Kraków/Ulica 26 Street Art: Teatr Tańca DF (Kraków) & Les Filles Föllen (Hiszpania/Barcelona) „everybodyskin”

everybodyskin to debiutancki spektakl Barbary Wysoczańskiej, którego premiera odbyła się podczas ULICY 25 STREET ART (2012).
W 2013 roku, z myślą o festiwalu ULICA 26 i przy wsparciu jego organizatora – Teatru KTO, artystki z Polski i Hiszpanii wznawiają współpracę i przygotowują premierę nowej wersji spektaklu. Rozbudowana zostanie scenografia, przygotowane nowe projekcje multimedialne, a do udziału w spektaklu zostaną zaproszone dwie kolejne polskie tancerki, powiększając obsadę do 6 osób. Inspiracją do powstania spektaklu była… skóra – jej wielowymiarowość i metaforyczność.

Skóra to największy organ ludzkiego ciała; zdjęta i rozłożona zajęłaby powierzchnię niemal dwóch metrów kwadratowych; waży od dziesięciu do piętnastu kilogramów. Determinuje życie jednostki od dnia narodzin. Ta determinacja bardzo często powoduje chęć zmiany własnej skóry, pozostając w sprzeczności z osobistymi przekonaniami i pragnieniami lub wręcz odwrotnie – rodzi potrzebę gloryfikacji w przypadku pełnej akceptacji jej wyglądu. Zdarza się, że skóra kogoś innego wydaje się być o wiele lepszą powłoką cielesną od tej posiadanej. Wówczas próbuje być odrzucana niczym ramy ustanowionego systemu. Prowadzi to do poczucia wyobcowania i braku zrozumienia u innych. Mechanizmy te przywodzą na myśl zagadnienia terytorialne. Człowiek zaczyna żyć w granicach skóry wraz z dniem narodzin, tak jak zaczyna żyć w granicach kraju lub kręgu kulturowego, w którym się rodzi. Procesy: asymilacji bądź odrzucenia – są następstwem przekonań, kwestii podejmowanych decyzji i osobistych wyborów. Taka sama, a jednak różna, łącząca ludzi w podobnych doświadczeniach, ale w każdym przypadku dostarczająca indywidualnych odczuć, umożliwiająca kontakt z otoczeniem, ale niejednokrotnie utrudniająca wyrażenie przeświadczeń, obnażająca nasze wnętrze, ale i często będąca doskonałym kamuflażem – skóra nas wszystkich i każdego z osobna.

Realizacja:

pomysł i reżyseria: Barbara Wysoczańska

choreografia: Margherita Bergamo, Tuixén Benet (Les Filles Follen), Magdalena Śmigasiewicz, Barbara Wysoczańska (Teatr Tańca DF)

scenografia: Joanna Jaśko-Sroka

wykonanie scenografii: Pracownia Ślusarska Robert Calikowski

kostiumy: Karolina Mika

muzyka – kompozycja i realizacja nagrań: Tomek Grochot

projekcje video: Łukasz Furman, Artur Lis (NoArt), Kuba Garścia

oprawa graficzna: Magdalena Konik

współpraca artystyczna: Katarzyna Skawińska, Alicja Paleta

koordynacja projektu: Barbara Wysoczańska

występują: Margherita Bergamo, Beatriz Macias, Anna Majerczyk, Małgorzata Ogórek, Magdalena Śmigasiewicz, Barbara Wysoczańska

Spektakl powstał przy wsparciu poniższych instytucji: Instytut Ramon Llull, Stowarzyszenie Teatr Tańca DF, Teatr KTO

premiera nowej wersji 2013 (podczas ULICY 26)
czas trwania około 40 minut

Wstęp wolny.

Teatr Tańca DF & Les Filles Föllen to polsko-hiszpański uliczny teatr tańca stworzony z inicjatywy Barbary Wysoczyńskiej, tancerki Teatru Tańca DF w Krakowie oraz Margherity Meneghini Bergamo, tancerki i choreografa z Barcelony, współzałożycielki grupy Less Filles Föllen. Głównym celem współpracy jest wymiana doświadczeń artystycznych, a w szczególności tanecznych pomiędzy krajami pochodzenia uczestniczek wydarzenia oraz ukazanie tańca jako uniwersalnego medium przekazu międzykulturowego.

Barbara Wysoczańska (Kraków) jest tancerką i managerem w dziedzinie organizacji imprez, marketingu i kultury. Jest związana z Teatrem Tańca DF Katarzyny Skawińskiej od 2003 roku (Teatr aktywnie działa w Krakowie od 1990 roku, łącząc doświadczenie tańca współczesnego z teatrem ruchu). Pełni również funkcję wiceprezesa Stowarzyszenia Teatru Tańca DF i koordynatora jego projektów artystycznych. W latach 2008–2012 współpracowała również z Teatrem KTO jako aktorka, biorąc udział w akcjach artystycznych i spektaklach ulicznych (Quixotage, Ślepcy) prezentowanych na licznych festiwalach teatralnych w Polsce i na świecie.

Margherita Berghamo Meneghini (Barcelona) jest tancerką i managerem kultury. Swoją pracę choreografa łączy z zarządzaniem i z działalnością pedagogiczną. Jej edukacja taneczna jest składową trzech dyscyplin: gimnastyki artystycznej, tańca klasycznego oraz tańca współczesnego. Projekt taneczny o nazwie Les Filles Föllen zainicjowała wraz z Tuixen Benet na początku 2008 roku. Jego celem jest przekazywanie widzowi zarówno fizyczności jak i emocji wyrażonej tańcem, a odejście od tradycyjnej formy scenicznej pozwala dotrzeć do szerszej publiczności, zwłaszcza tej, która nie ma w zwyczaju oglądania spektakli tanecznych.

Więcej o Les Filles Föllen