Jak możemy koegzystować? Powiedzenie „ja” zmienia innego w byt obcy. Czy bliskość, zażyłość, może objąć swym zakresem „inność”, aby stworzyć coś w rodzaju wspólnego istnienia? Jeśli nasze istnienie sięga poza granice cielesnej powłoki, czy może objawić śladową obecność wielorakich egzystencji, symbiozy osiągniętej przez przynależność? Jak blisko potrafimy być? Co dzieje się z nadwyżką bliskości? Ile z naszej fizycznej tożsamości w końcu pozostanie? Ile bagażu ego mogę wyeliminować, a ile jest mi potrzebne?
Angela Schubot i Jared Gradinger poznali się, gdy oboje tańczyli dla Constanzy Macras. Ich dziewięcioletnia już współpraca sceniczna opiera się na pytaniach o granice współistnienia i wspólnego bytu. Ich spektakle to zazwyczaj bardzo intymne duety. W What they are instead of? („Czym są zamiast?”) artyści poszukują bezwarunkowej wspólnoty, łączności istnienia, ale także próbują doszukać się w ludzkiej naturze jakości, zachowań uważanych zazwyczaj za zwierzęce. Bezrefleksyjne pozwolenie sobie na reakcje instynktowne, związane z potrzebą przetrwania, oparte na popędach, pokazują intymną relację w kontekście fizycznej obecności, poza kontekstem intelektualnym. W tym spektaklu ciała tancerzy są nakierowanie na działanie „instynktowne”.
What they are instead of? zostało docenione przez jury na Niemieckiej Platformie Tańca.
Duet Jareda Gradingera i Angeli Schubot w „What they are instead of?”wybrałam do tego programu ze względu na temat intymności. Choreografowie stawiają pytanie o granice cielesności. Mnie z kolei interesuje pytanie o język i postrzeganie pewnego typu intymności jako instynktownej, dzikiej, nieokiełzanej, a dalej pewien rodzaj opisu, który kieruje nas w stronę tego, co określamy jako „zwierzęca natura”. Czym jest zwierzęca natura rozumiana przez człowieka. Czy to sposób bycia oparty na instynkcie, popędach? To spektakl najmniej oczywisty w kontekście tego programu, bo w gruncie rzeczy mówiący wiele o relacji ludzkiej, ale uruchamiający najwięcej skojarzeń i stawiający mnóstwo pytań, kiedy będziemy chcieli wstawić go w kontekst zwierzęcy” – wyjaśnia Anna Królica, kuratorka performatywnej części programu Z perspektywy żaby.
idea i wykonanie: Jared Gradinger i Angela Schubot
reżyseria świateł: Andreas Harder
współpraca: Lisa Densem, Sigal Zouk
produkcja: Jared Gradinger und Angela Schubot/ Two Fish
koprodukcja: Les Grandes Traversées, Bordeaux, Haus der Kulturen der Welt , Berlin und Schwelle7, Berlin
współpraca: Pictoplasma
Tego samego dnia o godz. 18.00 w CK Zamek odbędzie się wykład dr Anny Barcz Wprowadzenie do animal studies, podczas którego zostaną wyjaśnione podstawowe pojęcia z dziedziny animal studies i posthumanizmu. Wstęp wolny.
Z recenzji:
Rzadko widuje się teatr, który opłaca się tak bardzo. ‘What they are intrad of?’ podejmuje się desperackiego poszukiwania luki, która okaże się drogą do utraconego raju. – Leipziger Volkszeitung, 10.05.2010
Czapki z głów przed tym radykalnym eksperymentem […] Jednocześnie dezorientuje, bawi, jest liryczny i daje do myślenia– Weser Kurier, 11 maja 2009
Angela Schubot i Jared Gradinger z Berlina niosą emocje i czyste uniesienie.(…) Rytmicznie hiperwentylując, nie ustają w akcie kopulacji w najbardziej niesamowitych pozycjach, dopóki nie doprowadzą utrwalonych estetyk i języka ruchu do absurdu” – Badische Zeitung, 16.01.2010
Dwa ciała, zwarte ze sobą, splecione w objęciach – stoją, oddychają z trudem, rzężą, dyszą. W trakcie 50 minut przechodzą przez wszystkie możliwe pozy i pozycje w studium ruchu zatytułowanym „What They are Instead of”: stoją, siedzą, leżą, klęczą, kulą się na podłodzie, wpleceni w siebie wzajemnie, jakby oddychali tymi samymi płucami. Ich ruch zdaje się być kierowany zdalnie lub przez jakieś zewnętrzne siły, poruszają się razem, obok siebie, na sobie, nad sobą, pod, i przez siebie. Ich ciała, ocierają się, uderzają w siebie, zwierają się w uścisku. Ich wysilone oddechy ewokują erotyzm i czułość, ukrytą przemoc i niewątpliwy komizm; ich zespolenie powoduje wyczerpanie. Ciało w sposób oczywisty składa się tkanki i krwi, potu, łez i innych wydzielin – to nie wytwór kultury ale zjawisko natury. Piękno, forma, elegancja nie są kryteriami, które mają tu coś do powiedzenia. Zamiast tego, widzimy antytezę tego, do czego taniec zazwyczaj aspiruje – by oderwać się od ziemi, unieść się wzwyż, ponad brud, brzydotę ciał, zwierzęcość.Podczas gdy taniec klasyczny jest próbą zapomnienia czy wyjścia poza swoje fizyczne uwikłanie, Schubot i Gradinger kładą nacisk na ten właśnie fizyczny pierwiastek. Ich wyczerpanie poprzez sztukę zmierza do uwypuklenia fizycznej konstytucji tancerza. Pod koniec, ich fizyczne znużenie staje się udziałem publiczności – wtedy zdajemy sobie sprawę z wielkości i siły duetu, któremu udaje się doprowadzić do internalizacji tych doznań przez widza – Tagesspiegel/Berlin, 06.03.2010
Dobywany z trudem oddech powoduje kompletne wyczerpanie – nie tylko wykonawców ale również publiczności.
Z pełną świadomością, że to, co czynią jest aktem scenicznym, Schubot i Gradinger pokazują, że ciało nie jest tylko produktem kultury ale i naturalnym zjawiskiem. To właśnie to mamy zobaczyć a przede wszystkim czuć. Duet tancerzy, któremu starcza wyłącznie obecność dwóch wykonawców na scenie, zmusza publiczność by posłusznie dzielili sztuczne znużenie generowane w trakcie spektaklu – tym samym dowodząc jego upajającej, poruszającej siły i energii – Tanzraum Berlin, 5-6/2010
Cena biletu: 15/ 20 zł.
Anna Królica: krytyczka, historyczka i kuratorka tańca. Ostatnio wydała książkę Pokolenie Solo. Choreografowie w rozmowach z Anną Królicą (Cricoteka, Kraków 2013). Autorka pierwszej książki o najnowszej historii tańca współczesnego w Polsce – Sztuka do odkrycia. Szkice o polskim tańcu (Tarnów, 2011). Stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 2012 roku. Realizuje również projekty kuratorskie: Maszynę choreograficzną w Cricotece (od 2013r), Z perspektywy żaby w Centrum Kultury „Zamek” (2015), Goodbye Superman! (wraz z Erykiem Makohonem i Pawłem Łyskawą, Kraków 2015), Portrety. Kobiety w polskiej choreografii (2014), Archiwum Ciała w poznańskim Centrum Kultury „Zamek” (2013); w 2011 roku programowała festiwal „Kalejdoskop” w Białymstoku i do dziś jest związana z festiwalem. Działała w jury Polskiej Platformy Tańca w 2008 i 2012 roku. Była przewodniczącą pierwszej Rady Programowej Instytutu Muzyki i Tańca w latach 2011-2014. W 2010 roku pełniła funkcję głównego koordynatora merytorycznego I Kongresu Tańca w Warszawie. Wraz z Witoldem Mrozkiem założyła specjalistyczny portal o tańcu współczesnym, www.nowytaniec.pl, działający w latach 2006-2011.
powiązane
Ludzie
Anna Królica
- krytyczka
