Kraków/„Rollercoaster. Kolekcjonerzy wrażeń”: Dominik Więcek i adepci Krakowskiego Teatru Tańca, „Ucieleśnienie języka” – pokaz powarsztatowy

Dominik Więcek wspólnie z tancerzami poszuka sposobów ucieleśniania języka. Kilkudniowa praca warsztatowa zakończy się pokazem z aktywnym udziałem publiczności.

W projekcie relacja pomiędzy językiem a ciałem rozważana będzie z wielu perspektyw. W odniesieniu do tradycji teatru tańca postawione zostanie pytanie, czym właściwie jest język ruchowy. Warsztat skupi się na niemieckim Tanzthater. Pina Baush, mimo iż nigdy nie stworzyła techniki ruchu, to nawet korzystając z ciał, kreatywności i sposobu poruszania się tancerzy, z którymi pracowała, stworzyła unikatowy i rozpoznawalny kod ruchu. Utożsamiane z choreografką wykorzystanie gestu czy sekwencje ruchowe, będące odzwierciedleniem emocjonalnego monologu wewnętrznego, będą poddane analizie.

W projekcie, wychodząc od doświadczenia procesu pracy nad spektaklem Café Müller, podczas którego choreograf i tancerz Dominik Więcek wraz z dr hab. Joanną Pędzisz z Katedry Lingwistyki Stosowanej UMCS w Lublinie przygotowali warsztat nauki fonetyki języka niemieckiego z perspektywy ciała, rozważane będą umiejętności fonetyczne uczestników. W projekcie sprawdzane będzie to, jak posłużyć się obcym językiem, by wygenerować materiał choreograficzny oraz jak sprawić, by ciało stało się naturalnym wsparciem w procesie edukacji, wykorzystując narzędzia i praktyki choreograficzne.

Dodatkowo w trakcie projektu ciało traktowane będzie również jak instrument i narzędzie, które może posłużyć do generowania dźwięku.

Projekt zakończy się pokazem w dniu 20 września o godzinie 18.30 (Sala Teatralna Cricoteki).

Dominik Więcek – tancerz, choreograf, performer, fotograf mody i stylista. Artysta, którego prace przepełnione są humorem, lekkością i żartobliwością. Jako choreograf i performer dekonstruuje historię tańca, normy i tradycje teatralne. Próbuje budować mosty pomiędzy wątkami biograficznymi i doświadczeniami publiczności. Wierzy w spektakle, w których szczerość może być usytuowana gdzieś pomiędzy prywatnością a skrajną, teatralną formalnością. W swoich występach bawi się gatunkami teatralnymi, eksperymentuje z własnym wizerunkiem i kwestionuje normy społeczne.
Absolwent PWST w Krakowie, Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu, stypendysta Folkwang Universität der Kunste w Essen. Współpracował m.in. z Jackiem Łumińskim, Jerzym Stuhrem, Giorgią Maddammą, Idanem Cohenem, Jeansem van Daelem, Sylwią Hefczyńską-Lewandowską, Erykiem Makohonem, Tomaszem Wygodą, Mariuszem Trelińskim, Dominiką Knapik i niemiecka grupą Bodytalk. W latach 2016-2019 tancerz-artysta Polskiego Teatru Tańca w Poznaniu, gdzie wstąpił m.in. w spektaklach Tomasza Bazana, Aleksandry Dziurosz, Iwony Pasińskiej, Jacka Przybyłowicz, Ewy Wycichowskiej, Kayi Kołodziejczyk i Tomasza Rodowicza.
Współtworzył spektakl Musica Posthumana. Jest autorem choreografii w spektaklu Ach, jakże godnie żyli w reżyserii Marcina Libera. Razem z Maciejem Kuźmińskim stworzył wielokrotnie nagrodzone w Europie solo Dominique. Wspólnie z Dominiką Wiak, Danielą Komęderą-Miśkiewicz oraz Moniką Witowską stworzył nagradzany spektakl Sticky Fingers Club. Wraz z Michałem Przybyłą, stworzył nagradzany spektakl Bromance. Jego ostania solowa praca Café Müller została wyselekcjonowana do sieci Aerowaves #twenty23.

„Rollercoaster. Kolekcjonerzy wrażeń” to program prezentacji tańca współczesnego, realizowany od 2018 roku. Spektakle wybrane przez kuratorów – Pawła Łyskawę i Eryka Makohona – z założenia odmienne pod względem estetyki i formy, konsekwentnie wpisują się w hasła porządkujące program kolejnych edycji.

Motywem przewodnim w 2023 roku będą „Translacje”, rozumiane jako forma dialogu tańca i choreografii z innymi sztukami. Przez kolejne miesiące będzie można przyglądać się  spektaklom, w których ruch staje się translacją muzyki czy literatury.

Hasło tegorocznego „Rollercoastera” nawiązuje pośrednio do interdyscyplinarności sztuki Kantora. Mówi się, że Tadeusz Kantor, podobnie jak Oskar Schlemmer, patrzył na teatr oczami malarza, próbując podporządkować aktora plastyce scenicznych kompozycji, a jego wielowątkowa twórczość nie powinna być wpisywana w twardo rozróżniane ramy tradycyjnego podziału sztuk.

Wydarzenia odbywające się w ramach tegorocznej edycji „Rollercoastera” dostarczą okazji, by nieco bliżej przyjrzeć się relacjom choreografii z innymi formami ekspresji. Zaprezentowane zostaną spektakle dialogujące, poszukujące nowych jakości płynących z przepisywania jednego tekstu kultury na inny, żonglujące narzędziami twórczymi, upłynniające granice poszczególnych dziedzin sztuki. W programie przewidziano również spektakle, w których choreografem staje się literatura (Drganie Jednej Struny), muzyka (III Symfonia), przestrzeń i światło (de light), nowoczesne technologie filmowe czy nauka. Tegoroczne hasło będzie także okazją do przyjrzenia się konwencjom w sztuce. Niektóre z nich pozwolą odkryć potencjał choreograficzny w języku migowym (Translacje). Widzowie będą mieć sposobność sprawdzenia, czy wiersz może stać się strukturą improwizacji ruchowej (Poczucie kawałkowości) oraz czy słowo jest tak samo pojemne jak ruch, dźwięk, obraz (One on One – David on Bartosz)?
W ramach działań warsztatowych, towarzyszących programowi, będzie można także spróbować ucieleśnić język (warsztaty z Dominikiem Więckiem), zapisać ruch (warsztaty notacji tańca z Hanną Raszewską – Kursa i Zuzanną Kupidurą z Warszawskiej Pracowni Kinetograficznej), opisać to, co wydaje się być nieuchwytne (warsztaty dla choreografek i choreografów z budowania opisów spektakli tanecznych z Joanną Pędzisz).

Pandemia zwiększyła zainteresowanie choreografii technikami filmowymi. Taniec coraz częściej tłumaczony jest na język ruchomego obrazu. „Translacje” jako motyw „Rollercoastera” skierują zainteresowanie widzów także w stronę relacji filmu i choreografii. Prezentacja filmów oraz spotkanie z ich twórczyniami i twórcami (Toporzeł, Falling Free, Manhattan Interactive Movie) zbudują jeden z „Rollercoasterowych” wieczorów.

Każdemu z pokazywanych spektakli towarzyszyć będzie rozmowa z twórczyniami i twórcami, którą poprowadzi Alicja Müller. Program zostanie poszerzony o wykład dr Anny R. Burzyńskiej pt. Nauka w roli choreografa i dr Mateusza Chaberskiego, zatytułowany Tańczące agensy, znikające ślimaki i obcy w stanie nieważkości. O ruchu w asamblażach ludzi i technologii.

Kuratorzy projektu Rollercoaster. Kolekcjonerzy wrażeń: Paweł Łyskawa, Eryk Makohon
Organizatorzy: Cricoteka, Krakowski Teatr Tańca
Zespół realizujący projekt: Mariusz Gąsior, Maciej Jagoda, Józef Legierski, Magdalena Link-Lenczowska, Zofia Mikołajska, Aldona Mikulska, Andrea Nikolov, Agnieszka Oprządek, Maria Pieniążek, Anna Rejowska, Aleksandra Treder, Natalia Zarzecka, Izabela Zawadzka
Identyfikacja graficzna: Wojciech Kołek
Patroni medialni: Didaskalia, Gazeta Wyborcza, Notes na 6 tygodni, Radio Kraków
Wsparcie medialne: taniecPOLSKA.pl

Program dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego – w ramach programu „Taniec”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.
Projekt współfinansowany ze środków Miasta Krakowa. (www.krakow.pl)

Więcej: link