Poznań: Polski Teatr Tańca „Mój teatr” – dokument na 50-lecie Polskiego Teatru Tańca, reż. Radek Wysocki

PREMIERA Mój teatr – dokumentu na 50-lecie Polskiego Teatru Tańca, reż. Radek Wysocki

O filmie:

Tę historię mógłby opowiedzieć każdy, kto lubi lub kocha Polski Teatr Tańca.
Czy mogłaby ona brzmieć inaczej? No masz.

Historia Polskiego Teatru Tańca i jego sukcesów to jedno, trudno je zliczyć i o wszystkich wspomnieć, tym bardziej w nie bardzo długim filmie; życie jednak – ani ludzkie, ani tym bardziej teatru – nie składa się wyłącznie ze zwycięstw. Dlatego, proszę uwierzyć na słowo, dyrektorowi teatru nie ma czego zazdrościć. I nie mam tu na myśli ani tego konkretnego teatru, ani nawet teatru, który przez prawie pięć dekad szukał swojego miejsca na Ziemi. Bo życie teatru to nie tylko poezja, ale w dużej mierze proza, a czasem niestety dramat. Proszę sobie wyobrazić dowolny życiowy dramat lub dramacik, a jest duża szansa, że przytrafił się jakiemuś teatrowi na świecie. Ogień? Proszę bardzo: Teatr Narodowy w Warszawie płonął pięć razy. Jeśli wierzyć historykom, w XIX wieku spłonęło na świecie 1200 teatrów.

Pożar niejedno ma zresztą imię. Kiedy w pierwszych miesiącach stanu wojennego w Polsce Polski Teatr Tańca wyjechał do Włoch, to z tej podróży nie wróciło do Polski 14 osób, w tym trzynaścioro tancerzy. Dyrektor Conrad Drzewiecki był zdruzgotany. Jeśli nie pasuje Wam tu pożar, to co powiecie na trzęsienie ziemi?

Nasz film nie opowiada oczywiście wyłącznie o klęskach. Legendę Polskiego Teatru Tańca budowały rzecz jasna przede wszystkim sukcesy; w równej mierze zresztą, co pierwszeństwo i nowatorstwo. Opowiadając historię, która zaczęła się 50 lat temu, trudno nie popaść w nostalgię, więc chusteczki mogą się przydać. Tym bardziej, że jest to po części również film drogi – w dosłownym i przenośnym tych słów znaczeniu. Podróż Polskiego Teatru Tańca to przecież nie tylko występy na scenach pięciu kontynentów, ale również podróż w czasie i poszukiwanie własnej tożsamości. Jest o czym pamiętać. Jest co wspominać.

Lecz nie ma powodu, by straszyć się, że – słuchając wspomnień byłych pracowników i świadków tej historii – zanudzicie się Państwo na przysłowiową śmierć. Nie wypowiada się w tym filmie żaden człowiek.

Radek Wysocki

Mój Teatr (czas trwania: 50 min.)

Scenariusz i reżyseria: Radek Wysocki
Zdjęcia: Marek Grabowski
Montaż: Radek Wysocki
Postprodukcja: Mirosław Mamczur
Narrator: Andrzej Mastalerz
Produkcja: Polski Teatr Tańca 2023
Prezentacje w ramach inauguracji sezonu jubileuszowego: 12, 13, 15 i 16 września o godz. 19.00 w Dużym Studio Polskiego Teatru Tańca.

Do wstępu uprawnia bilet na spektakl Z kapelusza w konkretnym dniu.

Sylwetki autorów:
Radek Wysocki – pisarz, copywriter, redaktor, autor piosenek, scenarzysta filmów reklamowych i teledysków.
Studiował nauki polityczne i dziennikarstwo na Wydziale Nauk Społecznych UAM w Poznaniu. Po kilku latach pracy w „Gazecie Wyborczej” – jako dziennikarz i redaktor – pod koniec lat 90-tych związał się z branżą reklamową, a potem filmową. Autor powieści Human tuman (Wydawnictwo Literackie 2004, wyróżnienie Książka Wiosny 2004 Biblioteki Raczyńskich) i książki dla dzieci Mój pierwszy kalendarz (Rebis 2000, nagroda Edukacja – za najlepszą w Polsce książkę edukacyjną dla dzieci i młodzieży w roku 2000). Jako scenarzysta i producent (GuzikOwcy) zdobył nagrodę Yach w kategorii Innowacje na Yach Film Festival 2010 za teledysk Żyję w kraju zespołu Strachy na Lachy. W 2014 roku wygrał konkurs Teatru Muzycznego w Poznaniu na teksty piosenek do musicalu Seksmisja. Otrzymał nagrodę Srebrnego Delfina na Corporate Media & TV Awards CANNES 2018 – za kampanię „Muzeum? Żebyś wiedział!” dla Muzeum Narodowego w Poznaniu.
Kilkakrotnie współpracował z Iwoną Pasińską jako dramaturg i librecista (m.in. Piotruś i wilki – Teatr Wielki w Poznaniu 2010, projekty Ostatnia niedziela I RE//MIX Conrad Drzewiecki – Komuna Warszawa 2013, Święto wiosny <6,6/66> – CK „Zamek” w Poznaniu 2014, Upadły anioły – CK „Zamek”  w Poznaniu 2015 oraz spektakl dla dzieci KoczkodanSe – Polski Teatr Tańca w Poznaniu 2022.

Marek Grabowski – operator obrazu. Studiował w Akademii Filmu i Telewizji w Warszawie. Od lat pracuje zawodowo jako operator filmowy i fotograf reklamowy. Autor zdjęć nagradzanych filmów dokumentalnych i fabularnych,  jak  Dzień Ojca, Święto wiosny, Gra, Na wieży Babel, filmu Fragment oraz filmu dokumentalnego Siła. Współautor zdjęć do filmu Pre Mortem. Filmy, które współtworzył, prezentowane były podczas International Meeting on Video-dance and Video-performance w Walencji, Camerimage, w Cannes oraz na Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni. Kreator obrazu w choreograficznych projektach filmowych Polskiego Teatru Tańca Inicjacja, Brzemię, Toporzeł, Ta Mara, Zielnik oraz Bestia, które wielokrotnie były prezentowane i nagradzane w konkursach i na festiwalach w Polsce i za granicą, m.in. w USA, Kanadzie, Meksyku, Chinach, Indonezji czy Dubaju.

Mirosław Felix Mamczur – scenarzysta, reżyser, operator oraz montażysta filmowy. Studiował reżyserię w Szkole Wajdy (DOK PRO) oraz Implementation of Film and Television Image w Łodzi. Zwycięzca nagrody FFD w Gliwicach w kategorii najlepsze zdjęcia filmowe oraz wielokrotnie nominowany do nagród filmowych. Odpowiedziany za realizację i postprodukcję choreograficznych projektów filmowych Inicjacja, Brzemię, Toporzeł, Ta Mara, Zielnik, Bestia Polskiego Teatru Tańca, nagradzanych w międzynarodowych konkursach i na festiwalach na całym świecie.

Andrzej Mastalerz – polski aktor teatralny i filmowy oraz aktor i reżyser dubbingowy. Absolwent Wydziału Aktorskiego PWST we Wrocławiu. Po studiach związał się z Teatrem im. Stefana Jaracza w Łodzi, a następnie z Teatrem Studio, Teatrem Powszechnym i Teatrem Polskim w Warszawie (do 2018). Nagrodzony za rolę w spektaklu Zbrodnia z premedytacją Gombrowicza na XXXVI Kaliskich Spotkaniach Teatralnych. Stworzył szereg ról m.in. w spektaklach Piotra Cieplaka Kubuś P oraz w Mewie. Nominowany do Feliksów Warszawskich, w kategorii najlepsza drugoplanowa rola męska, za rolę Pantalone w spektaklu Sługa dwóch panów (reż. Rimas Tuminas). Wykładowca Warszawskiej Szkoły Filmowej. Bogaty rozdział jego kariery stanowią role w Teatrze Telewizji oraz praca w Polskim Radiu. Na ekranie zadebiutował w głośnym Krótkim filmie o zabijaniu w reżyserii Krzysztofa Kieślowskiego. Współpracował m.in. z Agnieszką Holland, Władysławem Pasikowskim, Lechem Majewskim oraz Markiem Koterskim.

Patroni sezonu jubileuszowego 2023 /2024

Patroni honorowi:

Piotr Gliński, Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Marek Woźniak, Marszałek Województwa Wielkopolskiego

Jacek Jaśkowiak, Prezydent Miasta Poznania

Narodowy Instytut Muzyki i Tańca

Patron honorowy nad premierą spektaklu Z kapelusza w reżyserii i choreografii Jo Strømgrena: Ambasada Królestwa Norwegii w Warszawie

Patroni medialni:

TVP Kultura

www.e-teatr.pl

Magazyn PRESTO – Muzyka Film Sztuka

www.kulturaupodstaw.pl

IKS / www.kulturapoznan.pl

Wsparcie medialne: 

taniecPOLSKA.pl

Partner: 

Koleje Wielkopolskie