Warszawa: Butohpolis. 5. Międzynarodowy Festiwal Sztuki Butoh – dzień drugi

Na program wieczoru złożą się następujące prezentacje:

Spektakle:

Magdalena Jakubów, Dandelion. Wieczne serce
Anna Juniewicz, Unmasking
Anna Chudzik-Pawlik, oto ciało MOJE

Prezentacje filmów:

Rafael Hernandez Ramos (Meksyk), Mutacja
Anna Juniewicz, Roe
Kasia Orowiecka, 1:

O spektaklach:

Magdalena Jakubów, Dandelion. Wieczne serce

(…)
po drugiej stronie istnieję
znikając
zapominam wytrzebiam kastruję
zostawiam tylko miłość
nie stój już w strugach deszczu
masz w sobie miłość
nie stój już w strugach deszczu

Tomasz Warzyński

trwałość w nietrwałości
życie w śmierci
i śmierć w życiu
tajemnica trwania
tajemnica lamentu
tajemnica piękna
niosącego nas w ramionach
kim jesteś
czyim sercem jesteś

Dandelion
MJ

Magdalena Jakubow – performerka butoh. Od 2016 roku współpracuje z warszawskim Teatrem Limen Butoh. Wcześniej współpracowała z nowosolskim Teatrem Terminus Aquo. Ukończyła socjologię ze specjalizacją psychologia społeczna i coaching. Tańca butoh uczyła się od Sylwii Hanff, Imre Thormana, Ruiego Ishihary, Aleksandry Capigi – Łochowicz, Joan Laage, Atsushiego Takenouchiego, Mayi Dunsky, Yumi Umiumare, Valentina Tszina i Maruski Ronchi. Uczestniczka projektów teatralnych Grochów Grochów oraz Nie wiem kim był Grotowski. Laboratorium kultury czynnej. Interesuje się (nie) pamięcią zbiorową mieszkańców Nadodrza i jej wpływem na tożsamość kolejnych pokoleń. Tematem jej pracy magisterskiej był teatr ze społecznością jako narzędzie przywracania pamięci i tożsamości na ziemiach zachodnich. Od kilku lat realizuje projekt performatywny site specific Figura utraconego_Chinkon poświęcony pamięci miejsc wykluczonych ze zbiorowej pamięci Myśliborza. Realizuje oddolnie projekt animacyjny grając swój performance butoh Domy Obecności. Anamnesis. Lektorka oraz trenerka języka angielskiego. Animatorka tworzenia wydarzeń w projekcie rozwoju sieci Ekomuzeów.

Anna Juniewicz, Unmasking

Spędziłam w samotności wiele godzin, przebierając swoją duszę. Maski były tak doskonałe, że kiedy ich ścieżki krzyżowały się w mojej świadomości – nie rozpoznawały się nawzajem.

Claude Cahun, Carnaval en chambre, “La Ligne de coeur”, n° 4, marzec 1926, w: “Écrits” (przeł. Anna Juniewicz)

Unmasking to solowy spektakl i zaproszenie do intymnego świata, w którym nic nie trzeba – ale też za wiele nie można. To spotkanie z ograniczeniami, wyjście naprzeciw słabościom, dziwactwom i pozornie zbędnym rytuałom.

Anna Juniewicz – tancerka, performerka, artywistka. W tańcu korzysta przede wszystkim z technik butoh, które praktykuje od 15 lat jako taniec prowokacji i zabawy, cienia i „zakazanych kolorów”. W 2017 roku na zaproszenie Tetsuro Fukuhary wzięła udział w projekcie rezydencyjnym New Butoh Space Dance w Tokio. Występowała m.in. w Nowym Teatrze, Instytucie Teatralnym, Teatrze Studio w Warszawie, Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Centrum Manggha w Krakowie, KANAL – Centre Pompidou w Brukseli i w Tevere Art Gallery w Rzymie. Współpracuje z artyst(k)ami rozmaitych dziedzin, poszukując nowych jakości w połączeniu tańca z muzyką, wideoartem, rzeźbą czy malarstwem. Od 2020 roku tworzy kameralne taneczne formy filmowe – w większości reżyserowane, kręcone, tańczone i montowane samodzielnie.

Anna Chudzik-Pawlik, oto ciało MOJE – performance art

Pierwsze odchylenie od normy ma miejsce wtedy, gdy zamiast mężczyzny przychodzi na świat kobieta.

Arystoteles, Traktat biologiczny „O rodzeniu się zwierząt”

Połowa ludzkości to kobiety, ale od wieków tę połowę zawłaszczają sobie mężczyźni, w ówczesnych czasach także!

„Wierzę w moc ciała. Tak samo jak patriarchat. To właśnie dlatego od tak dawna zawstydza i hańbi nasze kobiece ciała. Ciało kobiety nie należy do niej. Zostało oddane pod jurysdykcję i kontrolę rządów, rodzin oraz religii. To dlatego na przestrzeni dziejów w tak wielu kulturach na całym świecie kobiety były i wciąż są ze wstydem zasłaniane – za pomocą ubrań zakrywających całe ciało, kweków, woalek oraz nakryć głowy. Mężczyzna może wyjść na ulicę z odkrytym torsem, ale kobieta, która to zrobi, popełnia przestępstwo. Karmienie piersią jest skrywane w toaletach lub pod obszernymi chustami. Aborcja jest kontrolowana przez męskich prawodawców i przywódców religijnych. Krew menstruacyjna w reklamach telewizyjnych ma kolor niebieski. I podczas gdy podobizny penisów można znaleźć niemal wszędzie i żartuje się z nich za dnia w telewizji, kobiece genitalia są w naszej kulturze niewidzialne – od graffiti po sztukę – stanowią największe tabu. Z wyjątkiem pornografii. Która staje się coraz bardziej brutalna.
Kontrola i karanie kobiecego ciała to jedne z największych czynników definiujących patriarchat.

Lucy H. Pearce „Płonąca kobieta”

Pochylę się nad swoim ciałem, niemłodym już, z historią, ze szramami, zmarszczkami i bliznami. Spojrzę na nie słowami mężczyzn. Rozbiorę je ich stwierdzeniami i opiniami.

Potem przywołam Boginię Dakini, by jej tańcem, rytuałem oddać należną cześć ciału…kobietom. Pokazać naszą moc, wykrzyczeć gniew i niezgodę.

Anna Chudzik-Pawlik – artystka poruszająca się głównie w sztukach wizualnych. Przez wiele lat tworzyła analogowe kolaże często posługując się w nich wizerunkiem własnej twarzy. Od serii portretów przeszła w cykle tematyczne – EXODUS, gdzie haft ręczny stanowił istotny element ilustracji. W tej technice, połączenia haftu z kolażem powstał także cykl #wszystkieboskie poruszający tematy czy też problemy z jakimi spotykają się kobiety.

W 2022 zajęła się sztuką performatywną prezentując projekt „blis(s)kość” opowiadający o jej intymnym spotkaniu z Boginią Mokoszą, Matką Ziemi mokrej . Artystka połączyła się z boginią zakopując swoje nagie ciało w ziemi, oddając się jej całkowicie wraz z bezsilnością i smutkiem. Projekt „oto ciało MOJE” jest kolejnym krokiem w czułym opowiadaniu historii kobiet i kolejnym spotkaniem z Boginią  Dakini.

Artystka brała udział w kilkunastu wystawach indywidualnych i zbiorowych m.in: blis(s)kość – Galeria R+, Szczecin, 2022; blis(s)kość – Galeria Elektra, Warszawa. 2022; Komunikacja miejska, Galeria 81, Warszawa, Noc Muzeów 2013; EXODUS, Żywa Galeria, Warszawa, 2015; #wszystkieboskie, Galeria Brama, Stargard, 2018; 100 Flag Kobiet, Galeria BWA, Warszawa, 2018; Art Fresh Festiwal, edycja IV i V, Warszawa, 2014, 2015

O filmach:

Rafael Hernandez Ramos (Meksyk), Mutacja (wideo)

Stała mutacja. Ekscytujące, bolesne i pełne miłości przejście w bezgraniczność.
Mutacja zaczyna się od poszukiwań ścieżkami badawczymi butoh w trakcie których rodzą się eksperymenty. Praca powstała w trakcie pobytu na rezydencji nad morzem Cuyutlán, w mieście Colima w Meksyku.

Rafael Gernandez Ramos – ukończył Uniwersytet Colima z tytułem licencjata w dziedzinie tańca. Aktualnie student studiów magisterskich na kierunku „Combined Artistic Languages” na Państwowym Uniwersytecie Sztuki w Buenos Aires w Argentynie.
Był członkiem Baletu Folklorystycznego Uniwersytetu C oraz Mobile Angle Contemporary Dance.
Pracował z takimi twórcami, jak: Ignacio Sanchez, Rafael Zamarripa, Gabriela Medina, David Barron, Rachel Araujo, Juliana Faesler, Jaciel Neri, Gabriel Torres i Katsura Kan.
Stworzył dzieła Caballo de tierra i En par, wspierane w tłumaczeniu i choreografii przez program FONCA Scenic Creators, realizowany w latach 2013 i 2015, które były prezentowane na różnych forach w Meksyku. W 2019 stworzył projekt Danzante, który powstał i miał swoją premierę w Kioto w Japonii. Praca powstała pod okiem Katsury Kan, nauczyciela tańca Butoh, oraz przy wsparciu programu Rezydencja Artystyczna FONCA. Transmisja miała miejsce w 2018 r. Wybrane fragmenty projektu zostały zaprezentowane na Narodowym Spotkaniu Tanecznym w Meksyku 2019 roku. W 2021 roku był beneficjentem Programu Młodych Twórców FONCA, tworząc propozycję sceniczną La última danza. Wyreżyserował i stworzył scenariusz do Videodances Bajo Tierra (2020) i Mutación (2021), które zostały wybrane do prezentacji przez Narodową Koordynację Tańca w Meksyku podczas Międzynarodowego Dnia Tańca w 2021 roku. Został doceniony jako artysta przez ważne instytucje krajowe i międzynarodowe takie jak: UNAM w 2012 roku, Państwowa Nagroda Młodzieży w Colima 2017, CONACULTA. Obecnie Sekretarz Kultury (z PECDA 2010 i 2013 oraz FONCA 2013, 2015, 2018 i  2021) oraz CONACYT (2022) z programem stypendialnym „Twórcy Przyszłości” na studia zagraniczne.

Anna Juniewicz, Roe (wideo)

Roe jest krótkim eksperymentalnym wideo nakręconym na zamówienie Tokyo Space Dance Exhibition online 2022. Film miał premierę online 1 października 2022 roku i na festiwalu Butohpolis po raz pierwszy będzie prezentowany w przestrzeni fizycznej. Został wyreżyserowany, nakręcony, wychoreografowany, zatańczony i zmontowany w całości przez jedną osobę.

To osobista refleksja nad pragnieniem sprawowania kontroli nad życiem i ciałem innych zwierząt (ludzkich i nie-ludzkich).

Kasia Orowiecka, 1:

Wideo 1: to artystyczny zapis autorskiego projektu tanecznego do utworu Mariposa zespołu Lady Aarp. Choreografia oparta jest o trening, medytację i poezję. Praca powstała pod opieką prof. dr hab. W. Bieńkuńskiego w pracowni grafiki APS w Warszawie w 2022 roku (czas: 4:20)

Kasia Orowiecka – artystka, choreoterapeutka, joginka. Miłośniczka ruchu autentycznego i tańca butoh. Nauki tańca czerpała u Atsushiego Takenouchi (Buto Barter 2007/2008, Pontedera 2008), Sylwii Hanff, Daisuke Yoshimoto (2010) oraz Yoshito Ohno (2017). Współpracowała z grupą teatralną Piotra Filonowicza w 2006 roku. W latach 2008-2011 związana z Teatrem Limen (Ukiyo- przepływający świat w reżyserii S. Hanff (XVII/XVIII Międzynarodowy Festiwal Sztuka Ulicy, Festiwal Karawana Europa, Ecco Walkathon), udzielała się w projektach Pracowni Format Zero i pokazach tańca butoh: Teatr Rozmaitości (Warszawa, 2006, 2007), Mierzeje (Galeria Wozownia, Toruń 2008), Solstycja Letnia (Dom Pracy Twórczej w Powsinie, VI 2008) oraz spektaklu Pani Aoi, reż. Mariusz Orski (Teatr na Woli), w tytułowej roli, współtworząc muzykę wokalną. Dawniej związana ze Stowarzyszeniem Pracownia Wschodnia przy ul. Lubelskiej 30/32 w Warszawie jako inicjatorka i organizatorka cyklu warsztatów Pracownia buto w 2009 roku. Absolwentka Szkoły Animatorek Teatru Obrzędowego przy Centrum Praw Kobiet (2010); animatorka kultury i absolwentka szkoły Performers House w Danii w 2011 (trening tańca klasycznego, metody Marty Graham oraz vertical dance), realizując performanse oraz współtworząc międzynarodowy spektakl, pt. Bubbles w reżyserii Michelle Kramers. Instruktorka hatha / vinyasa jogi. Absolwentka studiów magisterskich w zakresie arteterapii w APS w Warszawie. Prowadzi regularne zajęcia i warsztaty z jogi, medytacji w ruchu i choreoterapii klinicznej. Obecnie wykłada terapię ruchem i tańcem na studiach podyplomowych APS.

Festiwal jest organizowany dzięki determinacji oraz wzajemnej pomocy, bez dotacji zewnętrznych. Organizatorzy proszą o wsparcie swoich artystów tzw. cegiełkami do przygotowanych pudełek.

Wydarzenie na Facebooku: link

Organizatorzy: Stowarzyszenie „Akademia Umiejętności Społecznych”, Teatr Limen Butoh.
Zespół organizacyjny: Sylwia Hanff (dyrektorka artystyczna), Marek Kowalski, Magdalena Jakubów, Agata Sokół, Justyna Stanisławska, Anna Chudzik-Pawlik, Anna Juniewicz

Partnerzy: Teatr Akt, Centrum Teatru i Tańca Zawirowania, Austriackie Forum Kultury, Wolskie Centrum Kultury

Patroni medialni: Strona Tańca, Taniecsubiektywnie.pl, Kwartalnik Taniec, Fundacja Perfora

Wsparcie medialne: taniecPOLSKA.pl