Poznań/CK ZAMEK: Program performatywny „Archiwum ciała”. Kuratorka: Anna Królica

Od kuratorki:

Program performatywny Archiwum ciała jest próbą zabrania głosu w toczącej się w środowisku twórców i krytyków tańca współczesnego dyskusji o wydobywaniu dawnych choreografii na dzisiejszą scenę. Nurt ten zyskał określenie „archeologii tańca”.   Choreografowie stają się swego rodzaju archeologami, którzy swoje wykopaliska prowadzą w rezerwuarze pamięci kulturowej. Ich celem jest wydobycie z przeszłości „produktów” prac poprzedników. Jednak ich zadanie jest nieco trudniejsze niż historyków czy prawdziwych archeologów, bowiem specyfiką tańca i teatru jest brak materialnych wytworów działalności aktorów/tancerzy oraz reżyserów. W miejscu pierwowzoru zostaje pustka – jak ją wypełnić? Jak sobie z nią poradzić?

Sposobów na to jest klika: można skorzystać z pozostawionych partytur ruchowych i muzycznych, można uczyć się przez powtarzanie, terminując u mistrza, można szukać śladów i próbować rekonstruować dzieła poprzedników na własny sposób. Czasem udaje się odtworzyć pierwotne, oryginalne prace, kiedy indziej poszukiwania kończą się poczuciem niemocy, która staje się punktem wyjścia do wynalezienia nowej formy. Czasem znacznie bardziej inspirujące jest przeżycie samego procesu wydobywania choreografii niż jej rekonstrukcja.

Skoro jesteśmy w archiwum tańca, to należy uporządkować te liczne sposoby odnoszenia się do pamięci kulturowej i próby wchodzenia z nią w dialog. Na każdej półce tego archiwum znaleźć można coś innego. Są tu rekonstrukcje i przepisywania (recycling), bogate zbiory remiksów, postmodernistyczne, intertekstualne formy – stare i zarazem już nowe dzieła. Wreszcie – nowe interpretacje kanonicznych choreografii.

Celem projektu Archiwum ciała jest przegląd spektakli, które na różne sposoby uobecniają dawne choreografie i zarazem je uwspółcześniają. Nadaniem ładu tym różnym porządkom myślenia i pracy scenicznej – jak na archiwum przystało – zajmą się specjaliści podczas dwóch panelów dyskusyjnych. Szczególne miejsce w tym projekcie zajmują spektakle Mikołaja Mikołajczyka, Tomasza Bazana oraz Kai Kołodziejczyk, choreografów, prowadzących dialog z polską tradycją awangardy teatralno-tanecznej. Na różne sposoby odwołują się oni do myśli i twórczości Henryka Tomaszewskiego, Tadeusza Kantora i Conrada Drzewieckiego, przywołując dorobek tych nieobecnych już mistrzów, a zarazem wypowiadając się we własnym imieniu. Ten polski kontekst uzupełniony jest o europejski, w tym spektakle z pierwszej połowy XX wieku. Olga de Soto i Martin Nachbar  podejmują próby rekonstrukcji, kolejno – Zielonego Stołu Kurta Joossa oraz Affectos Humanos Dore Hoyer. Ważnym punktem staje się nie tyko samo „wskrzeszenie” dzieła, ale także zwrócenie uwagi na konstruowanie pamięci publiczności oraz tworzenie dyskursu wokół tych „kamieni milowych” w historii tańca.

TRAILER programu