Fot. Tomasz Zakrzewski
Od dnia prapremiery 14 czerwca 1970 roku w Teatrze Wielkim w Łodzi Królewna Śnieżka utrzymuje się nieprzerwanie w repertuarze tej sceny. To świadczy najlepiej o powodzeniu tego baletu wystawionego następnie w Warszawie, Bydgoszczy, Gdyni, Szczecinie, Gdańsku, Wrocławiu, Krakowie oraz w kilkunastu krajach Europy. Ale i niewiele baśni – bez względu na wiek – wzrusza nas i zajmuje również co słynna baśn o królewnie Śnieżce i krasnoludkach. Nie jest też do końca pewne, czy to dorośli przyprowadzają dzieci na spektakl Królewny Śnieżki czy też na odwrót.
libretto: Witold Borkowski, Stanisław Piotrowski
kierownictwo muzyczne: Jerzy Matula
insenizacja i choreografia: Henryk Konwiński
scenografia: Jan Bernaś
premiera: 21 maja 1994
Balet w 3 aktach
czas trwania: 2 godz. z 2 przerwami
AKT I
Piękna, lecz zła Królowa Macocha, jak co dnia przegląda się w czarodziejskim zwierciadle i zachwyca się swą urodą. Towarzyszy jej orszak nietoperzy. W tym czasie Śnieżka, jak zawsze zmęczona i zapracowana, gdy tylko na chwilę wytchnienia uniesie głowę – słychać świergot przelatującego ptaszka i pojawiają się kwitnące kwiaty. Zła Królowa nieustannie zapędza Śnieżkę do ciężkiej pracy, coraz bardziej zazdrosna o jej rozkwitającą urodę. Pewnego dnia w ogrodzie pojawił się Królewicz. Gdy ujrzał Śnieżkę pokochał ją miłością od pierwszego wejrzenia. W czarodziejskim zwierciadle Królowa Macocha ujrzała jednak tę scenę a zazdrosna coraz bardziej o urodę Śnieżki, postanawia na zawsze pozbyć się pięknej pasierbicy, by pozostać najpiękniejszą na świecie. Wzywa Myśliwego, wręcza mu sztylet i nakazuje zgładzić Śnieżkę. Myśliwy, choć wzdraga się przed spełnieniem strasznego rozkazu, prowadzi ją jednak posłusznie do lasu. W ostatniej chwili, wzruszony prośbą Śnieżki, lituje się nad jej losem i puszcza ją wolno. Śnieżka, która nie może powrócić na królewski zamek, wędruje samotnie tajemniczym, groźnym lasem. Nadchodzi noc i straszliwa burza. Na zamku Królowa tryumfuje, nieświadoma, że Myśliwy nie spełnił jej rozkazu.
AKT II
Ucichła nocna burza. Znużona Śnieżka zasnęła w głębokim lesie. Nastał świt. Do śpiącej Śnieżki podchodzą przyjazne zwierzęta: Ptak, Lis, Wiewiórki, Jeż, a nawet Niedźwiedź. Rozpoczyna się wspólna zabawa a potem droga w głąb tajemniczego lasu.
Z oddali nadchodzi 7 Krasnoludków, powracających z pracy w kopalni diamentów. Lecz do ich domku, podprowadzona przez zwierzęta, wcześniej dotarła Śnieżka, która natychmiast zabrała się do porządków a potem, utrudzona, zasnęła, pożegnana przez swych leśnych przyjaciół. Przybyły Krasnoludki: co to, ktoś wszedł do ich domku i śpi? To Śnieżka. Jej opowieść o sierocym losie bardzo wzruszyła Krasnali – nawet Gburek, choć jako ostatni, uległ czarowi Śnieżki.
AKT III
Śnieżka co dnia, po obudzeniu Krasnoludków i porannej gimnastyce, wyprawia ich do pracy, a potem zabiera się do porządków i zajęć domowych. Zła Królowa z odbicia w czarodziejskim zwierciadle wie już gdzie Śnieżka przebywa. Postanawia wyprawić się do domku Krasnoludków, by ja podstępnie zgładzić podając jej zatrute jabłko. Śnieżka nie rozpoznała w utrudzonej staruszce mściwej macochy i podała jej kubek orzeźwiającej wody. Przyjęła też w zamian jabłko, lecz już pierwszy kęs spowodował, że osunęła się na ziemię. Nie żyje! … Lamentują zwierzęta i Krasnoludki po powrocie z pracy. Nie żyje! … Lecz oto nadchodzi Królewicz, który wyprawił się na poszukiwanie Śnieżki. Miłość zwycięża zły czar – Śnieżka ożywa! Czeka ją teraz droga na królewski zamek i wielka zabawa, w której udział biorą jej najbliżsi przyjaciele-Krasnoludki i leśne zwierzęta. A zła macocha ponieść musi srogą karę.
powiązane
Organizacje
Opera Śląska
Bytom
