improwizacja kontaktowa oraz praca z ciężarem z elementami akrobatyki.
