Kraków/BalletOFFFestival: Wieczór rezydencji Krakowskiego Centrum Choreograficznego – chor. Piotr Stanek, Katarzyna Kania, Dominika Wiak/Kim Sokolowski/Justyna Kalbarczyk

Zdjęcie: Kraków/BalletOFFFestival: Wieczór rezydencji Krakowskiego Centrum Choreograficznego – chor. Piotr Stanek, Katarzyna Kania, Dominika Wiak/Kim Sokolowski/Justyna Kalbarczyk

Where the dogs take us. Fot. Katarzyna Machniewicz

Wersja do druku

Udostępnij

Krakowskie Centrum Choreograficzne zaprasza na Wieczór rezydencji KCC, który odbędzie się w ramach BaletOFFFestivalu.

W programie: Plan ewakuacji (reżyseria: Piotr Stanek, choreografia: Piotr Stanek, Katarzyna Kania, Dominika Wiak); Nautilus (choreografia: Kim Sokolowski, wykonawcy: Zuzanna Kasprzyk, Daniela Komędera, Anna Kosiorowska, Katarzyna Sikora); Where the dogs take us (choreografia: Justyna Kalbarczyk, Viktor Braun, muzyka: Patryk Kraśniewski). Wszystkie pokazy wieczoru są premierami spektakli.

Plan ewakuacji

Spektakl Plan ewakuacji wprowadza widza w hermetyczną przestrzeń – metaforyczną izolatkę od świata. Dwie kobiety przepełnione frustracją, odnajdują w sobie siłę, by w radykalny sposób zmienić sytuację, w której się znalazły. Spektakl z dystansem porusza temat kobiecości, ukazując w krzywym zwierciadle ikonę „kobiety idealnej” oraz konsekwencji z nią związanych.

choreografia: Piotr Stanek, Katarzyna Kania, Dominika Wiak

wykonanie: Katarzyna Kania, Dominika Wiak

reżyseria świateł: Artur Oczkowski

producent: Nowohuckie Centrum Kultury – Krakowskie Centrum Choreograficzne

czas trwania: 35 minut

 

Piotr Stanek przez 6 lat występował w zespole Tańca Ludowego Złocienie pod okiem Pani Romany Kowalewicz. Był uczestnikiem siedmiu edycji Ogólnopolskich Warsztatów Tańca Współczesnego Na Bosaka w Połczynie Zdroju, które prowadzą m.in.: Witold Jurewicz, Jacek Owczarek, Leszek Bzdyl, Igor Podsiadło, Dawid Lorenc, Krzysztof Skolimowski. Od 2011 roku jest studentem Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie na Wydziale Teatru Tańca w Bytomiu. Kształci się pod okiem m.in.: Jacka Łumińskiego, Sylwii Hefczyńskiej-Lewandowskiej, Janusza Skubaczkowskiego, Ilony Trybuły. Uczestniczył w Ogólnopolskich Eliminacjach konkursu Eurowizji dla Młodych Tancerzy 2013, gdzie zdobył nagrodę publiczności. Tancerz w spektaklu Enclave 4/7 w choreografii Roberto Olivana, spektaklu produkcji Teatru Dada von Bzdülöw. Współtwórca i tancerz duetu Bad dancing – Good art, jak również spektaklu Zrabowali mi składaka, który stworzony był w ramach programu klubu Żak w Gdańsku: REZYDENCJA/PREMIERA 2014. Współtwórca spektaklu Samsara, który wygrał I Ogólnopolski Konkurs dla Młodych Choreografów na Połczyńskim Festiwalu Na bosaka, gdzie również zdobył nagrodę dla najlepszego tancerza. Jest współtwórcą i choreografem solo Why not pokazanej podczas finału konkursu Solo Dance Contest 2014 oraz festiwalu Deltebre Dansa 2015. Był odtwórcą głównej roli w spektaklu dyplomowym w reż. Jerzego Stuhra Ubu król, czyli Polacy oraz tancerzem w spektaklu Working title Ego, chor. Jens Van Daele. Tańczył i współtworzył choreografię w spektaklu Teatru Dada von Bzdülöw Intro. Był uczestnikiem dwóch edycji Międzynarodowego Festiwalu Deltebre Dansa pod dyrekcją Roberto Olivana.

Dominika Wiak jest studentką piątego roku Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu. Swoją edukację taneczną rozpoczęła od nauki Rock and Rolla Akrobatycznego, w tej właśnie dziedzinie w 2008 roku zdobyła Mistrzostwo Polski i drugie miejsce na Międzynarodowych Zawodach Klubów Partnerskich. Rok temu zakończyła pracę nad dyplomami: aktorskim w reż. Jerzego Stuhra oraz tanecznym: chor. Jensa van Daele’a. Jest tancerką w spektaklach m.in. Macieja Kuźmińskiego Room 40, który otrzymał nagrodę publiczności na Polskiej Platformie Tańca, Jacka Łumińskiego Kocham tylko i wyłącznie całym sercem nie-rozłącznie Magdalenę, Za mgłą oraz W drodze Sylwii Hefczyńskiej- Lewandowskiej. W ostatnich latach stworzyła własne projekty takie jak: Wyścig we współpracy z Dominikiem Więckiem (nagrodzony na festiwalu „3…2…1…TANIEC” oraz „Na Bosaka po trawie”), Zmruż oczy (wyróżniony na konkursie „Beksiński-interpretacje”) oraz inner place. Była uczestniczką wielu warsztatów, w tym w brała udział w projekcie badawczym Joy of discovering w prowincji Shanxi, w Chinach.

Katarzyna Kania – tancerka, choreografka. Edukację muzyczną, taneczną oraz aktorską poszerzała na międzynarodowych warsztatach teatralnych i tanecznych w Polsce i na świecie (m. in. Deltebre Dansa, Dada Hub, OWTW, Festiwal Dei Due Mondi). Jest absolwentką krakowskiego PWST, Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu. Od 2012 roku członek i współzałożycielka polsko-niemieckiej grupy teatralno-tanecznej little: interference, której spektakle były prezentowane na międzynarodowych festiwalach (Niemcy, Rosja, Węgry). Tańczy w spektaklach Jacka Łumińskiego: Święto wiosny…100 lat później (spektakl realizowany we współpracy z grupą Kwadrofonik oraz Lubelskim Teatrem Tańca) oraz Kocham tylko i wyłącznie całym sercem nie-rozłącznie Magdalenę. Kształciła się również w Tel Awiwie (Kibbutzim College of Education) i Bratysławie (VSMU, Bratislava). Była asystentką prof. Jerzego Stuhra oraz współautorką choreografii spektaklu dyplomowego na Wydziale Teatru Tańca w jego reżyserii – Ubu Król, czyli Polacy, za którą otrzymała nagrodę przyznaną przez Zarząd Fundacji Sceny im. St. Wyspiańskiego w Krakowie, asystentką belgijskiego choreografa Jensa Van Daele’a przy spektaklu Working title Ego. Obecnie pracuje z młodzieżą w Teatrze Muzycznym w Gdyni, jak również współpracuje z Wydziałem Teatru Tańca w Bytomiu w charakterze asystenta.

Nautilus

W spektaklu Nautilus obraz tonącego statku został użyty jako metafora doświadczenia prowadzącego do kompletnego wyczerpania. Jest to refleksja na temat walki i przetrwania. W trakcie procesu twórczego artyści rozważali, co dzieje się z człowiekiem, kiedy doświadcza katastrofy. Poszukiwali sytuacji ruchowych, które pozwalają odegrać stan „rozbitka” poprzez fizyczność i emocjonalność. Analizowali fizyczne reakcje ciała takie, jak bezdech, panika i utrata orientacji. Interesowało ich, co oznacza doświadczenie granic własnej wytrzymałości, co dzieje się, kiedy człowiekowi brakuje powietrza.

„Każdy człowiek zużywa w ciągu jednej godziny tlen zawarty w stu litrach powietrza; zatem w ciągu dwudziestu czterech godzin potrzeba mu tlenu z dwóch tysięcy czterystu litrów powietrza. W Nautilusie znajduje się milion pięćset tysięcy litrów powietrza, co podzielone przez dwa tysiące czterysta… wynosi sześćset dwadzieścia pięć. Powietrze Nautilusa mogłoby zatem wystarczyć przez dwadzieścia cztery godziny dla sześciuset dwudziestu pięciu ludzi.”

Jules Verne, 20 000 mil podmorskiej żeglugi, tł. Bolesław Kielski

choreografia: Kim Sokołowski

wykonawcy: Zuzanna Kasprzyk, Daniela Komędera, Anna Kosiorowska, Katarzyna Sikora

reżyseria świateł: Artur Oczkowski

producent: Nowohuckie Centrum Kultury – Krakowskie Centrum Choreograficzne

czas trwania: 25 minut

Kim Sokolowski ukończył Folkwang Hochschule w Essen, gdzie otrzymał dyplom tancerza w 2007 roku. Od 2007 roku był członkiem Folkwang Tanzstudio (FTS) pod kierownictwem Henrietty Horn i Piny Bausch, Rodolfo Leoni. Od 2009 jako freelancer współpracował między innymi z: Theater der Klaenge, Fatima Gomes, Chikako Kaido, Mark Sieczkarek, Ben J. Riepe. Jako performer pracował w ramach Ruhrtrienalle Essen 2012 oraz w Art Basel in 2014 w performance Jennifer Allora and Guillermo Calzadilla. Od 2015 roku Kim współpracuje z Anną Kosiorowską przy spektaklach Twarze Medei, Jos jedan vrt zemaljskih radosti. Od 2010 zaczął realizować własne pomysły choreograficzne we współpracy z Elena Kofina, Daura Hernandez Garcia i Anną Kosiorowską.

Anna Kosiorowska ukończyła Wydział Teatru Tańca w Bytomiu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie w 2013 roku. Jako choreografka zrealizowała spektakl Twarze Medei w Bytomskim Centrum Kultury ramach stypendium z Funduszu Promocji Twórczości ufundowane przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 2014 roku, w 2015 roku przez trzy miesiące współpracowała z Sarajewskim Teatrem Wojennym w realizacji projektu Sarajevo Mind Map, który zakończył się realizacją spektaklu Jos jedan vrt zemaljskih radosti / Jeszcze jeden ogród rozkoszy ziemskich. Jako performerka wzięła udział m. in. w rekonstrukcji performance Mariny Abramović i Joan Jonas w ramach Ruhrtriennale 2012 w Essen, spektaklu dyplomowym Swan Lake w choreografii Idana Cohena, spektaklu Macieja Beczka Ex Ego w Operze Kameralnej w Warszawie, od 2014 roku jako tancerka i choreografka współpracuje z Kimem Sokolowskim w realizacji autorskich projektów.

Where the dogs take us

When was the last time you did something for the first time?

like stepping into the new land;

 

feeling the joy and freedom,

no commitments

fear

aroused like a child

 

be ready

because you are here,

now

choreografia: Justyna Kalbarczyk, Viktor Braun

muzyka: Patryk Kraśniewski

reżyseria świateł: Artur Oczkowski

producent: Nowohuckie Centrum Kultury – Krakowskie Centrum Choreograficzne

czas trwania: 25 minut

Justyna Kalbarczyk jest tancerką związaną głównie ze sceną w Berlinie. Ukończyła studia z wyróżnieniem w Nothern School of Contemporary Dance w Leeds. W 2013r zdobyła 1 nagrodę i nagrodę publiczności podczas konkursu Das Beste Deutsche Tanz Solo w Lipsku za układ BIM BAM BUM w choreografii Bridie Gane. Justyna brała udział w festiwalach Lucky Trimmer#20 w Berlinie, Black Box Festival w Bułgarii. Jej autorskie solo How similar I am to your grandma zostało zaprezentowane podczas finału konkursu SoloDuo na Węgrzech. W Berlinie jest związana z The Unemployment Production i dyrektorem filmowym Alicją Hoppel oraz kolektywem One: Third, którego spektakl Fate of the Galaxies otrzymała nagrodę podczas 100 Grad Festival 2015 w Berlinie.

Viktor Braun rozpoczął swoją karierę taneczną ze street dance i Youth Dance Centre w Bremen. Ukończył studia w Contemporary Dance School w Hamburgu. Przez 2 lata pracował przy projekcie Hamburg Dance Kiosk z choreografką Filine Volkman. Od 3 lat interesuje się pracą Juliena Hamiltona, oraz jego nauką w dziedzinie improwizacji i kompozycji. Obecnie pracuje z Mayą Carroll nad nową produkcją Eyes on Mars, której premiera odbędzie się w listopadzie 2015 w Berlinie.

Patryk Kraśniewski – absolwent Akademii Muzycznej we Wrocławiu na wydziale jazzu. Laureat wielu międzynarodowych konkursów pianistycznych, m.in w Paryżu (nagroda specjalna) Neapol (III miejsce) czy tez wyróżnienie na konkursie jazzowym w Bukareszcie. Od 5 lat związany z zespołem Vavamuffin z którym koncertuje po całym świecie. W tym roku wydał debiutancki album jazzowy less is bless w ramach wygranej na konkursie organizowanym przez Instytut Muzyki i Tańca.

bilet obejmujący wszystkie spektakle tego wieczoru: 15 zł, 10 zł członkowie regularnych grup przy KCC

Więcej

KALENDARIUM

ARCHIWUM WYSTAWIEŃ

premiera •

godz. 18:00

Kraków: Nowohuckie Centrum Kultury, al. Jana Pawła II 232

powiązane

Ludzie

Zespoły

Organizacje

Festiwale

W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb.

Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym.

Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej.

Close