
Fot. Jakub Wittchen.
Fot. Jakub Wittchen.
Solo zrealizowane w ramach programu Solo Projekt w Starym Browarze w Poznaniu (Art Stations Foundation, 2010). Kiedy po 10 latach stanąłem ponownie na nogach, znajomi z dzieciństwa przestali poznawać mnie na ulicy. Dziwnie chodzi się znowu – jest wyżej i prościej. Od kiedy wstałem, wyraźniej widzę, jak trudno mi poruszać się w niedostosowanym świecie, w którym inność wciąż postrzegana jest jak różnica a nie różnorodność. Gdy tańczę, zapomnij, że nie czuję nóg od połowy ud do czubków palców.
Dziękuję Mamie, Iwonie Olszowskiej i Joannie Leśnierowskiej.
(Rafał Urbacki)
Jest to opowieść o problemach pojęcia katolickiego miłosierdzia i przedstawianiu niepełnosprawności w naszej kulturze. Mocna wypowiedź choreografa duetu Strzępka/Demirskiprzekracza tabu styku religii i myślenia o cielesności.
(Witold Mrozek, krytyk, publicysta związany z „Krytyką Polityczną”)
Ważne jest dla mnie wyznanie Urbackiego, że „Bóg go kocha takiego, jaki jest, pomimo że jest osobą niepełnosprawną i gejem”. Bogu, który sam miał ciało, cielesność najwyraźniej nie przeszkadza. Szkoda, że przeszkadza ludziom. […] Jeśli chce się zostać „pierwszym świętym niepełnosprawnym gejem”, to warto pamiętać, że „Bóg sam w świętym czyni to, co czyni święty. Bóg chodzi, stoi, leży, śpi, czuwa, je, pije, jest odważny.
(o.Jacek Prusak, jezuita, redaktor „Tygodnika Powszechnego”, Miesięcznik ZNAK)
Reżyseria i ruch: Rafał Urbacki
Opieka artystyczna: Peter Pleyer
Muzyka: Cher, Arka Noego, Bp. Antoni Długosz
Światło: Łukasz Kędzierski
Animacje: Kacper Lipiński
Foto: Raman Tratsiuk
Produkcja: Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk
Występuje: Rafał Urbacki
Więcej o festiwalu: http://www.retroperspektywy.pl