Fot. materiały RCAK Zielona Góra
Odbywający się od jedenastu lat w Białymstoku największy i najważniejszy festiwal tańca współczesnego w północno-wschodniej Polsce. Tegoroczna XII edycja podejmuje temat tożsamości Europy Środkowo – Wschodniej. Na festiwal zaproszono 56 artystów z Polski, Białorusi, Ukrainy i Litwy. Podczas tegorocznego „Kalejdoskopu” zrealizowanych zostanie dwadzieścia wydarzeń. W ciągu czterech festiwalowych dni, poza spektaklami, będą miały miejsce cztery projekty warsztatowe, wystawa rysunku, projekcja filmu oraz panel dyskusyjny.
Festiwal organizowany jest przez Podlaskie Stowarzyszenie Tańca. Partnerami tegorocznego przedsięwzięcia będą m.in. Białostocki Teatr Lalek, Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie Wydział Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku, Uniwersytet w Białymstoku, Policealne Studium Wokalno-Aktorskie i Studio Działań Kreatywnych DanceOFFnia w Białymstoku.
Poniżej publikujemy tekst kuratorski Anny Królicy:
Nowa tożsamość
Przed nami 12. edycja Festiwalu „Kalejdoskop”. W tym roku wracamy do idei festiwalu międzynarodowego, ukierunkowanego na przegląd prac artystów z krajów sąsiadujących. Ostatnie lata festiwalu dedykowaliśmy polskim twórcom, teraz chcielibyśmy przyjrzeć się tańcowi w szerszym, europejskim kontekście.
Pragniemy, aby Białystok na kilka dni stał się miejscem spotkania artystów, gdzie dojdzie do przepływu i wymiany różnych poglądów i estetyk poprzez prezentacje spektakli z północno-wschodniej Europy. Podczas czterodniowego festiwalu pojawi się niejedna okazja, aby przyjrzeć się nurtom i osobowościom twórców z Polski, Litwy, Ukrainy i Białorusi.
W programie głównym znajdują się prezentacje czternastu spektakli podejmujących tematykę tożsamości rozumianej jako splot pamięci, konkretnej przestrzeni geograficznej i ciała. Chcemy rozniecić dyskusję na temat tańca współczesnego w krajach, w których jego estetyka swobodnie rozwija się po 1989 roku, choć próby jego przeszczepienia z zachodniej kultury europejskiej pojawiały się wcześniej. Punktem wyjścia dla dyskutantów podczas panelu Peryferie tańca w rodzinnej Europie będzie idea przywołana w książce Taniec w Europie po 1989 roku, w której kilkunastu autorów, reprezentujących różne kraje Europy Wschodniej, tłumaczy, wyjaśnia i porównuje swój rodzimy taniec współczesny z „pierwowzorem” z Europy Zachodniej, modelowym wyobrażeniem na temat tańca współczesnego.
W programie performatywnym można znaleźć refleksy zagadnień odnoszących do wspólnej tożsamości. Weronika Pelczyńska, Iza Szostak, Magda Jędra – trzy niezależne tancerki związane z Warszawą, a także Gdańskiem (w przypadku Magdy Jędry) przeprowadzą dochodzenie w sprawie przyszłości Europy. Aurora Lubos, artystka związana z gdańską i brytyjską sceną tańca, opowiada o problemach społecznych poprzez poruszający performans Akty. Bytomski Teatr Rozbark w choreografii Ivgi i Grebena nawiązuje do transformacji, jaka zaszła w Rosji i w krajach bloku wschodniego. Inny spektakl z zauważalnymi wpływami tańca izraelskiego – inspirowany językiem ruchowym GaGa – obejrzymy w wykonaniu Iwony Olszowskiej i Natalii Iwaniec. Z kolei białoruskie artystki Olga Skvortsova i Anya Korzyuk postawią pytanie o sposoby postrzegania samego siebie i zachowań kulturowych. Spektakl o odkrywaniu złożoności ludzkiej natury zaprezentuje litewski Arts Printing House w choreografii Deborah Light. Ukraińscy performerzy Anton Ovchinnikov i Anton Safonov poruszą problem kreowania człowieka przez współczesne media i niezależności wobec nich.
Na festiwalu nie zabraknie także białostockich tancerzy w spektaklu Karoliny Garbacik, którzy poprzez metafory zwierząt pokażą ludzkie zachowania, emocji, słabości, wzajemne relacje i zależności. Sopocki Teatr Tańca w choreografii Joanny Czajkowskiej i Jacka Krawczyka przedstawi dwuaktowy spektakl inspirowany życiorysami Franza Kafki i Henri Toulouse-Lautreca.
Wśród zaproszonych spektakli będzie też można wydzielić nieformalny blok poświęcony kobiecym zagadnieniom, do którego bez wątpienia należą spektakle: Heleny Ganjalyan, (wcześniej wspomniany spektakl) Aurory Lubos i Anny Piotrowskiej.
Jedyna w tym roku praca solowa Renaty Piotrowskiej odnosi się do uniwersalnej tematyki śmierci. W przeciwieństwie do ostatnich lat, kiedy w programie festiwalu koncentrowaliśmy się na małych intymnych formach, w tym roku wychylamy się ku nieco większym. W programie królują duety. Są też dwa spektakle tzw. pełnometrażowe This is not a Love Song Teatru Rozbark i Karnawał zwierząt w choreografii Karoliny Garbacik.
Ponadto zapraszamy do udziału w warsztatach, wysłuchania wykładu o białoruskiej scenie Svetlany Ulanovskiej, do obejrzenia prapremiery filmu Tomasza Foltyna i Jada Sirkina Tenderline – listy z Ameryki oraz do zapoznania się z książką poświęconą tańcowi w Europie po 1989 roku.
Anna Królica
Programator festiwalu „Kalejdoskop”
Więcej informacji: http://festiwal-kalejdoskop.pl
