Fot. z materiałów organizatorów.
Anna Królica, konsultant programowy festiwalu: „W programie festiwalu znajdują się spektakle dojrzałych choreografów, z którym rósł i ewoluował festiwal. Czasem dojrzałość pojawia się również jako temat przedstawień. To bardzo osobista odsłona „Kalejdoskopu”, w którym Karolina Garbacik, Joanna Chitruszko wskazują swoich niegdysiejszych mistrzów i mentorów, nauczycieli aż wreszcie kolegów po fachu. Jest jednak w tym wyznaniu i doświadczeniu coś uniwersalnego, co łączy wielu ludzi zajmujących się tańcem w Polsce – zaproszeni artyści to pionierzy polskiego tańca współczesnego, swoisty establishment, bez ich pasji, determinacji i pracy nie istniałby ten „kawałek” kultury.”
Okrągła, dziesiąta, jubileuszowa edycja „Kalejdoskopu” skłania do refleksji…Wiele czasu minęło od pojawienia się pomysłu Karoliny Garbacik na festiwal tańca współczesnego i warsztaty w Białymstoku. Wtedy była to jedna z pierwszych takich inicjatyw na Podlasiu, a Białystok wcale nie kojarzył się z kopalnią młodych talentów tańca hip hop, new style i break dance. Ten projekt oraz inne działania podsycające zainteresowanie publiczności tańcem współczesnym, organizowane także w ciągu roku, rozpoczęły pewną tradycję. Od początku festiwal miał swoją koncepcję. Najważniejsza była zasada spotkania, wychylenie się w kierunku drugiego oraz możliwość nawiązania kontaktu i wspólnej pracy. Taką okazją do rozpoczęcia dialogu były warsztaty, znana w wielu miastach praktyka nauczania. Tu istotą było doprowadzenie do spotkania uczniów z choreografem/tancerzem, który może okazać się dla nich mistrzem. Zapraszano więc ludzi z pasją – a nawet charyzmą. Warsztat miał funkcjonować jako zaproszenie do wspólnej podróży w różnorodny świat tańca.
Innym zamysłem organizatorek „Kalejdoskopu” Karoliny Garbacik i Joanny Chitruszko (dołączyła w 2008 r.) było stworzenie festiwalu, podkreślającego otwartość tańca na inne sztuki i błyskawiczne wchodzenie z nimi w alians, stąd pokazy Fundacji Kino Tańca, sesje wykładów, badanie relacji taniec a moda, warsztaty z rysunku postaci w ruch, wystawy fotografii, dyskusje i sam miąższ – taniec na scenie i indywidualne zmagania z ciałem na sali podczas warsztatów.
Od pierwszej edycji festiwalu w 2004 roku wiele zmieniło się w podejściu do tańca, nie tylko w Białymstoku, ale w całej Polsce. Taniec krok za krokiem wysuwa się z cienia, nabiera estetycznej wyrazistości, staje się coraz bardziej różnorodny. Białostoczanie mieli i mają okazję uczestniczenia w tym procesie. Przez te wszystkie lata jak to w „Kalejdoskopie” zmieniali się na scenie artyści, estetyki, przestrzenie i współpracownicy. Były edycje międzynarodowe, ale też skoncentrowane tylko na prezentacji polskiego tańca. Zeszłoroczny „Kalejdoskop” oddał głos młodemu pokoleniu choreografów i zarazem awangardzie tanecznej…, dziś tematem będzie dojrzałość. Autorką koncepcji tegorocznego festiwalu jest Joanna Chitruszko, to ją zafrapowała wieloznaczność tematu dojrzałości w przestrzeni tańca i w niej obudziła się chęć do podjęcia wspólnej dyskusji na ten temat.
