Łódź: Performatywne oprowadzanie Marii Stokłosy po wystawie „Prototypy 06: Alicja Bielawska. Na przecięciu linii”

Przez wystawę prowadzą nas linie. Linie kroków, linie na papierze, linie napotkanych spojrzeń, linie zarysowujące przestrzeń, wreszcie –  linie pokrywające rysunki, których w tej edycji Prototypów możemy zobaczyć blisko pięćdziesiąt. Rysunek nie jest tu jednak tylko medium pomocniczym, szkicem do dalszych prac. To również pełnoprawne dzieło sztuki, zestawione w dialogu z rzeźbami Keitha Sonniera, Thei Djordjadze, Katarzyny Kobro i samej Alicji Bielawskiej. W pracach dominuje abstrakcja, jest ona jednak poetycka i otwarta na wielość interpretacji. Jej język jest uniwersalny, daje każdej osobie możliwość odczytania dzieła intuicyjnie i poprzez własne doświadczenia. Abstrakcja odnosi się do pamięci odbiorczyni/odbiorcy i jej/jego osobistych wątków, pozwalając na zbudowanie nowych sieci skojarzeń wokół rozpoznawanych kształtów, faktur i kolorów. Przedmioty i materiały, z których stworzone zostały rzeźby, są zaczerpnięte z otaczającej nas rzeczywistości i pełnią rolę łączników pomiędzy dziełem abstrakcyjnym a odbiorczynią/odbiorcą. Wystawa Bielawskiej jest bowiem przestrzenią wyjętą z codzienności, ale jednocześnie odnoszącą się do niej. To mikroświat, w którym możemy spotkać się z wyobrażeniami, myślami oraz odczuciami artystów i artystek w warunkach sprzyjających kontemplacji.

Więcej o wystawie (1.04.-5.06.2022): https://msl.org.pl/prototypy-06-alicja-bielawska-na-przecieciu-linii/

Maria Stokłosa ukończyła choreografię w School for New Dance Development (SNDO) w Amsterdamie oraz wydział tańca współczesnego w London Contemporary Dance School at The Place. Łączy choreografię z praktyką improwizacji tańca. Jej solo Wychodząc od działani  było prezentowane w ponad 40 wersjach m. in. w Zachęcie – Narodowej Galerii Sztuki czy w dekoracjach spektaklu Uroczystość w TR Warszawa. Ostatnia praca artystki , Królowa wody, stworzona w ramach wystawy Inne tańce w U-jazdowskim w Warszawie, łączyła performans z rytuałem wspieranym przez widzów. Maria Stokłosa jest także autorką spektakli Złote demony (premiera w MCK Nowy Teatr w Warszawie), Wylinka (premiera w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie), Intercontinental, MaMa Perform, Prawa półkula i in. Jej prace były prezentowane na festiwalach w Polsce, Niemczech, Austrii, Holandii, Finlandii, Francji, Rosji i USA. Współpracowała z reżyserem Wojtkiem Ziemilskim, a także z choreografami: Meg Foley, Peterem Pleyerem, Jeremym Wade’em i innymi. Występowała ponadto w Tuning Scores Lisy Nelson oraz Tribes Sary Shelton Mann. Była autorką ruchu scenicznego do opery Pawła Mykietyna pt. Czarodziejska góra. Maria Stokłosa jest zaangażowana w wiele działań na rzecz rozwoju sceny tańca eksperymentalnego – jako inicjatorka projektów edukacyjnych i nauczycielka, a także jako prezeska Fundacji Burdąg i inicjatorka kolektywu choreografów Centrum w Ruchu. W oparciu o swoje metody pracy prowadzi warsztaty i wykłady: seminarium na Uniwersytecie Mozarteum w Salzburgu czy roczny kurs choreografii eksperymentalnej Choreografia w Centrum przy Centrum w Ruchu. Była przewodniczącą Rady Programowej ds. tańca Instytutu Muzyki i Tańca. Obecnie kończy studia kulturoznawcze w Instytucie Kultury Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim i jest tegoroczną laureatką stypendium badawczego Grażyny Kulczyk.