Gdańsk: Helena Ganjalyan „Une femme masculine”

Une femme masculine to spektakl teatru tańca. Duet. Co znaczące dla jego idei, to posłużenie się koncepcją remix-u tj. stworzenie dzieła w wyniku przetworzenia innej pracy (dzieło to nie stanowi jednak po prostu „interpretacji”, nie jest podaniem oryginału nowymi środkami wyrazu czy w innej aranżacji, a zgoła oryginalną, odnoszącą się treścią lub formą do pierwowzoru, dyskutującą z nim lub odmiennie odczytującą propozycją). Remix oscyluje między tym,  co było, tym, co jest i tym, co może zaistnieć. Przeszłość otwiera wiele potencjalności, możliwości i dróg rozwoju. Jest trybem prowokującym przyszłość. Une femme masculine nie sięga jednak w daleko w czasie. Jest raczej próbą zaczepienia się, dialogu z obecnym. Nie jest to poszukiwanie aktualności w motywach znanych z ubiegłych dziesięcioleci, ale odpowiedź na wciąż aktywny, dziejący się proces. Materiał wyjściowy do Une femme masculine stanowiła twórczość Ann Van den Broek (spektakle Co(te)lette oraz We Solo Men).

Ruch wykreowany przez Van den Broek stał się przestrzenią transformacji. Une femme masculine to sprawdzian tego, na ile można manipulować jego znaczeniem, jak dalece możliwe jest komunikowanie czegoś, co nie było jego pierwotnym założeniem. Spektakl ten jest więc między innymi pytaniem o to, jak kontekst wpływa na percepcję i jak za jego pomocą możemy wydobywać nowe treści z istniejącego już materiału ruchowego.

W warstwie znaczeniowej spektakl dotyczy problemu postawy kobiety, polegającej na identyfikacji z męską psychiką oraz męskim stylem bycia. W psychoanalizie spotykamy dwa określenia tego zjawiska – ‘kompleks Ateny’ oraz ‘kompleks Diany’. Co jednak zawiera się w pojęciu energii ‘kobiecej’ oraz ‘męskiej’? Czy takie rozgraniczenie jest zasadne? Rodzimy się mężczyznami lub kobietami, ale nie rodzimy się męscy lub kobiecy. Pole dopełnień, gra przeciwstawnych napięć mają na celu poszerzenie dynamiki ciała, stopniowanie temperatury i intensywności spektaklu. Une femme masculine jest wielowarstwową grą o DOMINACJĘ. Jest wołaniem o akceptację. Jest obrazem tych, którzy wciąż na nowo odgrywają swoją siłę. Poruszając się między obszarami takich pojęć jak prowokacja i wstyd „Une femme masculine” nie stawia pytania o to ‘kim jestem’, a o to ‘kim chciałbym być’ lub ‘kim boje się okazać’.

Choreografia i koncept: Helena Ganjalyan
Wykonanie:  Helena Ganjalyan, Korina Kordova
Muzyka:  Michał Mackiewicz
remix: Ann Van den Broek

Spektakl zrealizowano ze środków Miasta Gdańska w ramach Stypendium Kulturalnego Miasta Gdańska, Stypendium w Dziedzinie Kultury Urzędu Marszałkowskiego Województwa Śląskiego oraz przy wsparciu Teatru Tańca Zawirowania oraz Centrum w Ruchu w Warszawie.

Premiery gościć będą w Bibliotece Tańca Teatru Dada von Bzdülöw w Gdańsku oraz w PWST na Wydziale Teatru Tańca w Bytomiu. Wszystkim wyżej wymienionym artystka bardzo dziękuję za wsparcie.