Kraków/Festiwal SPACEr: Bednarz, Jóźwicka, Kostrzewa „Projekt: Trzy siostry” i Knapik „Jak Wam się podobam?” – wersja 2012

Projekt: Trzy siostry

Olga, Masza i Irina, trzy siostry Prozorov, żyją wraz z bratem Andrzejem Sergiejewiczem od jedenastu lat w większym mieście garnizonowym na wschodzie Rosji. Przed owymi laty opuścili swoja rodziną Moskwę z ojcem, który objął tu dowództwo brygady(…). Masza od siedemnastego roku życia trwa w nieszczęśliwym małżeństwie. Olga, od kiedy pracuje w gimnazjum, czuje, jak z każdym dniem kropla po kropli uchodzą z niej siły. A Irina, rzuciła się w wir pracy, aby wyzbyć się uczucia smutku i niezadowolenia. Pobyt na prowincji stracił swój sens, wspomnienie o czasach Moskiewskich coraz to wypływa spod nudy codzienności i wznosi się w jeden rozpaczliwy okrzyk: „Do Moskwy!”.

Inspiracją do stworzenia spektaklu „Projekt: 3 Siostry” był dramat A. Czechowa Trzy siostry. Każda z aktorek reprezentuje odmienny typ kobiecości, co stało się podstawą do poszukiwania i różnicowania materiału ruchowego, za którego podstawę służy gest emocjonalny, zróżnicowany pod względem dynamiki i jakości. Ideą spektaklu jest próba integracji słowa mówionego i ruchu oraz chęć zinterpretowania oraz przełożenia na język tańca tekstu dramatycznego. Dużym wyzwaniem stała się praca nad tekstem klasycznym i próba „ucieleśnienia” atmosfery teatru Czechowowskiego.
Spektakl powstał jako autorski projekt w ramach działalności Koła Naukowego na Wydziale Teatru Tańca w Bytomiu PWST w Krakowie. Początkowy koncept obejmował dwuminutową etiudę ruchową. Obecnie stanowi spójną fabularnie historią dramatu, jak również luźną kompozycją elementów, układających się w barwną i często zaskakującą plejadę postępujących po sobie wydarzeń. Nie brakuje tu dobrze zastosowanego humoru, jak również dramatyzmu i głębi Czechowowskiego języka.

choreografia i wykonanie: Agnieszka Bednarz, Paulina Jóźwicka, Kasia Kostrzewa
muzyka: collage

Jak Wam się podobam? – wersja 2012

Siedzę, idę, bo lubię biegać. Pochodzenie niewiadome. Staję na rękach, patrzę, dotykam. Poruszam nogami, plecami, łokciami. Zaplatam, rzucam, przenoszę, wychodzę. Spojrzenia pogodne, uśmiechy słoneczne, ubrania czyste. Niczego nie czuję poza własnym ciałem. Czasami niedźwiedź, samochód, sukienka. Dominika. Chwilowo tej osoby nie ma.
Solo powstało w ramach Solo Projekt 2007 – programu rezydencyjnego Art Stations Foundation
Premiera: 19 maja 2007, Stary Browar w Poznaniu.

pomysł, choreografia, wykonanie: Dominika Knapik
reżyseria: Wojtek Klimczyk
muzyka: collage