Z recenzji:
„Kultowy teatr Leszka Bzdyla, Dada von Bzdülöw ma już osiem lat. Grupa kojarzona przede wszystkim z teatrem ekspresji i pojmowanym na rozmaite sposoby ruchem , tym razem zaskakuje. Pokój do wynajęcia, specjalnie dla Dady napisał nie kwestionowany trójmiejski mistrz przewrotnego humoru, Dariusz Bazaczek. Tutaj już nie „tylko” ruch jest przekaźnikiem, ale słowo w tradycyjnie skrzącym się, ironicznym, absurdalnym dowcipem tekście Bazaczka.
Oto młoda Luzanna przyjmuje do swego pokoju lokatora Eutanazjusza – niedoszłego „poetę czy też malarza”. Wśród sennych wizji i żartobliwych sytuacji rodem z kabaretu rodzi się uczucie. Wyczyszczony z mebli pokój staje się świetnym tłem do opowieści o dwojgu „ludzi z nikąd”, których życie jest podobnie „nieumeblowane”; trochę puste, samotne.
(…) Ton tej dowcipnej, choć momentami dłużącej się sztuce, nadaje Leszek Bzdyl. Po wielkiej kreacji w gdyńskiej inscenizacji Niezidentyfikowanych szczątków ludzkich ten tancerz, który coraz częściej sprawdza się w roli aktora, jest w doskonałej formie. Poczucie humoru w każdym geście i mimice, kpiarski dystans do swojego patetycznego bohatera ( świetnie rozegrana scena umierania ) – Bzdyl jako Eutanazjusz jest niezrównany. Kroku dotrzymuje mu Patrycja Kujawska (…). Aktorka umiejętnie wyczuwa komiczne „smaczki” tekstu, subtelnie zabarwiając je nutką liryzmu.
Trzecim bohaterem Pokoju do wynajęcia jest Szczur, czyli Wojciech Mazolewski i jego szalone improwizacje na gitarze elektrycznej, ciekawie komentujące historię przez cały czas jej snucia.”
Bratumiła Pawłowska, „Życie”
tekst: Dariusz Bazaczek; reżyseria: Leszek Bzdyl; muzyka: Wojciech Mazolewski; scenografia:
Dariusz Bazaczek; kostiumy: Katarzyna Piątek; wystąpili: Patrycja Kujawska, Leszek Bzdyl, Wojciech
Mazolewski
