Święto wiosny

Święto wiosny jest jednym z najbardziej znanych baletów świata. W wersji Mikołajczyka i Bazana został wydestylowany jeden czynnik – sytuacja ofiarowania, gdzie ofiarowaną zastąpiono dwoma ofiarowanymi. Być może ta dwójka to ofiarowani albo ofiarujący – granica jest płynna i trudno uchwytna. Motyw oczekiwania wiąże się z inspiracją Czekając na Godota Samuela Becketta, gdzie każda próba ofiarowania staje się chybiona wobec faktu, że to, na co się czeka, pragnie, walczy „i tak nie nadejdzie” – tutaj zaznacza się dramat Święta wiosny Mikołajczyka i Bazana. Powtarzalność, która interesowała Becketta − upatrującego jej w mechanizmie rządzącym światem – przeniesiona została w przestrzeń wydarzenia, którą symbolicznie wyznacza 12 kanap. Zaskakujące spotkanie dwóch jednych z najbardziej utalentowanych i oryginalnych tancerzy na scenie niesie w sobie mieszankę techniki tanecznej, doświadczenia i kreacji.

na podstawie sytuacji z Czekając na Godota Samuela Becketta

reżyseria i choreografia: Mikołaj Mikołajczyk, Tomasz Bazan

taniec: Mikołaj Mikołajczyk, Tomasz Bazan

asystent reżysera: Karolina Wesołowska

muzyka: Igor Stravinsky / przy fortepianie: Anna Kozub i Arnold Dąbrowski

światło i dźwięk: Maciek Połynko

produkcja: Teatr Centralny w Centrum Kultury w Lublinie, Teatr Maat Projekt, Open Lattitude Lille – France

współpraca: Muzeum Powstania Warszawskiego

koprodukcja: Latitudes Open – Lille – France