Dancing Poznań/IX Międzynarodowy Festiwal Teatrów Tańca: Kino Variatino „Kobieta, która zamiata las” i Krakowski Teatr Tańca „CiciNdela”

Kobieta, która zamiata las jest obrazem codziennego wykonywania nikomu niepotrzebnej pracy. Las nie potrzebuje by w nim sprzątać, ludzie nie potrzebują  zamiecionego lasu. Jedyną osobą, dla której ta praca ma  sens jest wykonująca ją kobieta. To działanie, które niby nie buduje, nie tworzy, nie zmienia, samo dla siebie stanowi jednak sens i wartość. To jakby proces buddyjskiego  malowanie mandali, którą się  bez przywiązania niszczy.

Z recenzji:
„W symetrycznej przestrzeni podzielonej na cztery strefy (części świata?) tancerka miarowo powtarza swoje ruchy. Nie ma w jej działaniu cienia agresji, rywalizacji, walki. To płynny pokaz techniki, pełen miękkości, wdzięku i kobiecości. Jest niczym afirmacja świata zastanego, któremu można dać bezinteresownie odrobinę piękna. Całość upaja, działa niczym medytacja ruchu i dźwięku, do której Anna Haracz zaprasza widownię.”

Łukasz Rudziński, trójmiasto.pl

Projekt zrealizowano przy pomocy finansowej Samorządu Województwa Pomorskiego, Urzędu Miejskiego Miasta Gdańska oraz  wsparciu Pro-Active Fitness w Gdańsku.

Choreografia, taniec i śpiew: Anna Haracz
Konsultacja choreograficzna: Agnieszka Noster
Muzyka: Tomasz Antonowicz
Kostiumy: Mada Kwaśnik, Anna Haracz
Scenografia i symbole: Monika Wieczorkowska
Premiera: 2010
Czas trwania: 40 min.

Cicindele– owady z rzędu chrząszczy, z rodziny trzyszczy, będące zajadłymi drapieżnikami. Poruszają się krótkimi skokami, największą sprawność osiągają w trakcie upału. Charakteryzują się dziwnym sposobem ucieczki: odlatują, odwracają się i czekają na oprawcę, wyciągając go w ten sposób w głąb pustyni. Oprawcy stają się ofiarami, padają z głodu i wyczerpania. Cicindele żywią się nimi. Na pierwszy rzut oka ich sylwetki są pełne wdzięku. W rzeczywistości posiadają jednak ostre szczęki i są tak okrutne, że pożerają się nawet wzajemnie. „Zwabić, uciec, poczekać, zniszczyć…”

Spektakl nagrodzony na XXXIV Tyskich Spotkaniach Teatralnych za „poprowadzenie pięknego dialogu ruchu” (2007 rok) oraz na X Jubileuszowych Konfrontacjach Tańca Współczesnego w Koninie (2009 rok – nagroda główna)

Choreografia i  scenografia: Eryk Makohon
Muzyka: Yann Tiersen, Lisa Gerrard, Bill Withers (wykonanie: Eva Cassidy), Jacaszek & Miłka
Występują: Agata Syrek, Paweł Łyskawa
Premiera: 2006
Czas trwania: 28 min.