Gdańsk/Projekt Niderlandy: „Clash/Fun/Light” – pokazy przedpremierowe spektakli Patricka Delcroix i Izadory Weiss

Zdjęcie: Gdańsk/Projekt Niderlandy: „Clash/Fun/Light” – pokazy przedpremierowe spektakli Patricka Delcroix i Izadory Weiss

Na zdjęciu LIGHT. Fot. Sebastian Ćwikła.

Wersja do druku

Udostępnij

Bałtycki Teatr Tańca będzie przez cały rok 2014 pracował nad dużym projektem Niderlandy. Całość zostanie pokazana w listopadzie, ale już w marcu odbędą się pokazy przedpremierowe rozpoczynające pierwszy etap tego projektu. Po raz drugi do współpracy z Bałtyckim Teatrem Tańca zaprosiła światowej sławy choreografa Jiříego Kyliána. Prowadzony przez niego Nederlands Dans Theater stanowi dla Izadory Weiss ważny punkt odniesienia. Pod opieką tego chhoreografa i jego asystentów tancerze będą pracować i przygotowywać się do premiery spektakli Kyliána w listopadzie 2014.

Na przedpremierowy wieczór złożą się trzy choreografie Clash, Fun i Light. Autorem pierwszej choreografii jest Patrick Delcroix, wieloletni tancerz i asystent Kyliána.  Izadora Weiss zaprezentuje dwa tytuły: Fun – inspirowany tętniącym życiem Amsterdamem oraz Light, który czerpie z arcydzieła malarstwa holenderskiego – Mleczarki (Nalewającej mleko) Vermeera.

***

Clash

Spektakl porusza uniwersalny związków międzyludzkich. Ukazany jest on w zmieniających się sekwencjach pełnych napięć pomiędzy pierwiastkiem męskim i żeńskim. Patrick Delcroix stawia w swoim spektaklu prawdziwe wyzwanie dla tancerzy i ich techniki, łamiąc przy tym styl zarezerwowany dla wysokich poziomów tańca. Abstrakcyjna choreografia eksploruje płynność ruchu poprzez energiczne i często skomplikowane sekwencje. Clash jest trzecią produkcją francuskiego choreografa, po Tacuba Café z 2005 roku i Instant de Songe z 2007.

Patrick Delcroix – choreograf i reżyser prób, zdobył wykształcenie w Centre International de Danse Rosella Hightower w Cannes oraz Ecole de Danse Colette Soriano w Orthez we Francji. W 1982 przystąpił do Iwanson Dance Company w Monachium pod dyrekcją Jessici Iwanson, a następnie został zaangażowany przez Scapino Ballet w Amsterdamie pod dyrekcją Armando Navarro oraz przez Nederlands Dans Theater 1 pod dyrekcją Jiříego Kyliána,  gdzie tańczył w latach 1986-2003, stając się ważną postacią w owym zespole. W ciągu 17 lat spędzonych w NDT pracował z wieloma wybitnymi osobowościami, takimi jak między innymi: William Forsythe, Mats Ek, Ohad Naharin, Edouard Lock, Nacho Duato, Hans van Manen oraz oczywiście Jiří Kylián, z którym stworzył ponad 15 spektakli tanecznych.

Delcroix rozpoczął karierę choreograficzną od prowadzenia dorocznych warsztatów NDT. Kylián zachęcił go, by rozwijał się dalej w tym kierunku, zapraszając go do stworzenia wielu dzieł dla wszystkich trzech działów Nederlands Dans Theater. Do chwili obecnej Delcroix stworzył i wznowił ponad 40 spektakli dla 25 zespołów na całym świecie, w tym Royal Danish Ballet, Ballet Basel, Ballet du Capitole, Cape Town City Ballet, Wienerstaatsoper Ballet, Aalto Ballett Theater Essen, Cia. Cisne Negro de Sao Paolo, North West Dance Project, Ballet Jazz de Montreal, Introdans, Introdans Ensemble for the Youth, Prague Chamber Ballet, Croatian National Theater, Junior Ballet Genève, It Danza, Djazzex, Artscape, New English Contemporary Ballet, Tanz Theater  Braunschweig, Companhia Portuguesa de Bailado Contemporâneo, Tanz Luzerner Theater, Opera Bałtycka w Gdańsku, Iwanson International School of Contemporary Dance, Dancers of the Royal Ballet, Royal Conservatory Den Haag, Royal Conservatory Antwerp, Nationale Balletacademie Amsterdam oraz ArtEz Arnhem.

Delcroix jest także zatrudniany przez Kylián Productions jako choreograf wznowieniowy repertuaru Jiříego Kyliána – w tym charakterze pracował dla Royal Danish Ballet, Boston Ballet, Bern Ballet, National Theater Ballet Prague, Kobe Ballet, the Georgian National Ballet, Semper Oper Ballet, Ballet de l’Opera du Rhin, Paris Opera Ballet, Oslo National Ballet, Aalto Ballett Theater, Compania Nacional de Danza, Les Grands Ballets Canadiens, Gautier Dance, Alvin Ailey, Aspen Santa Fe Ballet, Sao Paulo Companhia de Dança oraz Opery Bałtyckiej w Gdańsku. W 2001 Patrick Delcroix otrzymał tytuł szlachecki od rządu Francji za zasługi dla sztuki: Chevalier dans l’Ordre des Arts et des Lettres.

muzyka: Murcof

choreografia: Patrick Delcroix

kostiumy: Sean Wood
światła: Marc Gaillard
asystenci choreografa: Sean Wood, Claire-Marie Ricarte

obsada: Elżbieta Czajkowska-Kłos, Beata Giza, Tura Gómez Coll, Sayaka Haruna, Natalia Madejczyk, Naya Monzon Alvarez, Julia Sanz Fernandez, Agnieszka Wojciechowska, Paulina Wojtkowska, Daniel Flores Pardo, Hodei Iriarte Kaperotxipi, Bartosz Kondracki, Filip Löbl, Michał Łabuś, Oscar Pérez Romero

Fun

Ironiczna fantazja taneczna na temat zalotów jest motywem obecnym w kulturze od jej początków. Traktowany jest romantycznie albo komediowo, ale za każdym razem odnajduje się w tym temacie prawdę na miarę postaci, jakie biorą udział w tej grze. Izadora Weiss ułożyła choreografię do koncertu Vivaldiego w nagraniu wirtuoza Nigela Kennedy’ego. Koncert jest punktem wyjścia dla odtworzenia na scenie popisów dziewcząt przed, coraz częściej zajętymi wyłącznie sobą mężczyznami, bez względu na różnice wieku i temperamentu. Choreografka celowo bawi się odtworzeniem w choreografii gęstej struktury muzycznej. To jej ironiczny komentarz do powszechnej tendencji tworzenia spektakli tak, „by muzyka nie przeszkadzała”. Ostatnią sceną Fun jest solowy taniec na temat samotności, która dotyka na ogół tych, którzy odrzucają reguły gry opartej wyłącznie na zabawie. Samotne skrzypce Julii Fischer w kaprysie Paganiniego towarzyszą tancerce jak ostatnia deska ratunku.

muzyka: Niccolo Paganini, Jordi Savall, Antonio Vivaldi

choreografia: Izadora Weiss

scenografia: Hanna Szymczak

światła: Piotr Miszkiewicz

asystenci choreografa: Elżbieta Czajkowska-Kłos, Ireneusz Stencel

obsada: Daniel Flores Pardo, Michał Łabuś, Paulina Wojtkowska, Tura Gómez Coll, Sayaka Haruna

 

Light

Marek Weiss: „Program naszego spektaklu otwiera fotografia obrazu Vermeera Mleczarka. Towarzyszy mu lapidarny wiersz Wisławy Szymborskiej o znaczeniu (nie tylko) tego obrazu. Obrona sensu życia i twórczości zawarta w gorzkim proteście wobec chaosu i zniszczenia zapada głęboko w pamięć i zmusza do refleksji nad siłą przetrwania, jaką dają człowiekowi proste, codzienne czynności. Ich piękno i zdolność budowania alegorii stanowią fundament nie tylko malarstwa flamandzkiego, ale także każdej dziedziny sztuki. Mimo przewagi nieludzkich trendów preferujących destrukcję form i wartości, mimo fascynacji abstrakcją i technologią oraz dehumanizacji sztuki, wciąż wierzymy, że jej prawdziwym powołaniem jest opowieść o człowieku, jego potrzebach i namiętnościach, lękach i rozpaczy, nadziei, że śmierć nie odbierze mu wszystkiego i nie do końca obróci go w proch.

Choreograficzna opowieść Izadory Weiss rozpoczyna się w idylli życia artysty, który nieostrożnie pozwala sobie na drobny „grzech”. Ta szczelina w bezpiecznym kokonie  powoduje, że pękają ściany i z ciemnego świata zaczyna się wdzierać zło. Alegoryczne biesy są początkiem lawiny nieszczęść. Pojawia się Dziewczyna, która nie spędza życia pod bezpiecznym kloszem i zawsze wystawiona jest na gwałt otaczającego ją świata. Jej prześladowcy pod wodzą Złego niszczą na swojej drodze wszystko, co wartościowe. Nawet jeśli wśród nich pojawia się ludzki odruch ułożenia sobie normalnego życia, to zło tylko pozornie daje za wygraną. Powraca w chwili zaniedbania i tak jak wirus atakuje osłabiony organizm, tak ono niszczy nie dość odpornych. W końcu zabija to, co kochamy. Choreografka wierzy tylko w to, co wyraziła Szymborska – szansą na przetrwanie jest sztuka i utrwalone w niej wartości. Nawet jeśli nasze życie zostanie z nich wytrzebione.”.

muzyka: Philip Glass

choreografia: Izadora Weiss

scenografia: Hanna Szymczak

światła: Piotr Miszkiewicz

asystenci choreografa: Elżbieta Czajkowska-Kłos, Ireneusz Stencel

obsada: Służąca – Natalia Madejczyk; Pani – Beata Giza; Dziewczyna – Naya Monzon Alvarez; Biesy – Tura Gómez Coll, Sayaka Haruna; Pan Filip Michalak; Zły – Michał Łabuś; Zdrajca – Hodei Iriarte Kaperotxipi; Chłopak – Oscar Pérez Romero; Gwałtownicy – Daniel Flores Pardo, Bartosz Kondracki, Filip Löbl, Beniamin Citkowski

O projekcie NIDERLANDY:

Marek Weiss: „Łączenie mniejszych części z zachowaniem ich specyficznych wartości w większą solidarną całość dającą poczucie siły i bezpieczeństwa – tak w skrócie określiłbym skojarzenia, jakie nasuwa nam nazwa Niderlandy. Bogata historia tych „dolnych krain” zwieńczona dzisiejszymi krajami Beneluksu z ich potęga gospodarczą, kulturową i imponującym przywództwem w procesie jednoczenia zwaśnionej Europy fascynująco harmonizuje z historią naszego miasta. Hanzeatyckie związki Gdańska z miastami tamtego regionu, umiłowanie wolności i obrona niezależności od imperiów ościennych, dbałość o wartości społeczeństwa obywatelskiego, pielęgnowanie lokalnych tradycji językowych i kulturalnych, pracowitość i zapobiegliwość gospodarcza – to wszystko sumuje się w dziejach tych nadmorskich nizin tak dalekich geograficznie, a tak bliskich sobie duchowo. W Operze Bałtyckiej to duchowe pokrewieństwo kultywuje Bałtycki Teatr Tańca obierając sobie za wzór Nederlands Dans Theater w tym kształcie, jaki mu nadał wielki choreograf Jiří Kylián. Jego praca w naszym teatrze zaowocowała wysoką oceną BTT i zgodą na przekazanie nam kolejnych dwóch choreografii: Sarabande i Falling Angels w listopadzie 2014. Jednocześnie asystent Kyliána z NDT Patrick Delcroix zgodził się zrealizować z naszym zespołem swój spektakl Clash. Izadora Weiss pokaże we wspólnym z nim wieczorze dwie nowe choreografie Fun i Light inspirowane jej podziwem dla Holendrów i ich niezwykłej sztuki. W kolejnej premierze u boku mistrza Kyliána na początku listopada poświęci choreografowi swój spektakl zatytułowany Body Master.  Te pięć wymienionych spektakli pokażemy w premierze Niderlandy – projekt BTT złożonego z dwóch listopadowych wieczorów, do których nasz zespół będzie się przygotowywał przez cały 2014 rok. ”.

KALENDARIUM

ARCHIWUM WYSTAWIEŃ

godz. 19:00

Gdańsk: Opera Bałtycka, al. Zwycięstwa 15

powiązane

Ludzie

Zespoły

Organizacje

Festiwale

W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb.

Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym.

Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej.

Close