Warszawa/Kulturalna Babka: Helena Ganjalyan „MELT” i Zuzanna Kasprzyk „Painkillers”

W ramach cyklu Babka na lato – Kulturalna Babka by B-Sides wystapią Helena Ganjalyan ze spektaklem MELT oraz Zuzanna Kasprzyk ze spektaklem Painkillers.

MELT

MELT to obraz, impresja, wrażenie – monodram oparty na pracy z figurą Ofelii z Szekspirowskiego Hamleta. Tu jest to Ofelia wytwarzająca własny język swojej fizyczności, seksualności, próbująca wyjść poza służalcze „tak, Ojcze”, w którym wielokrotnie zamyka ją autor. Kobieta, która nieustannie stwarza się między nakazem a zakazem, która zawsze jest wobec/względem. Słowo przeplata się w naprzemiennej grze z ruchem, gestem, abstrakcyjną formą wizualną. Dodatkowo MELT [z ang. tonąć, ale także stopić, topić, rozpuszczać, zatopić, zagłuszać, wzruszać] rozpracowuje finalny motyw Ofelii, szukając jego rozwiązania nie tylko w dosłownym Szekspirowskim ujęciu, ale także w rodzaju wejścia w stan nieobecności, nieuwagi, bycia poza swoim ciałem i jego działaniami, bycia obok.

Z recenzji:
Jej wersja pokazuje córkę Poloniusza rozpuszczoną w wielu obrazach, zdradzoną przez ciało, zagłuszoną męskimi historiami.
Ciało Ganjalyan jest zawsze obok tamtej Ofelii, obok prawdziwej roli. Jakby tylko jakiś fragment dziewczyny od Szekspira pasował
do współczesnych kobiet. Taniec w suchej wodzie na scenie i pustka fraz przypisanych Ofelli wzmacnia tylko wrażenie nieobecności bohaterki. Ganjalyan ma intuicję, że najważniejsze w jej bohaterce jest to, czego nie zrobiła i nie powiedziała. Co się z nią i dla niej nie wydarzyło. Wreszcie można jednak to zmienić. (…) Zemsta Ofelii się dokonała. Brawa.
Łukasz Drewniak, teatralny.pl

Z jednej strony możliwość spojrzenia na postać Ofelii z różnych stron to pewien rodzaj poprawności politycznej. Z drugiej strony jednak żonglowanie interpretacjami znowu sprowadza ją jedynie do funkcjonalnej figury, której znaczenie ustala się w zależności od potrzeb. Ale ta Ofelia pragnie niezależności. Ma świadomość bycia polem doraźnych celów interpretacyjnych i chce, żeby przestano ją wykorzystywać. Ganjalyan nie projektuje nowego obrazu, nie wysuwa żadnych roszczeń czy postulatów. Jedynie z uśmiechem przez łzy pokazuje kłopot z odczytaniem Ofelii. Nie jest to wołanie o pomoc, krzyk rozpaczy, ale grzeczna prośba o chwilę uwagi.
Jan Karow, teatralia.com

TRAILER

Koncepcja, reżyseria, wykonanie: Helena Ganjalyan

Muzyka: Yasuhiro Morinaga

Premiera: 31 lipca 2016, 20. Festiwal Szekspirowski w Gdańsku

Nagrody: Wyróżnienie na XX Festiwalu Szekspirowskim w Gdańsku za „inspirujące zmierzenie się z postacią Ofelii i poszukiwanie własnego języka teatralnego”.

 Helena Ganjalyan – urodzona w 1988 roku aktorka, tancerka, choreografka, absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie (Wydział Teatru Tańca). W czasie studiów brała udział w wymianie z Wydziałem Aktorskim University of Nothern Iowa (USA). W ramach dyplomu grała w spektaklu Czyż nie dobija się koni? w reżyserii Jerzego Stuhra i Waldemara Raźniaka oraz tańczyła w choreografii Swan Lake Idana Cohena (Izrael). Była stypendystką Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego za osiągnięcia artystyczne, zdobyła Stypendium Kulturalnego Miasta Gdańska, Stypendium Marszałka Województwa Śląskiego w Dziedzinie Kultury. Jako aktorka lub tancerka współpracowała m.in. z Romeo Castelluccim z Societas Raffaello Sanzio przy spektaklu The Four Seasons Restaurant, Teatrem Wybrzeże, Teatrem im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy, Teatrem Dada von Bzdülöw, Sabine Harbeke (Szwajcaria), Kayą Kołodziejczyk, Victorem Choi Wo Ma (Chiny), Naomi Goldberg Haas (USA), Anną Piotrowską, Jolantą Dylewską, Marcinem Wroną, kolektywami: Harakiri Farmers (Dominika Knapik, Wojciech Klimczyk), DzikiStyl Company, Flesh System oraz paryskim Les Gens d’Uterpan (Annie Vigier i Franck Apertet). Jej solowy spektakl LADY Ł. – UNICUT został nagrodzony na Solo Dance Contest 2012 w Gdańsku – II miejsce i Nagroda Publiczności (przewodnicząca jury – Ann van den Broek) oraz w konkursach: 3…2…1…TANIEC! oraz SoloDuo + Friends w Kolonii. Za spektakl Shakespeare it otrzymała I miejsce w Konkursie Rezydencyjnym Entrée organizowanym przez Teatr Rozrywki w Chorzowie. Z kolei z monodramem Press to reset the world… w reż. Agnieszki Wąsikowskiej zdobyła główną nagrodę na Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Niezależnych w Ostrowie Wielkopolskim. Do jej spektakli autorskich należą ponadto: duet z Koriną Kordovą Une femme masculine – remix twórczości belgijskiej choreografki Ann Van den Broek, solo Private Maps realizowane w ramach Gdańskiego Festiwalu Tańca (2015) oraz spektakl april 31 na podstawie zbioru Rozsypcie moje prochy w Eurodisneylandzie Rodrigo Garcii (2016).

Painkillers

– Ojcze, co mam zrobić, aby osiągnąć zbawienie?

– Stój na krawędzi rozpaczy, a gdy zabraknie ci sił, to odejdź i wypij filiżankę herbaty.

ojciec Archimandryta Sofroniusz Sacharoz

koncept, choreografia, wykonanie: Zuzanna Kasprzyk

współpraca artystyczna: Helena Jonsdottir

muzyka: kolaż

premiera: 26.04.2015, Klub Żak, realizacja w ramach VII Gdańskiego Festiwalu Tańca

20 min.

Zuzanna Kasprzyk – z wyróżnieniem ukończyła prywatną szkołę baletową M. M. Szewczenko w Gliwicach, w czerwcu 2014 została absolwentką PWST, wydziału Teatru Tańca w Bytomiu. Stypendystka programu Erasmus for Placement w Staatstheater Kassel w Niemczech. Brała udział w licznych projektach (Topologie, Twarze Medei) i festiwalach: Międzynarodowej Konferencji Tańca w Bytomiu, Gdańskim Festiwalu Tańca, Your Chance w Moskwie, SzoloDuo w Budapeszcie oraz M1 Contact w Singapurze. W 2013 zdobyła pierwszą nagrodę w Solo Dance Contest w Gdańsku.

Więcej o cyklu