Czeladź/Scena dla tańca 2017/Jaram się. Taniec, który buduje wspólnotę: Teatr Śląski „Jaram się” – chor. Rafał Urbacki

W ramach projektu Jaram się. Taniec, który buduje wspólnotę Teatr Śląski zaprasza do Galerii Sztuki Współczesnej w Czeladzi na pokaz spektaklu Jaram się w choreografii Rafała Urbackiego. Spektakl bada sytuację ciała robotnika podczas jego codziennej pracy, w kontekście tożsamości lokalnej oraz jego sytuacji ekonomicznej. Projekt jest artystycznym komentarzem do przemian w przemyśle ostatnich dekad, szczególnie na terenie Śląska i Zagłębia. Został przygotowany na potrzeby zeszłorocznej Industriady – Święta Szlaku Zabytków Techniki. Premiera miała miejsce w przestrzeni pierwszej na kontynencie, huty zbudowanej przez Johna Baildona – Huty Królewskiej w Chorzowie.

Projekt jest próbą zdiagnozowania narzędziami z pogranicza tańca krytycznego, imprezy rave, reportażu i video-artu sytuacji przemysłu metalurgicznego, hutniczego i obróbki metali na terenie Górnego Śląska. Spotykając ze sobą pierwszy w Europie traktat o hutnictwie „Officina ferraria” Walentego Roździeńskiego z wypowiedziami pracowników działających zakładów obróbki metali, powstaje zdarzenie o przemianach gospodarczych, polityce państwa względem regionu, drogach rozwoju myśli technologicznej oraz obecnej sytuacji pracowników fizycznych na Śląsku.

Jaram się to choreodokument badający sytuację ciała robotniczego podczas jego codziennej pracy, w kontekście tożsamości lokalnej oraz jego sytuacji ekonomicznej. Nawiązując do doświadczeń brytyjskiego tańca zaangażowanego okresu tacheryzmu oraz imprez rave’owych, ciała tancerzy zaczynają współgrać z obecną sytuacją pracowników kuźni i hut. Rave’y odbywające się najczęściej w opuszczonych postindustrialnych przestrzeniach to komentarz do przemian w przemyśle ostatnich dekad. Zdarzenia te powstawały jako efekt nieposłuszeństwa obywatelskiego względem polityki państwa.

Za koncepcję i reżyserię odpowiada Rafał Urbacki.

Występują: Agata Meyer-Lüters, Paweł Konior, Radosław Lis, Piotr Stanek.

Choreografia powstała zespołowo, autorem muzyki jest Michał Wajdzik [Rabbit On The Moon], światło opracował Marek Kutnik, wideo jest autorstwa Anu Czerwińskiego.

Produkcja: Paweł Biernacki, Julia Korus.

Każdy z 4 pokazów spektaklu Jaram się będzie poprzedzony cyklem 4 dwugodzinnych warsztatów ruchowych prowadzonych przez tancerzy i choreografa projektu. Warsztat ten z jednej strony będzie pełnił funkcję edukacyjną, z drugiej promującą wydarzenie, z trzeciej rozbudowywał świadomość miejscową w różnych grupach wiekowych dotyczącą pracy poprzednich pokoleń. Każdorazowa prezentacja spektaklu będzie poprzedzona ok. 10-15-minutową prelekcją choreografa na temat projektu i nawiązań wykorzystywanych w procesie. Po występie publiczność zostanie zaproszona do dyskusji. Jednym z dyskutantów w trakcie dyskusji będzie pracownik/czka z zaprzyjaźnionych zakładów przemysłowych. Każdorazowo miejscowość otrzyma zatem prezentację spektaklu połączoną z prelekcją i dyskusją oraz 4 dwugodzinnymi warsztatami.

***

Prezentacje spektakli w ramach projektu Jaram się. Taniec, który buduje wspólnotę odbywają się we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach programu Scena dla tańca 2017.

Projekt Jaram się. Taniec, który buduje wspólnotę jest efektem rocznej pracy badawczej Rafała Urbackiego na temat historii przemysłu hutniczego na Górnym Śląsku. Podczas procesu choreograf przeprowadził blisko 40 godzin wywiadów z byłymi i obecnymi pracownikami Huty Królewskiej i Huty Batory w Chorzowie i pokrewnych zakładów przemysłowych, przetwórczych w regionie. W wyniku researchu, pogłębionego przez analizę materiałów historycznych i pracę z performerami nad zagadnieniem wysiłku, powstał godzinny reportaż performatywny o stanie hutnictwa, skupiający się wokół wykonywanej na akord choreografii, materiale wideo autorstwa Anu Czerwińskiego oraz pracy społecznej.

W ramach programu Scena dla tańca Instytutu Muzyki i Tańca odbędą się cztery pokazy. Prezentacje zaplanowano w Rydułtowskim Centrum Kultury „FENIKS”, w Centrum Kultury „Karolinka” w Radzionkowie, w Pszczyńskim Centrum Kultury oraz w Galerii Sztuki Współczesnej „Elektrownia” w Czeladzi. Wybór miejsc nie jest przypadkowy, celem były przemysłowe miejscowości, gdzie mieszkańcy to w sporej części byli pracownicy pobliskich kopalni i hut.