Kraków/„Rollercoaster. Kolekcjonerzy wrażeń”: Warsztaty kinetografii – podstawy notacji i analizy ruchu

Kinetografia to jedna z najważniejszych notacji ruchu i tańca, zapoczątkowana przez Rudolfa Labana w 1928 roku. Uniwersalność kinetografii, opierającej się nie na konkretnej technice tańca, a na możliwościach ciała, to jeden z głównych atutów tego systemu. Dzięki niemu możemy utrwalić lub odtworzyć zarówno ruch codzienny czy sportowy, jak i wieloelementowe dzieło choreograficzne. Notacja to także niezwykle przydatne narzędzie stosowane w badaniach z zakresu choreologii. Podczas praktykowania zapisu czy czytania kinetogramów jednocześnie analizowany jest ruch, nazywane są jego składowe, wyodrębniane struktury, co pozwala dużo lepiej zrozumieć dany gest, choreografię czy taniec.

Osoby uczestniczące w warsztatach zapoznają się z podstawami kinetografii. Części teoretyczne warsztatu pozwolą przybliżyć zasady i ortografię systemu, a części praktyczne – od razu wypróbować je na własnym ciele. Uczestnicy warsztatu będą analizować, czytać, notować, poruszać się, eksplorować.

Warsztat skierowany jest zarówno do osób profesjonalnie zajmujących się tańcem, które chcą zdobyć praktykę w zapisywaniu, jak i do osób niezwiązanych ze środowiskiem tańca, ale zainteresowanych teorią i analizą ruchu.

„Rollercoaster. Kolekcjonerzy wrażeń” to program prezentacji tańca współczesnego, realizowany od 2018 roku. Spektakle wybrane przez kuratorów – Pawła Łyskawę i Eryka Makohona – z założenia odmienne pod względem estetyki i formy, konsekwentnie wpisują się w hasła porządkujące program kolejnych edycji.

Motywem przewodnim w 2023 roku będą „Translacje”, rozumiane jako forma dialogu tańca i choreografii z innymi sztukami. Przez kolejne miesiące będzie można przyglądać się  spektaklom, w których ruch staje się translacją muzyki czy literatury.

Hasło tegorocznego „Rollercoastera” nawiązuje pośrednio do interdyscyplinarności sztuki Kantora. Mówi się, że Tadeusz Kantor, podobnie jak Oskar Schlemmer, patrzył na teatr oczami malarza, próbując podporządkować aktora plastyce scenicznych kompozycji, a jego wielowątkowa twórczość nie powinna być wpisywana w twardo rozróżniane ramy tradycyjnego podziału sztuk.

Wydarzenia odbywające się w ramach tegorocznej edycji „Rollercoastera” dostarczą okazji, by nieco bliżej przyjrzeć się relacjom choreografii z innymi formami ekspresji. Zaprezentowane zostaną spektakle dialogujące, poszukujące nowych jakości płynących z przepisywania jednego tekstu kultury na inny, żonglujące narzędziami twórczymi, upłynniające granice poszczególnych dziedzin sztuki. W programie przewidziano również spektakle, w których choreografem staje się literatura (Drganie Jednej Struny), muzyka (III Symfonia), przestrzeń i światło (de light), nowoczesne technologie filmowe czy nauka. Tegoroczne hasło będzie także okazją do przyjrzenia się konwencjom w sztuce. Niektóre z nich pozwolą odkryć potencjał choreograficzny w języku migowym (Translacje). Widzowie będą mieć sposobność sprawdzenia, czy wiersz może stać się strukturą improwizacji ruchowej (Poczucie kawałkowości) oraz czy słowo jest tak samo pojemne jak ruch, dźwięk, obraz (One on One – David on Bartosz)?
W ramach działań warsztatowych, towarzyszących programowi, będzie można także spróbować ucieleśnić język (warsztaty z Dominikiem Więckiem), zapisać ruch (warsztaty notacji tańca z Hanną Raszewską – Kursa i Zuzanną Kupidurą z Warszawskiej Pracowni Kinetograficznej), opisać to, co wydaje się być nieuchwytne (warsztaty dla choreografek i choreografów z budowania opisów spektakli tanecznych z Joanną Pędzisz).

Pandemia zwiększyła zainteresowanie choreografii technikami filmowymi. Taniec coraz częściej tłumaczony jest na język ruchomego obrazu. „Translacje” jako motyw „Rollercoastera” skierują zainteresowanie widzów także w stronę relacji filmu i choreografii. Prezentacja filmów oraz spotkanie z ich twórczyniami i twórcami (Toporzeł, Falling Free, Manhattan Interactive Movie) zbudują jeden z „Rollercoasterowych” wieczorów.

Każdemu z pokazywanych spektakli towarzyszyć będzie rozmowa z twórczyniami i twórcami, którą poprowadzi Alicja Müller. Program zostanie poszerzony o wykład dr Anny R. Burzyńskiej pt. Nauka w roli choreografa i dr Mateusza Chaberskiego, zatytułowany Tańczące agensy, znikające ślimaki i obcy w stanie nieważkości. O ruchu w asamblażach ludzi i technologii.

Kuratorzy projektu Rollercoaster. Kolekcjonerzy wrażeń: Paweł Łyskawa, Eryk Makohon
Organizatorzy: Cricoteka, Krakowski Teatr Tańca
Zespół realizujący projekt: Mariusz Gąsior, Maciej Jagoda, Józef Legierski, Magdalena Link-Lenczowska, Zofia Mikołajska, Aldona Mikulska, Andrea Nikolov, Agnieszka Oprządek, Maria Pieniążek, Anna Rejowska, Aleksandra Treder, Natalia Zarzecka, Izabela Zawadzka
Identyfikacja graficzna: Wojciech Kołek
Patroni medialni: Didaskalia, Gazeta Wyborcza, Notes na 6 tygodni, Radio Kraków
Wsparcie medialne: taniecPOLSKA.pl

Program dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego – w ramach programu „Taniec”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.
Projekt współfinansowany ze środków Miasta Krakowa. (www.krakow.pl)

Więcej: link