Bytom/XX Międzynarodowa Konferencja Tańca Współczesnego i Festiwal Sztuki Tanecznej: Mufmi Teatr Tańca „Karmienie” oraz Piotrowska & Chitruszko „Przy Przy”

Karmienie

Przynależność w obiekcie pożądania. Stada karmienie, zbieranie myśli i intencji. Ciało przy ciele karmiące się stanem istnienia. Nie może odejść, musi czuwać i trwać, by po prostu być. Zawieszam się w swoim ciele od dłoni po miednicę. To ona zarządza i dominuje. Jest elementem, który przechwytuje wszystkie czynności i pragnienia. Przesuwam w dół swoje zainteresowania. Myślę obszarem niższym w swojej wyższości. Racjonalność jest obca w moim ciele. Na nowo po staremu buduję społeczeństwo i jemu się poddaję. Moja siła jest tam, gdzie nie jestem i nie mogę być sama. Każda myśl o rozstaniu jest myślą samobójczą. Jak już raz odejdę, to odejść muszę na zawsze. Instynktownie biegnę, nie mogąc się już zatrzymać. Jestem flamingiem wśród pingwinów. Karmię się wielością i otoczeniem, spojrzeniem i patrzeniem. Zapadam wzrok w dole mego środka bliżej na południe życia. Miednicą staram się nic nie starać. Pojmować ciężar swojego ciała, źródło źródła. Chcę się

nie śpieszyć. Autostradą w górę i w dół. Kiedy przychodzi pora karmienia, wydawania i przyjmowania? Trwanie w stadzie? Krajobraz ciała w ciałach innych niż te same.

koncepcja, reżyseria i choreografia: Anna Piotrowska

kreacja i wykonanie: Anna Bajer, Magdalena Charczuk, Malwina Czyżewska, Dorota Dunder, Maria Jękot, Agata Smolich, Aleksandra Wierzbicka, Ilona Zamojska

muzyka: Michał Mackiewicz

kostiumy: Justyna Spaleniak

zdjęcia: Magdalena Charczuk

produkcja: Klub Dowództwa Garnizonu Warszawa, eferte_Fundacja Rozwoju Tańca

producent: Anna Piotrowska

premiera 21 kwietnia 2013, Warszawa, Scena Klubu DGW przedstawienie współfinansuje Miasto Stołeczne Warszawa Dzielnica Mokotów

Przy Przy

Pierwszy duet Piotrowskiej i Chitruszko Zmian(AA) pogody, czyli histeryczna nie-historia, był rozważaniem na temat histerii macicy odwołującym się do rozmów Hipokratesa z Platonem. W Przy Przy, czyli hedonistycznej uprzykrzonej historii przyjemności Piotrowska przygląda się doktrynie hedonizmu, głoszonej przez greckiego filozofa Arystypa z Cyreny, czyli odkrywaniem przestrzeni pomiędzy przyjemnością a przykrością. Jakie tworzą się napięcia w wyniku przebytej drogi od przyjemności do przykrości? Czy są to dwa odległe brzegi tego samego oceanu istnienia? Czy może jak śpiewał Freddie Mercury Pain is so close to pleasure? Arystypowskie założenia hedonizmu mówią, że przyjemność to stan chwilowy, trwający przez czas, w jakim działa czynnik sprzyjający przyjemności. Przyjemność i przykrość to swoiste stany, które są rodzajem ruchu dokonującego się w człowieku, świadczą więc o jego aktywności. Jaki jest zakres ruchowy od przyjemności po przykrość? Człowiek porusza się nieustannie pomiędzy przyjemnością a przykrością. Praca jest badaniem tych dwóch stanów i tego, co się między nimi może wydarzyć.

koncepcja, reżyseria i choreografia: Anna Piotrowska

kreacja i wykonanie: Joanna Chitruszko, Anna Piotrowska

muzyka i światło: Michał Mackiewicz

szept: Łukasz Pawłowski

tekst: Łukasz Pawłowski, Anna Piotrowska

premiera: 3 czerwca 2013, Teatr Druga Strefa w Warszawie

produkcja: eferte_Fundacja Rozwoju Tańca, Klub Dowództwa Garnizonu Warszawa koprodukcja: Teatr Druga Strefa przedstawienie sfinansowane ze środków Miasta Stołecznego Warszawa Dzielnicy Mokotów w ramach projektu mufmi przedstawia

Bilety: 30zł na obydwa spektakle