XXVII Łódzkie Spotkania Baletowe, L-E-V Dance Company, „OCD Love” chor. Sharon Eyal, Gai Behar. Fot. Gil Shani
Sharon Eyal wraz ze swym zespołem L-E-V Dance Company po raz pierwszy zaprezentuje swój projekt w Polsce. Prezentacje spektaklu OCD Love w trakcie XXVII Łódzkich Spotkań Baletowych odbędą się w dniach 21 i 22 maja 2024 roku.
Artystka była tancerką, a następnie dyrektorem artystycznym i choreografem Batsheva Dance Company. Od Ohada Naharina przejęła styl pracy w duchu Gaga. Wraz z mężem Gai’em Beharem producentem, twórcą projektów muzycznych i multimedialnych, oraz kompozytorem Orim Listrikiem tworzą spektakle na scenach całego świata. Ich projekty to połączenia ruchu, muzyki, światła, mody, sztuki i technologii.
Spektakl OCD Love opowiada o miłości – tej miłości, która ciągle odczuwa brak, czy też o kochankach będących w stanie nieustannej tęsknoty. Bez synchronizacji. Jak w chwili, gdy jedna osoba kładzie się spać, a druga właśnie się budzi. Skrót OCD (obsessive-compulsive disorder) oznacza zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne i stał się dla artystki impulsem do opowieści, w której ujście znajdują najbardziej złożone, niewygodne często nigdy niewypowiedziane napięcia i emocje. Sharon Eyal zainspirowała się wierszem autorstwa Neina Hilborna pod tytułem OCD. Mowa w nim o miłości, która potrafi wyleczyć z choroby natręctwa myśli, by za chwilę stać się jej powodem. Ukochana osoba odchodzi, bo nie jest w stanie żyć z kimś, kto tak szczelnie wypełnia sobą całą przestrzeń. Myśl o utraconej miłości staje się wiec nowym natręctwem.
Widzę całość spektaklu w bardzo ciemnych barwach i cieniach, postać tańczącą z własnym cieniem. Czuję, że ten utwór ma bardzo dużą moc, ponieważ bardzo mnie odzwierciedla. Nie mogłam przestać go czytać. Od razu ujrzałam w nim choreografię lub formę, w której można umieścić swoją inspirację, lub po prostu siebie. Po raz pierwszy podstawa spektaklu ukształtowała się w mojej głowie i stała się tak bardzo obrazowa jeszcze przed rozpoczęciem prac. Wiem jakie uczucia przynosi i jak pachnie. Przypomina koniec świata bez miłosierdzia. Ma kwiatowy i zarazem przykry zapach. Jest jak wpadanie
w otchłań bez powrotu. Pełne hałasu, desperackie pragnienie ciszy. Ta choreografia nie zrodziła się z chęci stworzenia czegoś smutnego, a z potrzeby oczyszczenia, zrzucenia bolesnego ciężaru z serca – powiedziała o spektaklu Sharon Eyal. Elegancja, wyrafinowanie, gibkość i ornamentyka, to wszystko sprawia że widz zostaje wciągnięty w sferę emocji, których nie sposób opisać słowami.
Twórcy:
autorzy – Sharon Eyal, Gai Behar
twórca dźwięku i muzyka na żywo – OriLichtik
oświetlenie – Thierry Dreyfus
kostiumy – Odelia Arnold we współpracy z: RebeccaHytting, Gon Biran, Sharon Eyal, GaiBehar
Więcej informacji na stronie: Spektakle – Teatr Wielki w Łodzi (operalodz.com)
L-E-V Dance Company, „OCD Love” chor. Sharon Eyal, Gai Behar. Fot. Gil Shani
L-E-V Dance Company, „OCD Love” chor. Sharon Eyal, Gai Behar. Fot. Gil Shani
Łódzkie Spotkania Baletowe to taneczne biennale z 55-letnią tradycją, którego ideą jest upowszechnianie sztuki baletowej i aktualnych osiągnięć choreograficznych, zarówno w balecie klasycznym, jak i różnorodnych nurtach tańca współczesnego. Tegoroczna edycja festiwalu rozpocznie się 26 kwietnia i potrwa do 22 maja. Publiczność będzie miała okazję zobaczyć cztery zespoły w sześciu produkcjach, w tym zespół baletowy Teatru Wielkiego w Łodzi.
Łódzkie Spotkania Baletowe na przestrzeni lat stały się największą
i najbardziej prestiżową imprezą baletową w Polsce oraz rozpoznawalnym wydarzeniem na arenie międzynarodowej.
W ramach Łódzkich Spotkań Baletowych Teatr Wielki w Łodzi proponuje bogatą ofertę programową, umożliwiając polskiej publiczności bezpośredni kontakt z najwybitniejszymi tancerzami
i choreografami z całego świata.
Inicjatywa powstania festiwalu w 1968 roku to wspólny pomysł Stanisława Piotrowskiego (dyrektor naczelny), Witolda Borkowskiego (kierownik baletu i choreograf) i Stanisława Dyzbardisa (kierownik literacki), przy pełnym poparciu Zygmunta Latoszewskiego (dyrektor artystyczny). Taneczne biennale jest mocno wrośnięte w życie kulturalne Łodzi. Rangę
i niepowtarzalność Łódzkich Spotkań Baletowych tworzyli tacy choreografowie jak: Maurice Béjart, Alicia Alonso, Jiří Kylian, William Forsythe, Wayne McGregor, Mats Ek, BirgitCullberg, Janina Jarzynówna-Sobczak, Conrad Drzewiecki, Teresa Kujawa, Henryk Tomaszewski, Gustaw Klauzner, Emil Wesołowski, Ewa Wycichowska, których prace wyznaczały trendy w rozwoju sztuki choreograficznej, tanecznych form scenicznych i współczesnego teatru tańca. Na scenie Teatru Wielkiego w Łodzi wystąpili m.in.: Maja Plisiecka, Alicia Alonso, Nadieżda Pawłowa, Ana Laguna, Sylvie Guilleme, Margherita Parilla, Michaił Barysznikow, Jorge Donn, Ivan Marko, Glen Tetley, Christopher Bruce, Daniel Ezralow, Kevin Heigen, Barbara Bittnerówna, Krystyna Mazurówna, Bożena Kociołkowska, Ewa Głowacka, Iwona Wakowska, Ewa Wycichowska, Eugeniusz Jakubiak, Wojciech Wiesiołłowski, Tadeusz Matacz, Kazimierz Wrzosek, Emil Wesołowski, Sławomir Woźniak. Do najważniejszych zespołów goszczących na scenie Teatru Wielkiego
w Łodzi należą: Balet XX Wieku Maurice’a Béjarta, Nederlands Dans Theater, Sadler’s Wells, Royal Ballet, Ballet Rambert, Cullberg Ballet, Batsheva Dance Company, Ballet Nacional de Cuba, Stuttgarter Ballett, Elisa Monte Dance Company, Kibbutz Contemporary Dance Company, Akram Khan Company, Corpo Di Ballo, Teatro Alla Scala.
Oprócz tego „okna na świat”, jakim były i są Łódzkie Spotkania Baletowe, to także wiele pokoleń polskich tancerzy, którzy oglądając spektakle Łódzkich Spotkań Baletowych czerpali z nich wiedzę, doświadczenie i inspiracje do tworzenia nowych dzieł choreograficznych.
