Fot. Stanislav Belyaevskiy.
Marzena Krzemińska: 5-7-5 HAIKU
Magdalena Ptasznik: surface.territory
Maria Zimpel: What do you really miss?
Podstawową ideą programu SOLO PROJEKT (którego pierwsza edycja odbyła się w 2006 roku) jest wspieranie polskich twórców tańca w poszukiwaniach własnego języka artystycznego. Program zakłada pomoc zwłaszcza tym, którzy gotowi są do podejmowania artystycznego ryzyka, jakie niesie ze sobą eksperymentowanie z własnym ciałem i poszukiwanie oryginalnej formy spektaklu. Stąd główny nacisk projektu położony został nie tyle na stworzenie produktu-spektaklu, ale na samym procesie twórczym, a młodzi artyści, objęci tym programem, wspierani są nie tylko produkcyjnie, ale i merytorycznie. Dzięki temu w ramach poprzednich edycji SOLO PROJEKTU powstało w Starym Browarze 17 spektakli o zupełnie odmiennej estetyce, eksponujących indywidualne zainteresowania i osobowość każdego choreografa.
Program przeznaczony jest dla profesjonalnych tancerzy i początkujących choreografów, których zainteresowania wychodzą poza tradycyjnie rozumiany „teatr tańca”. Mottem projektu są słowa brytyjskiego choreografa Jonathana Burrowsa: „do stworzenia tańca potrzebne są dwie nogi, dwie ręce i przede wszystkim głowa”.
Do tej pory w ramach programu swoje spektakle stworzyli: Anita Wach, Janusz Orlik, Dominika Knapik, Konrad Szymański, Renata Piotrowska, Barbara Bujakowska & Marcin Janus, Tomasz Bazan, Karol Tymiński, Małgorzata Haduch, Ramona Nagabczyńska, Magdalena Przybysz, Aleksandra Borys, Anna Nowicka, Rafał Urbacki, Irena Lipińska, Iza Szostak i Aleksandra Ścibor.
Od 2008 roku rezydentom towarzyszy zawsze opiekun artystyczny uczestniczący w selekcji do programu i wspierający młodych twórców merytorycznie w pracy nad spektaklem. W 2012 roku zadania tego podjęła się Ria Higler, choreograf i pedagog związana na stałe z amsterdamską szkoła SNDO.
Ria Higler mieszkająca w Amsterdamie tancerka, choreograf, pedagog tańca. Od wielu lat związana z School for New Dance Development (SNDO), jako pedagog a także w latach 1989 – 1998 dyrektor artystyczny. Amsterdamska SNDO słynie jako szkoła skupiająca obiecujących młodych artystów tańca, którzy pragną zaznaczyć swą obecność na scenie i nie boją się innowacji. Praca Rii Higler obejmuje działania w zakresie tańca współczesnego, techniki alignment/release, BCM (Body Mind Centering), techniki doskonalenia głosu. Nie sposób nie wspomnieć także o podróżach do Indonezji i współpracy z Suprapto Suryodarmo, mistrzem free movement practice – techniki odwołującej się do natury, duchowości i praktyk rytualnych. Obok własnych występów na scenie, Ria ma na swoim koncie organizację wielu międzynarodowych projektów choreograficznych i edukacyjnych.
Marzena Krzemińska – choreograf, performerka, absolwentka SNDO (School for New Dance Development) w Amsterdamie i Akademii Teatralnej w Warszawie, gdzie studiowała na Wydziale Wiedzy o Teatrze. Jednym z głównych punktów zainteresowań w pracy Marzeny jest konstruowanie spektakli na wysokim poziomie energetycznym. Napięcie i eksplozja energii to ważne narzędzia za pomocą których w jej spektaklach dekonstrukcji ulegają obrazy i stereotypy okupujące naszą wyobraźnię. Współpracowała jako performerka z takimi choreografami jak: Deborah Hay, Benoit Lachambre, Rob List oraz jako asystentka choreografa z Marią Hassabi w Nowym Jorku i Jeanine Durning w Amsterdamie.
Magdalena Ptasznik – performerka, choreografka, absolwentka School for New Dance Development w Amsterdamie i socjologii na Universytecie Warszawskim. Zaczynała tańczyć i uczestniczyć w pierwszych projektach w Warszawie ucząc się u Anny Godowskiej i biorąc udział w licznych warsztatach. W 2007 ukończyła kurs instruktorski tańca współczesnego przy Mazowieckim Centrum Kultury i Sztuki. W latach 2010, 2011 odbyła staże choreograficzne z Meg Stuart i La Ribot. Stypendystka programu DanceWEB 2011 odbywającego się w ramach festiwalu ImPulsTanz w Wiedniu. Autorka przede wszystkim prac solowych (m.in. „exercises for a Hero”, „secrets”). Współpracuje z Marzeną Krzemińską tworząc kolaborację „Two Beautiful Polish Artists”. Obecnie, ciągle w podróży, bez zdefiniowanej przynależności terytorialnej. O choreografii myśli jako o narzędziu umożliwiającym tworzenie warunków dla odmiennego doświadczania czasu i przestrzeni. Ciało postrzega jako wehikuł tego doświadczenia.
Marysia Zimpel – w swojej pracy tanecznej koncentruje się na przestrzennych poszukiwaniach ruchowych i budowaniu narzędzi improwizacji. Zainteresowanie, które rozwija wynika głównie z doświadczenia z praktykami somatycznymi oraz z improwizacją choreograficzną – praktyką budowaną przez Rosalind Crisp. Studiowała kulturoznawstwo na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz taniec i choreografię w HÜTZ na wydziale Contemporary Dance, Choreography and Context, na UdK w Berlinie. W 2009 roku otrzymała stypendium DanceWEB. Jest autorką głównie prac solowych, od 2010 roku pracuje w kolaboracji z wiedeńską grupą performatywną God’s Entertainment, występuje jako tancerka w pracach berlińskiej choreograf Isabelle Schad oraz jest kuratorką i współtwórczynią wydarzenia performatywnego „Serendypia”, które w 2010 i 2011 roku odbyło się w Pasażu Kultury, przy Galerii Miejskiej Arsenał w Poznaniu.
Bilety: Bilety w cenie 25/20zł do nabycia w punktach informacyjnych w Pasażu i Atrium Starego Browaru
