Kraków/„Rollercoaster. Kolekcjonerzy wrażeń”: pokaz filmów „Toporzeł”, „Falling Free”, „Manhattan Interactive Movie”

Toporzeł 

Przepiękne górskie krajobrazy, z których wyrastają postaci tancerzy, skały, krzewy, surowość przyrody i jej siła, wszystko przeplata się ze sobą, podkreślając tym samym silne więzy miedzy naturą a człowiekiem. Tak wyglądał plan zdjęciowy najnowszego filmowego przedsięwzięcia Polskiego Teatru Tańca Toporzeł. Inspiracją do projektu były rzeźby Stanisława Szukalskiego. W pracach tego — wywołującego silne emocje — artysty, pojawia się motyw ciała, widać napięcie mięśni, ruch, gest i ekspresję. Rzeźba powstaje z natury, której częścią jest człowiek — taki był interpretacyjny kod przedsięwzięcia. Projekt Toporzeł nie mógł powstać nigdzie indziej, jak w Górach Izerskich, na terenie kopalni kwarcu „Stanisław” w Szklarskiej Porębie. Karkonosze i Izery kryją w sobie tajemnice, są miejscem, gdzie magia miesza się z rzeczywistością, gdzie wciąż żyje historia legendarnego Ducha Gór. Film i towarzyszący mu album są kolejnymi elementami budującymi opowieść o Polskim Teatrze Tańca.

Realizatorzy:

Scenariusz i reżyseria: Iwona Pasińska
Muzyka: Henryk Mikołaj Górecki
Zdjęcia: Marek Grabowski
Zdjęcia orła: Piotr Kwiatkowski
Montaż: Edyta Pietrowska
Kostiumy: Andrzej Grabowski
Asystentka kostiumografa:  Adriana Cygankiewicz
Zgranie dźwięku: Aleksandra Konik
Wybór lokalizacji: Andrzej Grabowski
Grip: Stern Pictures Sterzyński sp. j. Artur Schubert Marcin Drobniuch
Korekcja barwna i postprodukcja: Mirosław Felix Mamczur
Kierownik planu: Robert Chodyła

Wystąpili i współtworzyli artyści-tancerze Polskiego Teatru Tańca: Kacper Bożek, Jerzy Kaźmierczak, Zbigniew Kocięba, Dominik Kupka, Paweł Malicki, Michał Przybyła, Adrian Radwański

Zabezpieczenie planu: Grupa Karkonoska GOPR
Kierownictwo produkcji: Małgorzata Andrzejewska
Produkcja: Polski Teatr Tańca. Instytucja Kultury Samorządu Województwa Wielkopolskiego 2019

Zdjęcia powstały na terenie Kopalni Kwarcu „Stanisław” – własności Zakładu Wielobranżowego HEDAR Henryk Łożyński z siedzibą w Łaziskach Górnych, ul. Hutnicza 3.

W filmie wykorzystano utwór Symfonia nr 4, Tansman Episodes, Mikołaja Henryka Góreckiego za zgodą Boosey  Hawkes Music Publishers Limited | Appears courtesy of Boosey  Hawkes Music Publishers Limited.

Falling Free

Falling Free powstał z potrzeby opowiedzenia o przestrzeni, wolności i ruchu. O pięknie bycia w wodzie i bycia wodą. Zdjęcia kręcone były w Deepspot – najgłębszym basenie w Europie. Bohaterką filmu jest Natalia Wilk, badaczka ruchu, tancerka, freediverka.

Natalia Wilk – Polka, na co dzień mieszkająca w Niemczech. Tancerka (podwodna), badaczka, instruktorka freedivingu. Po wielu latach pracy w dziedzinie tańca współczesnego, koncentruje swoją pracę głównie na ruchu podwodnym. Tworzy krótkie filmy i prowadzi warsztaty z tańca podwodnego i kontakt improwizacji w wodzie

Jakub Wittchen – fotografuje od 2004 roku, specjalizuje się w fotografii wizerunkowej. Wykonuje portrety ludzi biznesu, kultury, sportowców i artystów. Podczas sesji interesuje go nie tylko wygląd człowieka, ale też jego emocje i wrażliwość. Rozmawia z klientami i uważnie słucha. Buduje nić porozumienia i ośmiela do pokazania siebie.
Przygodę z robieniem zdjęć rozpoczynał, obserwując tancerzy podczas prób. Do dzisiaj chętnie sprawdza możliwości uchwycenia ruchu na fotografii – od niedawna także pod wodą. We współpracy z tancerką i choreografką Natalią Wilk, stworzył podwodne wideo Falling Free, w którym pokazuje przestrzeń, wolność i piękno ruchu pod wodą. Twórca długofalowego projektu portretowego Człowiek tańca, w ramach którego co kilka lat fotografuje polskich tancerzy w wybranych przez nich okolicznościach. Autor zdjęć do książek Pokolenie Solo. Choreografowie w rozmowach z Anną Królicą, 20-lecie – Teatr Polski po 1989 pod redakcją Doroty Jarząbek, Marcina Kościelniaka, Grzegorza Niziołka, My, Taniec. Antologia polskiej krytyki tańca po 1989 roku Jadwigi Majewskiej, Między ziemią a niebem. Teatr Biuro Podróży. Jego zdjęcia ukazywały się w „Didaskaliach”, „Teatrze” i innych czasopismach.

Więcej: www.jakubwittchen.com

Realizatorzy:

Produkcja, reżyseria, kamera: Jakub Wittchen
Taniec: Natalia Wilk dance’N’depth
Postprodukcja: Agata Nawrocka
Korekcja barwna: Tomasz Frąszczak
Bezpieczeństwo: Agata Wittchen-Barełkowska
Muzyka: No Way Back by Sid AcharyaIn
Współpraca: DEEPSPOT

Manhattan Interactive Movie

Jeśli widzisz dużą jasność, jest niewielka szansa, że słońce eksplodowało, ale wtedy nie musisz się już martwić – masz kilka minut, zanim świat zostanie otoczony ciemnością, a zima będzie wieczna. Tyle czasu zajmuje dotarcie światła słonecznego do Ziemi. Jeśli po tym czasie nadal świeci słońce, prawdopodobnie masz do czynienia z bombą atomową. Projekt jest kontynuacją i rozwinięciem pracy nad spektaklem Manhattan, w którym artystki i artyści podjęli temat apokalipsy i autodestrukcji.

Realizatorzy:

Scenariusz i koncept: Daniela Komędera-Miśkiewicz, Dominika Wiak
Zdjęcia, montaż oraz konsultacja artystyczna: Paweł Szymkowiak
Muzyka: Aleksander Wnuk, Michał Lazar
Występują Daniela Komędera-Miśkiewicz oraz Dominika Wiak

Projekt jest częścią programu artystycznego Międzynarodowego Sympozjum „Laboratory of dance/Dance as a Vantage Point”, współorganizowanego przez Uniwersytet Łódzki, Narodowy Instytut Muzyki i Tańca oraz Avant Project.
Kurator: Tomasz Ciesielski

„Rollercoaster. Kolekcjonerzy wrażeń” to program prezentacji tańca współczesnego, realizowany od 2018 roku. Spektakle wybrane przez kuratorów – Pawła Łyskawę i Eryka Makohona – z założenia odmienne pod względem estetyki i formy, konsekwentnie wpisują się w hasła porządkujące program kolejnych edycji.

Motywem przewodnim w 2023 roku będą „Translacje”, rozumiane jako forma dialogu tańca i choreografii z innymi sztukami. Przez kolejne miesiące będzie można przyglądać się  spektaklom, w których ruch staje się translacją muzyki czy literatury.

Hasło tegorocznego „Rollercoastera” nawiązuje pośrednio do interdyscyplinarności sztuki Kantora. Mówi się, że Tadeusz Kantor, podobnie jak Oskar Schlemmer, patrzył na teatr oczami malarza, próbując podporządkować aktora plastyce scenicznych kompozycji, a jego wielowątkowa twórczość nie powinna być wpisywana w twardo rozróżniane ramy tradycyjnego podziału sztuk.

Wydarzenia odbywające się w ramach tegorocznej edycji „Rollercoastera” dostarczą okazji, by nieco bliżej przyjrzeć się relacjom choreografii z innymi formami ekspresji. Zaprezentowane zostaną spektakle dialogujące, poszukujące nowych jakości płynących z przepisywania jednego tekstu kultury na inny, żonglujące narzędziami twórczymi, upłynniające granice poszczególnych dziedzin sztuki. W programie przewidziano również spektakle, w których choreografem staje się literatura (Drganie Jednej Struny), muzyka (III Symfonia), przestrzeń i światło (de light), nowoczesne technologie filmowe czy nauka. Tegoroczne hasło będzie także okazją do przyjrzenia się konwencjom w sztuce. Niektóre z nich pozwolą odkryć potencjał choreograficzny w języku migowym (Translacje). Widzowie będą mieć sposobność sprawdzenia, czy wiersz może stać się strukturą improwizacji ruchowej (Poczucie kawałkowości) oraz czy słowo jest tak samo pojemne jak ruch, dźwięk, obraz (One on One – David on Bartosz)?
W ramach działań warsztatowych, towarzyszących programowi, będzie można także spróbować ucieleśnić język (warsztaty z Dominikiem Więckiem), zapisać ruch (warsztaty notacji tańca z Hanną Raszewską – Kursa i Zuzanną Kupidurą z Warszawskiej Pracowni Kinetograficznej), opisać to, co wydaje się być nieuchwytne (warsztaty dla choreografek i choreografów z budowania opisów spektakli tanecznych z Joanną Pędzisz).

Pandemia zwiększyła zainteresowanie choreografii technikami filmowymi. Taniec coraz częściej tłumaczony jest na język ruchomego obrazu. „Translacje” jako motyw „Rollercoastera” skierują zainteresowanie widzów także w stronę relacji filmu i choreografii. Prezentacja filmów oraz spotkanie z ich twórczyniami i twórcami (Toporzeł, Falling Free, Manhattan Interactive Movie) zbudują jeden z „Rollercoasterowych” wieczorów.

Każdemu z pokazywanych spektakli towarzyszyć będzie rozmowa z twórczyniami i twórcami, którą poprowadzi Alicja Müller. Program zostanie poszerzony o wykład dr Anny R. Burzyńskiej pt. Nauka w roli choreografa i dr Mateusza Chaberskiego, zatytułowany Tańczące agensy, znikające ślimaki i obcy w stanie nieważkości. O ruchu w asamblażach ludzi i technologii.

Kuratorzy projektu Rollercoaster. Kolekcjonerzy wrażeń: Paweł Łyskawa, Eryk Makohon
Organizatorzy: Cricoteka, Krakowski Teatr Tańca
Zespół realizujący projekt: Mariusz Gąsior, Maciej Jagoda, Józef Legierski, Magdalena Link-Lenczowska, Zofia Mikołajska, Aldona Mikulska, Andrea Nikolov, Agnieszka Oprządek, Maria Pieniążek, Anna Rejowska, Aleksandra Treder, Natalia Zarzecka, Izabela Zawadzka
Identyfikacja graficzna: Wojciech Kołek
Patroni medialni: Didaskalia, Gazeta Wyborcza, Notes na 6 tygodni, Radio Kraków
Wsparcie medialne: taniecPOLSKA.pl

Program dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego – w ramach programu „Taniec”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.
Projekt współfinansowany ze środków Miasta Krakowa. (www.krakow.pl)

Więcej: link