Spektakl powstały we współpracy Teatru Maat Projekt, Teatru Nowego w Łodzi oraz lubelskiego Centrum Kultury. Reżyserem przedstawienia jest Tomasz Bazan.
O spektaklu:
Agamemnon, chcąc zapewnić powodzenie wyprawie pod Troję, postanawia złożyć córkę w ofierze. Do miasta zwabia ją podstępem – obietnicą małżeństwa. Kiedy fortel zostaje odkryty, Ifigenia zgadza się poświęć swoje życie za cenę społecznej równowagi. Ta nieco melodramatyczna oprawa rodzinnej historii to tylko sztafaż. Znak ironicznego rozpoznania świata, w którym moc boża objawia się, nie w „zbawczej” interwencji bóstwa, ale sile plotki. Dlaczego Ifigenia reżyseruje własną śmierć? Być może kłamstwo najlepiej odsłania mechanizm i rolę ofiary człowieka, fałszywie godzącego się na kompromis jedynie po to, aby ocalić życie.
Od twórców:
Sytuacja poszukiwania prawdy o sobie. Konfrontacja z tym – co ukryte. Poszukiwanie głębi kłamstwa – w potrzebie ratowanie swojej osoby. Prawda – czyli to, co zwykliśmy uważać o sobie – jest pojęciem względnym – na ile względność ta, daje nam prawo do stanowienia o sobie i innych. Granica prawda-fałsz-kłamstwo staje się tylko indywidualną sprawą wyboru. Wybory wobec siebie, świata i ludzi – ofiara jaką każdy z nas składa. Sytuacja jednego dnia – sytuacja jednostki – sytuacja osamotnienia. [Tomasz Bazan – reżyser]
Rodzina staje przed najcięższą próbą. Miłość ściera się z egoizmem jednostek w walce o przetrwanie. Każdy z nas składa światu ofiarę ze swojego życia. Nawet jeśli wydaje się nam, że jest inaczej. W zdezintegrowanym społeczeństwie, często tylko ofiara potrafi nadać naszemu życiu sens. Sens, którego – mimo zapewnieniom wielu o jego nieistnieniu – niestrudzenie poszukujemy. Nie musi to mieć nic wspólnego z heroizmem. Nie ma bohaterów. Żyjemy osamotnieni w strachu przed śmiercią nie będąc świadomymi, że można jej uniknąć. O tym opowiada Ifigenia, choć to gorzka lekcja z człowieczeństwa. [Szczepan Orłowski – dramaturg]
Spektakl wyprodukowany przez Teatr Nowy, Teatr Maat Projekt i CK Lublin.
występują: Tomasz Bazan (gościnnie), Mirosława Olbińska, Sławomir Sulej, Piotr Trojan
reżyseria, choreografia, światło: Tomasz Bazan
dramaturg: Szczepan Orłowski
kostiumy, realizacja video, kamera live: Patrycja Płanik
muzyka i opracowanie muzyczne: Marcin Janus
współpraca scenograficzna: Martin Shwitzsh, Patrycja Płanik
realizacja światła, projekcje video:Maciej Połynko
współpraca kostiumograficzna: Aleksandra Adamczuk
przekład:Jerzy Łanowski